Nog 1 dag te gaan!! Voor de race van ons leven...!

En dan mogen we eindelijk strijden voor dat zeer gewilde ticket waar we heel het jaar al hard voor aan het trainen zijn. De dagen zijn rustig verlopen, en de beentjes beginnen nu goed te kriebelen. Het is ook een maffe ervaring om 6 dagen! te wachten op deze ene race waar het allemaal om draait! Het geeft ook een dubbel gevoel. Enerzijds zou je graag nog een keer 'oefenen' voor de finale maar anderzijds was het een bikkelharde en spannende herkansing. Het niet hoeven doorstaan van deze wedstrijd(in)spanning was ook wel weer een opluchting. En in verband met de dubbelstart van de W2- ook zeker gewenst dat het zo is verlopen! Het was oprecht een geweldige ervaring om zo het toernooi te openen en straks met een nog strakkere race het toernooi af te ronden. Het is er nu op of er onder!!

Om de samenvatting (uit deel 1) af te maken....echter het is al bijna 22u nu....dus ik houd het verder kort, ben ik dit seizoen de progressie gaan door zetten. Nieuwe pr's werden getrapt op de ergo en voorbereidingen getroffen voor het vormen van een 'nieuwe' vrouwenacht. De eerste maanden werd er hard getraind in verschillende 2- combinaties in voorbereiding op de Hel van het Noorden en na het afronden van de seatraces in februari zouden er nieuwe 2- combinaties gevormd worden voor het NK. Alles testen en de seatraces spraken in mijn voordeel. Het NK verliep goed (2e) en voor de boordgroep eindigde ik bovenaan in de ranking op mijn (stuur) boord. Dit gaf gegarandeerd een plekje in de vrouwenacht voor de EK in Poznan. En dit maal behaalde we eindelijk een verdiend resultaat als acht: ZILVER. Een mooie beloning voor de ploeg. Na het goede resultaat van de vrouwenacht op de EK, werd de boot weer geprioriteerd sinds London, en versterkt met de 2- meiden van de EK (die daar ook zilver behaalden). De vrouwenacht had weer meer perspectief gekregen om te kwalificeren maar daarvoor was wel versterking nodig, volgens de (bonds)coach. Echter de wissels zorgden voor enige onrust naar de WC in Luzern, waar we niet aan de verwachtingen konden voldoen (5e plek). Drie grote landen waren daar niet aanwezig (USA, CHINA en RUSLAND) en dus oogde de vooruitzichten niet gunstig. Oók de gevormde 2- uit de reserves eindigde niet hoog genoeg in Luzern en viel onze voormalige slag definitief weg door een blessure. Er moest dus een nieuw plan gesmeden worden om meer garantie te krijgen op min. 1 kwalificatieticket in Aiguebelette: De vrouwenacht bleef bestaan, maar er zou een dubbelstart plaatsvinden door de 2- meiden van de EK dit jaar. De eerste 2,5 week van onze voorbereiding naar de WK verliep hierdoor met veel rumour en onrust. Er was weinig vertrouwen na Luzern en de coaches kwamen pas laat met een duidelijk plan. Geen ideale omstandigheden om je optimaal in voor te bereiden op 1 van de belangrijkste toernooien van je roeicarriere. Eenmaal nadat de beslissing genomen was, draaiden de kopjes langzamerhand weer dezelfde kant op. Het trainingskamp in Tilburg gaf ons uiteindelijk de energie- en vertrouwensboost die we nodig hadden voor de WK. En hoe gaaf is het dan om gelijk je eerste én belangrijkste wedstrijd te kunnen knallen!

Inmiddels nog 6 uur te gaan......KLAAR VOOR DE START...op naar RIO!!!