Vaak gevraagd, vaak gedacht, maar toch al weer even een tijdje geleden dat ik er moeite voor nam jullie iets meer inside te geven over mijn wel en wee tijdens de internationale wedstrijden. Mijn grote excuses hiervoor. Nou zal je wel denken...er is meer vrije tijd dan dat je in de boot zit, dat klopt. Maar MIJN neuronen sturen me liever het bed in of zetten me aan tot zo veel mogelijk zinloze dingen doen. Maar goed...nu proberend een middagdutje te doen, nemen de zenuwen toch de overhand en lukt het niet om in slaap te vallen. Tijd voor een verslagje

Dus hierbij....mijn verhaal....de weg naar Rio 2016

Aanstaande zondag start ik in de vrouwenacht in finale op de WK in Aiguebelette. Net als vorig jaar zit ik op boeg (nr. 2) en vanaf die plek ga ik met mijn ploeggenoten strijden voor een olympische ticket naar Rio. Ik zal eerst een beetje inzicht geven hoe mijn traject als roeister tot nu toe is verlopen.
In 2007 kwam ik binnen bij GYAS als 1e jaars student verpleegkunde (later werd dit verloskunde). Het wedstrijdroeien had mij in Australie, tijdens mijn tussenjaar, al geprikkeld dus ik stoomde gelijk door naar de EJD 2008. Een bijzonder en waardevol jaar en de ambitie om meer en beter te willen lag al snel in het verschiet. In 2009 heb ik een jaar in de 4- gevaren en om mijn studie tot verloskundige meer ruimte te geven besloot ik in mijn 3e jaar (2010) te gaan skiffen. Mijn eerste internationale wedstrijd werd hiermee een feit: ik mocht na een succesvol seizoen deelnemen aan het FISU WK (voor studenten) in Szeged (6e plek). Tijdens de seizoenen 2011 en 2012 nam de studie door full-time stages veel tijd en energie in beslag, waardoor ik uiteindelijk moest besluiten de lat iets lager te leggen op het gebied van roeien. Ik had een (aangepast) studieplan geschreven voor de opleiding waardoor ik in 2013 kon afstuderen en de mogelijkheid kon afdwingen uitgenodigd te worden voor de nationale selectie. Dit lukte. In april 2013 studeerde ik af en ik werd later die maand 4e in de skiff op het NK. Dit leverde mij een uitnodiging op voor de dubbelvier selectie. Ook dit werd een succes. In 2013 won ik zilver op de EK in de dubbelvier in Sevilla. Lili Wabeke (van Njord) was toen samen met Diederik Simon mijn coach. Dat jaar volgde nog deelname aan de WC Luzern (geblesseerd) en WK in Korea (4e plek). Inmiddels was ik verhuisd naar Amsterdam om mijn roeiambities verder te kunnen voortzetten en sloot ik me aan bij het trainingsgroepje van Njord (Leiden) voor de opbouw van het seizoen. Helaas pakte mijn eerste periode van seizoen 2014 binnen de nationale selectie niet zo goed voor me uit. Mede door ons succes in de dubbelvier en de komst van een nieuwe bondscoach kwam er veel druk te staan op de scullselectie. Met deze druk ben ik niet goed omgegaan, waardoor ik (emotioneel en fysiek) in een neerwaartse spiraal terecht kwam en uiteindelijk voor het EK 2014 genoegen moest nemen als reserve voor de vrouwenacht. Maar er vond ook een omslagpunt plaats in deze periode. Na het aanpakken van factoren die invloed hadden op dit verloop ben ik mijn weg terug gaan vechten binnen de selectie. Ik had onderweg naar het EK een moment gepakt om weer 2 weken 'thuis' te trainen op Njord en in de skiff een individuele wedstrijd te starten (Duisburg) als onderdeel van mijn 'revalidatieproces'. Dit werkte subliem. Vervolgens pakte een blessure uit in mijn voordeel en lag ik toch aan de start van de EK in Belgrado, dit maal in de vrouwenacht (4e plek). Na de EK zette ik mijn progressie door en wist ik me succesvol terug te racen in selectie van de vrouwenacht: Henley, WC Luzern (5e plek) en WK Amsterdam (8e plek) volgde elkaar op. Niet een heel succesvoljaar voor de vrouwenacht, maar mijn comeback was wel gemaakt.

De weg naar Rio....deel 2 (wordt vervolgd...)