Sevilla 23 januari,


Gelukkig beleven we zo nu en dan ook nog wat tijdens ons kamp. Vandaag was het weer een grote show met ‘ellende’ ook wel afleiding voor ons, van al dat roeien. Enige dagen geleden ontdekte ik een soort muggenbeet op mijn been. Niks aan de hand dacht ik, totdat er ook plekje verscheen op mijn bovenarm. Raar.... Toch maar even langs de plaatselijke doktor. Heel veel non habla espanol en non comprendo gesodemieter later komt, door een extreem slechte interpretatie van mijn klacht, een orthopeed mij helpen. Zo jij hebt last vaan je been.... wijs maar even aan?! Kortom helemaal niks. Terug naar de balie/receptie en uiteindelijk kan ik een afspraak krijgen bij de doktor van FC Sevilla, dat een paar jaar terug nog de UEFA cup won. Eenmaal in zijn kamer prijken er diverse foto’s aan de muur met allemaal Sevillaanse goden aan de muur. De UEFA Cup, wanneer won een Nederlandse Club deze voor het laatst? Dat ik niets van het Nederlandse voetbal af wist was eigenlijk wel een schande. Muchos grande’s spelers daar, bleek volgens een korte Spaanse cursus uit mij Globus taalgids, vertelde de arts. Een paar minuten later kon ik op de geleende fiets van (Dave) naar de plaatselijke Farmacie. Lekker door het Spaanse maniakken verkeer raggen met mijn veel te slecht afgestelde en ratelende brik. De voorrem moet je alleen gebruiken als je echt niet verder wil roeien dit jaar. Met een schrieuwede knal staat hij ineens stil.... Goed snel op slot dat stuk ellende en op naar de pillendraaier. Si!! Dat kan ik nog wel, maar veel verder kwam het niet. Recept op de toonbank, afrekenen en weer op het stalen ros naar het hotel. Gelukkig was het rustig op de rotonde, ik kon zonder piepende en claxonerende taxi’s achter mij aan, mijn ¾ ronde afmaken en de brug over de roeibaan nemen.

In het hotel direct bij de recepcion gemeld dat ik een andere kamer nodig had. Weer extreem veel, eh ja, non comprendo later kan dan eindelijk de kamer verlaten worden. Roeland en ik hebben direct alle kleren gewassen op 60 graden, dan gaan de beestjes wel dood, zei de arts. Goed we vertrouwen hem dan maar! Ondertussen was de eerste machinewas klaar en konden de wollen truien van Roeland direct naar Afghanistan gestuurd worden. Een beetje warmte overleven ze wel, maar 60 graden blijkbaar niet. Maatje xxxsmall is voor deze lichte pik ook wat te klein. Hup zo de container in met deze troep. Met een beetje argwaan ging ik dan ook maar opzoek naar een stomerij om straks niet €2000,- aan roeikleren te kunnen weggooien. Via de taxi en wat gestrompel in het centrum van Sevilla vond ik een wasserette. Ja Si! Begonnen ze weer, non habla non comprendo! Ik heb het er maar bij gelaten en ze in het Nederlands verteld dat ik al mijn kleren wou wassen en dat de insecto muerto moest! Ah Si! We gingen zaken doen, dacht ik.... Ja is klaar op maandag de 28e.... Goed kleren weer in de vuilniszak en weer een taxi nemen naar het hotel. De 28e, ben ik al weer in Nederland, dus daar heb ik helemaal niets aan. Eenmaal in het hotel aangekomen was ik toch wel een beetje moe, een colaatje erin en alle kleren dan toch maar in de wasmachine op 60 graden. Gelukkig overleefden deze de helse tocht in de trommel wel, de insect muerto! Ophangen, trainen en dan lekker de nieuwe kamer betrekken.

Goed een leuke dag dus, naast al het trainen. Dat gaat overigens nog steeds goed. De teller staat sinds zondag ochtend alweer op:

25 + 25 + 5 + 25 + 19 + 25 = 124 km. Best lekker in vier dagen. We zijn wel een beetje moe aan het worden, we doen veel boord aan boord ED stayer trainingen, en meten nu ook de lactaat aanmaak. Morgen staat er een relatief rustige dag op het programma, een keer ED lang en dan nog de stabilisatie. ’s Middags zijn we vrij om ’s avonds een hapje te gaan eten in Sevilla, samen met de Masseur. Even weg van de sleur en genieten van de Spaanse keuken!

Slaap lekker en groet vanuit een heerlijk warm Sevilla!

Paulus