Na een paar weekjes "bijkomen" van alle happenings wordt het tijd om eens terug te kijken naar mijn avontuur in Sarasota Florida tijdens het WK roeien en dit voor jullie leesbaar te maken.
De WK was dit seizoen laat en dat maakte dat we ons deze zomer iets langer moesten vermaken in de boot voordat we aan het toernooi konden beginnen. Terwijl de eerste bootjes al weer op het water werden gelegd voor het nieuwe roeiseizoen, de KEI-week plaatsvond en GYAS zijn nieuwste leden over heel wat alcoholische versnaperingen aan het verwelkomen was, was ik mijn ploeg nog hard aan het trainen in NL en Italie om het seizoen 2016-2017 af te ronden.

Na een inmiddels al een redelijk succesvol seizoen te hebben gedraaid door zowel in de skiff, dubbeltwee en dubbelvier de NK titel binnen te slepen, Goud binnen te tikken tijdens WC1 na een mooi strijd tegen o.a Marloes in de W2x, Zilver op de EK, Henley te winnen en zilver te behalen tijdens WC3 in Luzern, stond de WK voor de deur. Er moest echter nog een lange zomer doorstaan worden met 2 trainingskampen in Pusiano Italie voordat we op het vliegtuig konden stappen richting Florida.

Na de bovengenoemde resultaten, waarbij de gemiste overwinningen op de EK en WC3 in de w4x wel tot enige frustratie hadden geleid, waren we erg gedreven en vastberaden hard te trainen om te zorgen dat de gouden plak de onze werd in Sarasota. Daarnaast stond er op onze CV's te veel brons en zilver op de belangrijke wedstrijden, werd in de geschiedenis van het zware vrouwenroeien nog nooit een WK gewonnen in een olympische bootklasse en nog belangrijker concludeerde we dat we een heel goede ploeg waren na alle trainings- en raceresultaten. Genoeg redenen dus om gemotiveerd de lange zomer in te gaan.

We draaide vanaf het moment dat we samen zaten goede en stabiele trainingen, en de tijden die we VOERDEN op verschillende afstanden toonde goede percentages (t.o.v. golden standard times) . De zomerstages (2 kampen 4.5wk) in Pusiano waren goed en nuttig ook zeker gezien het leren omgaan met hoge temperaturen (trainingen met 35°C) en zijwinden. Florida zou ook rond de tijd van de WK nog hoge temperaturen en luchtvochtigheid verwachten en de baan toonde een WAB beeld (Willem-Alexander-baan) met de te verwachten zijwinden.

De race
Het was even spannend of de WK door zou gaan gezien meerdere orkanen de staat zouden teisteren. Sarasota werd wel licht getroffen door ORKAAN IRMA maar het verstoorde niet de start van de WK. Wel zorgde het voor enige opstart problemen voor een aantal landen waaronder NL. De container met het materiaal die Miami had moeten aankomen per schip werd omgeleid via Mexico en meerde aan in HOUSTON. Aldaar werd onze container ook nog geloot voor een scan. Dit zorgde ervoor dat onze boten 5 dagen later arriveerden, 2 dagen voor de start van de heats. Spannende dagen dus maar we bleven er als ploeg heel rustig onder en benutte de dagen vooral om te acclimatiseren en de baan te verkennen. Daarnaast sloot de hoofdcoach al snel een abonnement af bij de plaatselijk fitnesscentrum en via Filippi konden we voor 2 dagen een w2x gebruiken om wat roeihalen te maken.
Vrijdag mochten we eindelijk de container ontvangen en draaide we nog 3 solide trainingen in W4x. Het werden niet de beste halen die we ons konden bedenken en het gevoel dat we in Pusiano hadden was even ver te zoeken. Andere omgeving, omstandigheden, gevoel met het water, klimaat en de naderende heats bracht al snel de spanningen en onzekerheden in de boot. Geheel logisch en niet iets waar we geen rekening mee hadden gehouden. We wisten met de korte voorbereiding en meer dan 1 week niet met elkaar geroeid te hebben, de boot en de halen niet "comfortable" zouden gaan voelen. Het enige waar we op konden bouwen is het vertrouwen in elkaar, dat in een race vaak de klik er weer is en dat we fit, sterk en gretig waren om elke race op elk moment aan te kunnen gaan.
De heats zou een zeer belangrijke wedstrijd voor ons zijn omdat we naast een plek in de finale ook de gemiste voorbereidingen in de boot konden inhalen in de 5 tussenliggende dagen. RESULTAAT: 1e in de heats, door naar de finale in de middelste baan en de benodigde "trainingsdagen" om weer naar elkaar toe te groeien.
Het duurde nog enkele dagen en km's in de boot, wat discussies met de wat té kritische coach (ja, ook hij is zenuwachtig), wat wijzigingen in afstelling en een aantal goede gesprekken voordat we weer onze machtige, collectieve en onverstoorbare halen terugvonden in de boot (note: in voorbereiding op belangrijke races ben je als roeier geneigd op zoek te gaan naar zekerheden, zelfvertrouwen, het perfecte gevoel, de perfecte haal in trainingen; door de al toegenomen spanning krijg je dit gevoel misschien 40% van de tijd, 60% van de halen zal dit niet zo zijn....en dat is een accepteetje wat nog al eens tot een scala aan emoties kan leiden). Vooral ik ben eentje van de precisie tot de laatste haal voor de start van de wedstrijd. Dit perfectionisme zorgde in het verleden voor onzekerheid en hoge stress maar nu gebruik ik het om scherp aan de start te liggen en precies te weten hoe ik mijn beste performance kan neerzetten op dat moment.
De laatste paar dagen waren we flying, mega fit en super enthousiast om te starten. Zaterdag was het dan zover. Terwijl de nieuwste leden de afroeidag aan het afronden waren en het afroeifeest zich aankondigde, lag ik met mijn ploeg aan de start voor de belangrijkste race van het seizoen. Een race die wij wilde winnen, waarbij we dachten F*CK iedereen, wij zijn de sterkste, de beste en als we het nu niet doen, wanneer dan wel...? Wij geloofde in onszelf en vooral in elkaar en we zouden voor elkaar door het vuur gaan. Een heel belangrijk gevoel voor een optimaal resultaat.
DE FINALE: we wisten dat de POLEN hard zouden starten en dat de andere ploegen in de heats en herkansingen ook hadden laten zien hard van start te kunnen gaan. Naast de POLEN waren GRB, USA en AUS grote concurrenten. Zoals gedacht gingen de POLEN er vandoor. Rekening gehouden met dit scenario zorgde we voor een sterk middenstuk en de nodige aanvallen om dichterbij te komen en ze voorbij te gaan. Echter dit effect liet enige tijd op zich wachten. Het werd spannender en spannender en ook in de boot voelde we dat er meer gas nodig was om langs te polen te komen. Maar deze versnelling zouden ook wij niet lang kunnen volhouden. Vanaf de laatste 750m begonnen we te bouwen en in de laatste 500m kwamen de hoge noten van Inge (de commandeur) dat de sprint vervroegd ingezet moest worden. Puffen, blazen, kijken verwrongen gezichten, POLEN pareerde lang, heel lang tot dat we in onze hoogste versnelling kwamen, de boot een boost aan energie kreeg en de POLEN braken,... 100m voor de finish. KAPéE! WERELDKAMPIOEN!

De dagen erna waren goed.....zon, zee, strand, MUSTANG cabrio, alcohol en alles wat je maar wilde eten.

Voor diegene die twijfelen om te beginnen of door te gaan maar wel zin hebben/houden in een mooi sportief en uitdagend avontuur, waarlangs je ook nog een heel leuk vriendenkring aan overhoudt: GA wedstrijdroeien of zet het nog een aantal jaar door en ontdek het plezier van de sport. Wie weet ben jij het talent dat NL gaat vertegenwoordigen op de internationale toernooien en op de OS. Ymkje deed het onlangs nog in een zeer korte tijd, zij begon pas 3 jaar geleden! Wees een drijfveer voor heel veel GYAS-leden. Ik beloof je, het is geen verloren tijd!