HET LAATSTE BLIK voor en met GOOD OLD ATALANTE ?
Gyas op de Voga Longa

De historie van dit grote evenement gaat zo;n 40 jaar terug, en is begonnen als een protestactie tegen het groeiende en ergerlijke gemotoriseerde waterverkeer in Venetië. Eén dag zouden er dan geen motorboten, speedboten, e.d. mogen varen, maar zou Venetië weer het domein van met handkracht voortbewogen vaartuigen zijn.
Hoogste tijd dus dat Gyas hier aan mee doet.

En zo staan enkele Gyas-veteranen zaterdag 23 mei op de steigers van de jachthaven van Venetië die mooie eerlijk-houten Atalante te prepareren. Het regent, het waait, en 't is behoorlijk koud. Niet het eerste waar je aan denkt bij Venetië, eind mei. Maar de GoPro dient geïnstalleerd ( met behulp van 3 zojuist gekochte selfie-sticks), riggers gesteld, waterkering geconstrueerd, 50 oranje "cheering-sticks"opgeblazen en onder de emplacementen aangebracht en grote hoeveelheden tape onder de riggers door gespannen. Jawel : de Atalante, recentelijk nog versterkt met ijzeren platen tegen haar ouderdomskwalen, is gereed voor de strijd !

Zondag 24 mei vroeg. Waarempel : mooi zonnig weer, en slechts een bescheiden windje. De eerste uitdaging: hoe krijg je een acht onbeschadigd in het water vanaf een hoogte van ca 90 cm ? En vervolgens : hoe stap je in. Gelukkig zijn er enkele vrouwelijke hulptroepen om eerst de boot af te houden van het beton, en daarna de riggers vast te houden tijdens het één voor één indalen. Het lukt wonderwel.

Van harte uitgewuifd gaat het op weg naar de start. Slag Han Bakker, en daarachter Jan van Beek, Jan Jaap van Sluis ( de grote organisator en stimulator van dit project), Bert Knol, Arco Kok, Jens Rasmussen, Jan Willem Snippe, Bart Hermans op boeg. En de zware taak voor st. Rob Falke, voor deze keer, voor het eerst, voorzien van een échte coxbox.
De ploeg heeft goed nagedacht hoe men handig redelijk voorin het startgebied komt. Iedereen gaat via het Canal Grande, en daar ligt het dan vol. Gyas is natuurlijk slim : wij roeien buitenom langs het Isola Giudecca. In het begin gaat dit prima; beetje moeilijk zoeken voor de stm, en een enkele keer bijna op de stenen ( overwacht ondiep), en 't is ruim verder dan gedacht. Maar oké.
Dan komen we in dat brede kanaal, waar nog wél vele motorboten, veerboten, watertaxi's, etc rondvaren, mét dus heftige golven. Het is ontroerend hoe stoer onze Atalante, gesteund door die scull-paaltjes zich worstelt door dit geweld. We nemen bakken water in, doch vorderen gestaag. Dan plotseling een zware harde toeter dicht achter ons. Hoog zien wij een giga-cruise-schip op ons af komen. Nog paar "blasts "op zijn hoorn, doch de koene Falke, eigenlijk geen alteratief ziende ( hoezeer ook daartoe aangespoord door 8 uiteenlopende adviezen uit de boot), ploegt stug door.
Het is voorwaar een bijzonder fenomeen zo'n afzichtelijk groot schip echt stevig koers te zien wijzigen voor een roeiboot. De Atalante moet ook de kapitein van deze "Costa Deliciosa" (of zo) ontzag en bewondering hebben afgedwongen !
Vervolgens worden we door honderden passagiers hartelijk toegewuifd en aangemoedigd, wat de roeiers met een minzaam knikje in ontvangst nemen.

Het startgebied, ter hoogte van het beroemde, mooie San Marco plein,is al goed gevuld met de grootste diversiteit aan vaartuigjes die je je kunt voorstellen. Kano's , drakenboten, wherries, een verdwaalde skif , zelfs een dubbeltwee, een C12x, enkele andere achten, een overnaadse c-8, en vele, vele gondels, van 1 tot wel 16 persoons.
Ook menige C-4 , o.a. van Hunze, Argo, Aegir, Maas, Hoop, skoll, enz.
Onze stm zoekt overal naar een mogelijke startlijn, een kamprechter, starter of zoiets. Honderden boten drijven ruim voor ons; hoezo startlijn...
Plotseling , zo rond 9.00 een kanonschot, gevolgd door een luid gejuich. En: off we go !

Dit gekrioel alleen al is een belevenis. Al na zo'n 2 km wordt het kanaal n.l. geleidelijk smaller. Mooi landschap, daar niet van. Doch, stress en spanning bij heer Falke stijgt zo nu en dan tot bijkans onhanteerbare hoogte. Zoals bekend : het zicht van de stm in een acht op wat voor de boot ligt is nogal beperkt. En zo'n dubbel8 wil best snelheid ontwikkelen. Wat diverse andere vaartuigen tot hun schade en schande mogen ervaren. Vooral sneu enkele kano's; die hebben immers de handicap geen zicht te hebben op wat áchter hen gebeurt. En zelfs de Atalante heeft geen toeter (!). Nog niet (?) Zo krijgen we ook bij herhaling enige onenigheid met een 8-mans gondel; één gondolier denkt zelfs dat wij Italiaans verstaan, althans hij tracht op vrij geagiteerde toon conversatie met ons te beginnen. Het leek dat onze excuserende uitroep : "SCHETTINO" toch niet zo goed viel.

Vervolgens is het werkelijk schitterend roeien. Na zo'n 10 km is de drukte wel zo'n beetje voorbij, en wij glijden over de lagune. Een paar boten nog in de buurt, wat meteen geruststellend is, aangezien de route niet steeds zo duidelijk is. Eigenlijk is van enige bebakening geen sprake. Evenmin van enige wedstrijdleiding voor zo ver wij kunnen zien. Ook wel zo rustig.
En zo roeien we langs en door Burano en Murano. Schilderachtige eilandjes. Overal publiek. Vooaral ook leuk omdat we vrijwel vooraan liggen. Even een enkele drink/fourageer/plaspauze, en dan gaat het over een lang stuk lagune terug richting Venetië. We blijven nog maar een tijdje achter een fanatiek kanoënde K-4 ( Duitsers schatten we zo ), hopende dat die ons de juiste weg wijzen. Wat ze deden.
Zo'n anderhalve km voor Venetië voelt Rob zich voldoende zeker. "Strong"! En we spuiten vooruit.

We steken het Canal di Cannaregio in, en vervolgens het Canal Grande. Nog zo'n 6 km. Tja, de allereerste ploeg, toejuichingen en applaus alom Publiek op de kant, op de vele bruggen. terrassen. Maar vooral : geweldig fraai om zo Venetië te bekijken. Verder vrijwel niks op het water. Indrukwekkend. Dit was stiekem het doel : zo, voorop, het Canal Grande als het ware voor ons heel even alleen te hebben.
Halverwege staan zelfs de dames uit ons gezelschap met oranje "cheering-sticks" ons aan te moedigen. "GYAS" weerklinkt luid !
1 uur en 58 minuten ( over 32 km ) na dat startschot komen we over de finish. En daar zien we voor het eerst iets van organisatoren. Die overigens wel medailles uitreiken...
De VOGA LONGA waarlijk een belevenis !
En een aanrader !