Zo. Kan me er eindelijk toe zetten om een stukje te schrijven. De afgelopen dagen zijn zo op alle manieren zo vreselijk dubbel. Het is fijn om familie, vriendinnnen, vrienden hier te hebben om mee te feesten of gewoon lekker voetballen op de camping. Maar voor de rest ben ik zo vreselijk leeg. Het is moeilijk uit te leggen en nog moeilijker op te schrijven, maar dit lijkt er het meeste op.

Gisteren bekijk ik met Mark Emke de finales en dan kan ik genieten van het echte goede roeien wat ik langs zie komen. Maar een paar minuten later sta ik weer ergens op de baan heel hard op mijn lippen te bijten om te voorkomen dat er weer tranen in mijn ogen staan.

Het is gewoon maximaal klote, sommige mensen vinden dat ik me aanstel en dat het na een paar dagen wel over mag zijn. Ik vind die mensen complete mongolen en adviseer ze ook om zo ver mogelijk uit mijn buurt te blijven en dit soort zinnen al helemaal niet tegen me uit te spreken.

4 jaar, 4 jaar hard werken. 4 jaar veel harder werken dan ooit te voren. 4 jaar meer shit over me heen gehad en tegen grote bierkaaien gevochten. Uiteindelijk had ik ze allemaal te pakken en zat ik in de 8+, met goede mensen om me heen en de laatste 1,5 maand ook met goede mensen op de kant.

Er zijn 1000 dingen te noemen die beter hadden gekund, maar dat veranderd helemaal niets. Ik deed mee in de spannendste finale M8+ ooit, tot nu toe de spannendste race van allemaal, dat is bijzonder, maar oh wat had ik liever in de allerbelabberste race van allemaal geroeid en op 8 seconden van de winnaar lekker die medaille meegepakt.

De titel uithuilen, doet je al snel uitkomen bij opnieuw beginnnen. Weet niet of dat gaat gebeuren, ben nu eigenlijk daar toe minder bereid dan voor de Spelen. Je kan er 4 jaar alles voor doen, maar je blijft enorm afhankelijk van anderen of je je resultaat gaat halen. Zelfs als dat allemaal goed gaat kan je net nog weer de niet lekkere boei hebben en is het toch weer voor niks geweest.

Ik weet niet of ik dat wil en kan opbrengen, 4 jaar is erg lang.

Bedankt voor alle steun, berichtjes en de enorme hoeveelheid mensen die hier er waren om aan te moedigen. Ik probeer er het beste van te maken en toch ook even te genieten van het hier zijn enz. Dit gaat wel een plek krijgen, het zal alleen nog ff duren