Tijd voor een volgend verslag uit het Italiaanse Sabaudia. Nanne schreef laatst al dat de kop eraf was, ik kan melden dat de benen er inmiddels ook vanaf zijn!

Het idee is dat we allemaal een groter hart en dikkere wanden moeten krijgen zodat we straks in het middenstuk van de race harder kunnen dan de rest. Het leidt er in elk geval toe dat we ongeveer elke dag in laag tempo stukken boord aan boord aan het rammen zijn in viertjes, en op de verloren uurtjes ‘hijgend’ moeten hardlopen, circuiten en krachttrainen. Gisteren was daarin wel het hoogtepunt, met ’s ochtends 12x1500 meter, waarvan de helft in tempo 20, en de andere helft in tempo 24 en met 45 seconde race start. Dan raak je de tel bijna kwijt! Gelukkig liep mijn viertje (met Bjorn, Roeland en Tim) erg lekker en was Rogiers boot de enige die we soms voor ons moesten dulden (in totaal waren er 5 viertjes). Saillant detail was dat de doorgaans zo rustige Nanne na een van de afstandjes -tot zijn eigen verbazing- in een weergaloze scheldkannonade uitbarstte omdat ik zijns inziens voor hem was gaan varen. Waaruit we kunnen opmaken dat hij Rogiers taken beetje bij beetje over aan het nemen is. Dat wordt nog luidruchtig als ze straks in de acht zitten! In de middag konden we ons opmaken voor 4x15 minuten hard ergometeren in tempo 20. Er zat bij mij niet veel meer in, maar met verstand op nul en blik op oneindig ging het alsnog wel aardig. Gelukkig hadden we vandaag relatief rustige trainingen en ben ik –enkele meters pizza verder- al aardig opgeknapt.

Of m’n hart al groter is, weet ik niet, maar mijn benen hebben de trainingsprikkel wel ontvangen! Nog een paar dagen aanpoten en dan vliegen we dinsdag weer naar huis. En bedankt voor alle mailtjes! ;-)