Daar zijn we dan, in Moskou. Een stad met honderden flats, duizenden auto’s en miljoenen inwoners. Ergens in deze chaotische stad ligt de roeibaan, een oase van rust in een groene omgeving.

huur een boot
Woensdagochtend gaan we op zoek naar de boot die wij mogen gebruiken tijdens dit kampioenschap. Door middel van tekeningen en gebaren proberen wij te communiceren met de Russen, die geen woord Engels praten. Na een uur hebben we onze boot, een BBG uit 2011. Nadat al het benodigde materiaal is verzameld en de boot is afgesteld zijn we klaar voor de race. De start verloopt moeizaam, maar in het tussenstuk pakken we twee boten en varen we 3e positie. Het lukt ons niet om dit vast te houden en komen als 4e over de streep. Er zijn genoeg verbeterpunten dus dat biedt perspectief voor de finale vrijdag. Maar eerst nog een dag om te trainen en om de toerist uit te hangen.

bus kapot
Donderdagochtend 07.45 Russische tijd (05.45 Nederlandse tijd) stappen we in de bus samen met de Engelsen. De bussen zien er mooi uit van buiten, maar schijn bedriegt deze keer ging het mis. Ergens midden op een 6-baansweg (in praktijk een 8-baansweg), terwijl we een helling oprijden, begeeft de bus het. De chauffeur pakt een stok en begint te porren in de tank. Een uur lang staan we stil midden op een enorm drukke weg, gezien de reacties bleek dit normaal.
Vervolgens goed getraind met harde halen, fijn voor het vertrouwen in de finale. Terug bij het vlot ontstond onenigheid (in het Russisch), we kregen een waarschuwing, volgens de organisatie mochten we niet trainen. De waarschuwing werd ingetrokken toen bleek dat de organisatie een ander tijdschema had dan de deelnemers, handig.
Die middag hebben we de toeristische plekjes van Moskou bezocht.
Het eten hier is bijzonder, wij spreken in termen van ‘wel of niet te doen’, want het is alles behalve lekker.
De dag sloten we af met het bespreken van de race van morgen, iedereen heeft er zin in, maar eerst weer lekker slapen.

elf
Vrijdagochtend kunnen we uitslapen, de wekker gaat pas om 7u. Dit keer verliep de busreis voorspoedig. Aangekomen op de baan nog een laatste check bij de boot. Russen zijn niet te vertrouwen, maar alles is nog goed. Tijd voor de voorbespreking van de race. Nog één maal laten we onze yell ‘Yes Yes Yes Girl’ horen, galmend over de baan, deze keer echt voor het laatst met onze ploeg. Een uur later liggen we aan de start van de finale.

De start gaat goed en we zetten goed door, na 1000m liggen we 3e positie achter Hannover (GER) en Reading(GBR). Cambridge en Bristol, beide uit Engeland, kwamen langs ons en even liggen we 5e. We vechten ons terug en vanaf dan is het nek aan nek met Cambridge richting de finish, strijdend om de 3e positie. De eindsprint kwam er deze keer goed uit en we lieten ons niet pakken. Het was erg spannend, ook na de finish was nog niks duidelijk. Uiteindelijk kwam het verlossende woord; aan de hand van de fotofinish bleek onze boegbal de doorslaggevende factor te zijn voor de bronzen medaille. De huldiging volgde waar we mooie Russische bloemen en medailles ontvingen. We kunnen dit geweldig mooie jaar afsluiten met een elfde blik!

Tot slot kwamen we terecht in een grote kledingruil, waar onze oranje polo’s erg geliefd bleken te zijn. Wij zijn nu de trotse eigenaressen van Engelse, Noorse en Duitse shirtjes, pakjes, vesten en thermo’s.

Het was een fantastische week, morgen nog een dag om Moskou te bekijken, te relaxen en Tijmen aan te moedigen in de ‘Golden Boat Race’ in de M4-. Zaterdagavond vliegen we weer terug naar ons kleine maar o zo heerlijke Nederland, want zo’n stad als deze laat je weer even beseffen hoe fijn ons landje is.

liefs uit Moskou