Elfstedenroeimarathon 2010
vr 14 - za 15 mei 2010Anne ten Broeke
Op vrijdag 14 en zaterdag 15 mei werd voor de 25ste keer de Elfstedenroeimarathon verroeid. Maar liefst 4 Gyasploegen gingen de uitdaging aan met de 210km lange tocht. Hieronder een kort verslag van Wrakhout, PPRD en de CompetiCie.
Wrakhout
Na een goede pastamaaltijd in de hoerenbuurt van Leeuwarden mochten de dagteams de spits van de tocht afbijten. Het startende team werd gevormd door Stijn Hulshof en Martijn van Strien, met Jan Knoop (nog in pak, direct uit het werk) als stuur. Het andere team bestond uit Dick Wiggers, onze eigen matcom Harmen en Arjen Pauwels.
Het was voor Harmen lastig om met slecht 3 scullhalen op zak al voluit te gaan in de boot en voelde Stijn na de eerste 3 bochten in het parcours zijn rug al (wat een zeikerd). Gelukkig zaten de ervaren mannen van Wrakhout in het dagteam (waarbij Arjen al voor de 14de keer de marathon ging roeien!) en ging het sturen en wisselen zonder fouten. Helaas waren we in Oudekerk iets teruggezakt, naar een 28ste plek (aan de start was dit nog een 16e plek). Maar er was al snel een zondebok gevonden in het materiaal waar toch echt wel wat aan mankeerde dankzij een crashderby bij de stempelplaats in Dokkum.
Vanaf Oudekerk ging het eerste nachtteam van start met Jorrit Thiele, Mark Kauw en Maarten van de Veen die onder het motto ‘tempo draaien, zwieren zwaaien’ lieten zien wat ze in huis hadden. Het andere nachtteam bestond uit Karim Mahmoud, Harmen Jan van Ark en Niels ‘ik ga niet onder tempo 35’ van Elderen. Ondank het feit dat Harmen Jan tijdens zijn etappe over het Slotermeer moeite had om ‘the machine’ van Elderen te volgen lagen we wel weer op een 18e plaats bij de wissel in Sloten. Vanaf dit punt mochten de nachtteams een aantal uurtjes tukken en was het aan de dagteams om de 18e plaats vol te houden. Vanaf Balk was er een Orca ploeg langszij gekomen waarmee een onderlinge strijd werd aangegaan, die vrijwel tot aan de finish duurde. In de ochtend uren op spiegelglad water kropen er toch een tweetal boten langs met hardnekkige Duitsers aan boord (opmerkingen over ‘de oorlog’ leek ze gek genoeg ook niet van hun stuk te brengen).
Vanaf Harlingen was er nog een respectabele 21ste plek vastgehouden. Vanaf dat punt kwamen de 2 nachtteams het team weer versterken. Dat zij wat hadden kunnen uitrusten was wel te zien in het roeien. De eerdere Duitse ploegen werden aan gort gevaren en ook de Orca boot was in geen velden of wegen meer te bekennen.
Uiteindelijk kwam de Wrakhoutboot met invallers als 19e over de streep in een tijd van 20 uur en 40 minuten. Net niet het record van het jaar daarvoor. Maar ach, volgend jaar nieuwe kansen toch?
PPRD
De laatste boodschappen waren gedaan, auto’s volgetankt en emmers pasta salade voorbereid: we konden vertrekken. Op naar 210 kilometer roeien binnen 24 uur! Eenmaal aangekomen op burgervereniging de Wetterwille in Leeuwarden zagen we vele tientallen Wiersma’s. Weinig houten Axolotl’s eigenlijk. Fanatiek werd de boot aangeriggerd en werd alles wat los zat vastgetaped. De jury keurde de boot in één keer goed, inclusief de toch wel hoge olielamp en zwemvesten met onbekende houdbaarheidsdatum. Vol trots stapten Tefson, onze stuur Alma en Jeroen de boot in en kon het oproeien beginnen.
Bij de start werden om de 10 seconden boten gelanceerd. Een paar minuten over 8 was het zo ver: ons startschot. Boten links, rechts, voor en achter ons. Juichende mensen op de kant. 10km vlammen! Halverwege de heat werd ons roer aangetikt. Na volledig stil te hebben gelegen, pakten Tefson en Jeroen het weer op. Kapot maar vol adrenaline bereikten we het wisselpunt. Daar werden we uit de boot gesleurd en namen Pieter en Maarten het over. Geen tijd om te chillen: snel naar het volgende punt!
‘s Nachts roeien is geweldig, alles wat je zag was onze eigen schemerige olielamp. We naderden een brug: ‘slippen en liggen na nu!’. Knal! We zaten weer rechtop en zagen dat onze voorste olielamp volledig vernield was. Honderd meter verder ‘slippen en liggen na nu!’. Een brug met flinke dukdalven. Achter de brug een C2x aan het hozen, die ging het einde niet meer redden. Vlakbij Franeker (inmiddels een uurtje of 16:00) lagen we relaxed te wachten op de boot, die kwam pas over drie kwartier. Langzaam drong het tot ons door: helemaal geen boten hier! We stonden niet langs de Elfsteden route! De Axo kwam eraan en er werd gewisseld. We voeren terug, maar waar heen? Na 1.5km, zagen we dat we rechtsaf moesten. Weer op koers.
Tot aan de finish ging alles vlekkeloos. Annemarie en Dianne hadden de eer om de laatste 5 kilometers te maken. Daar werden ze warm ontvangen: champagne! We zijn er zonder kleerscheuren doorheen gekomen, hebben elk een geweldig Elfstedentocht kruisje en zijn een fantastische ervaring rijker.
CompetiCie
Voor de CompetiCie begon het allemaal vrijdagochtend rond een uur of 9.
Het team, bestaande uit Johan, Joni, Marianne, Anne, Coen, Edward, Chananja, Laurien, Piet, Marit, Cyrille en Jorieke, maakte zicht op voor de tocht der tochten. Er werd boodschappen gedaan, eten bereid, geklust aan de boot en ook de mentale voorbereiding mocht zeker niet ontbreken.
Na de bus vol met eten en de benodigde roeispullen te hebben geladen, konden we richting station vertrekken. Daar moesten nog een aantal roeiers worden opgepikt. Toen iedereen eenmaal zat, werd koers gezet naar Leeuwarden, de Wetterwille. De sfeer zat er meteen al goed in!
Op de Wetterwille aangekomen was de boot al helemaal opgebouwd en bijna door de keuring heen. Alles liep dus lekker op rolletjes en rond een uurtje of 5 kon er dan ook nog worden genoten van een heerlijk bordje pastasalade. De tomtom werd nog even ingesteld en zo gingen we op weg naar de start.
Om precies 8 uur werden de eerste boten weggestart en konden wij, als nummer 37, beginnen aan onze 210 km. Van Leeuwarden naar Dokkum en weer terug naar Leeuwarden, met ondertussen de invallende duisternis. Voor de tijd werd er gewaarschuwd voor mistbanken, maar gelukkig hadden wij hier niet zoveel last van. De etappes en de stempelplaatsen vlogen voorbij; Sneek, Ijlst en Sloten.
Rond 4 uur in de morgen begon de vermoeidheid toch toe te slaan. Het warm worden (en blijven) wilde ook niet meer echt lukken en we waren nog niet eens op de helft. In de bus werd het stiller en stiller.. Na even geslapen te hebben tussen de etappes door waren we allemaal weer aardig ‘fris’ en konden we er weer tegenaan. De wissels verliepen erg goed. Het oefenen bij Gyas heeft zijn nut wel bewezen! Na die lange nacht brak de ochtend aan en begonnen we aan de etappes over de meren. Met reddingsvesten aan en een stevige wind roeiden we stug door. Stavoren, Hindelopen, Workum, Bolswaard en Harlingen kwamen langs. Gelukkig was het weer ons verder goed gezind en met een matig zonnetje zetten we koers naar Franeker. Daar was vanwege het lustrum van de elfstedentocht een wijziging in het parcours aangebracht. Er moest 7 km extra worden verroeid via Berlikum en Menaldum, waarna het ‘oude’ parcours vanaf Deinum weer werd opgepakt. De laatste loodjes wogen ook deze keer weer het zwaarst, maar desondanks de vermoeidheid bereikten we met zijn allen heelhuids de finish.
Ondanks blessureleed, een uitvallende olielamp, kleine aanvaringen en veel blaren brachten we de elfstedentocht tot een goed einde. Het kruisje was binnen na 23 uur en 11 minuten. Iedereen die mee heeft geroeid en heeft geholpen, heel erg bedankt en op naar de elfstedentocht van 2011!
Wrakhout
Na een goede pastamaaltijd in de hoerenbuurt van Leeuwarden mochten de dagteams de spits van de tocht afbijten. Het startende team werd gevormd door Stijn Hulshof en Martijn van Strien, met Jan Knoop (nog in pak, direct uit het werk) als stuur. Het andere team bestond uit Dick Wiggers, onze eigen matcom Harmen en Arjen Pauwels.
Het was voor Harmen lastig om met slecht 3 scullhalen op zak al voluit te gaan in de boot en voelde Stijn na de eerste 3 bochten in het parcours zijn rug al (wat een zeikerd). Gelukkig zaten de ervaren mannen van Wrakhout in het dagteam (waarbij Arjen al voor de 14de keer de marathon ging roeien!) en ging het sturen en wisselen zonder fouten. Helaas waren we in Oudekerk iets teruggezakt, naar een 28ste plek (aan de start was dit nog een 16e plek). Maar er was al snel een zondebok gevonden in het materiaal waar toch echt wel wat aan mankeerde dankzij een crashderby bij de stempelplaats in Dokkum.
Vanaf Oudekerk ging het eerste nachtteam van start met Jorrit Thiele, Mark Kauw en Maarten van de Veen die onder het motto ‘tempo draaien, zwieren zwaaien’ lieten zien wat ze in huis hadden. Het andere nachtteam bestond uit Karim Mahmoud, Harmen Jan van Ark en Niels ‘ik ga niet onder tempo 35’ van Elderen. Ondank het feit dat Harmen Jan tijdens zijn etappe over het Slotermeer moeite had om ‘the machine’ van Elderen te volgen lagen we wel weer op een 18e plaats bij de wissel in Sloten. Vanaf dit punt mochten de nachtteams een aantal uurtjes tukken en was het aan de dagteams om de 18e plaats vol te houden. Vanaf Balk was er een Orca ploeg langszij gekomen waarmee een onderlinge strijd werd aangegaan, die vrijwel tot aan de finish duurde. In de ochtend uren op spiegelglad water kropen er toch een tweetal boten langs met hardnekkige Duitsers aan boord (opmerkingen over ‘de oorlog’ leek ze gek genoeg ook niet van hun stuk te brengen).
Vanaf Harlingen was er nog een respectabele 21ste plek vastgehouden. Vanaf dat punt kwamen de 2 nachtteams het team weer versterken. Dat zij wat hadden kunnen uitrusten was wel te zien in het roeien. De eerdere Duitse ploegen werden aan gort gevaren en ook de Orca boot was in geen velden of wegen meer te bekennen.
Uiteindelijk kwam de Wrakhoutboot met invallers als 19e over de streep in een tijd van 20 uur en 40 minuten. Net niet het record van het jaar daarvoor. Maar ach, volgend jaar nieuwe kansen toch?
PPRD
De laatste boodschappen waren gedaan, auto’s volgetankt en emmers pasta salade voorbereid: we konden vertrekken. Op naar 210 kilometer roeien binnen 24 uur! Eenmaal aangekomen op burgervereniging de Wetterwille in Leeuwarden zagen we vele tientallen Wiersma’s. Weinig houten Axolotl’s eigenlijk. Fanatiek werd de boot aangeriggerd en werd alles wat los zat vastgetaped. De jury keurde de boot in één keer goed, inclusief de toch wel hoge olielamp en zwemvesten met onbekende houdbaarheidsdatum. Vol trots stapten Tefson, onze stuur Alma en Jeroen de boot in en kon het oproeien beginnen.
Bij de start werden om de 10 seconden boten gelanceerd. Een paar minuten over 8 was het zo ver: ons startschot. Boten links, rechts, voor en achter ons. Juichende mensen op de kant. 10km vlammen! Halverwege de heat werd ons roer aangetikt. Na volledig stil te hebben gelegen, pakten Tefson en Jeroen het weer op. Kapot maar vol adrenaline bereikten we het wisselpunt. Daar werden we uit de boot gesleurd en namen Pieter en Maarten het over. Geen tijd om te chillen: snel naar het volgende punt!
‘s Nachts roeien is geweldig, alles wat je zag was onze eigen schemerige olielamp. We naderden een brug: ‘slippen en liggen na nu!’. Knal! We zaten weer rechtop en zagen dat onze voorste olielamp volledig vernield was. Honderd meter verder ‘slippen en liggen na nu!’. Een brug met flinke dukdalven. Achter de brug een C2x aan het hozen, die ging het einde niet meer redden. Vlakbij Franeker (inmiddels een uurtje of 16:00) lagen we relaxed te wachten op de boot, die kwam pas over drie kwartier. Langzaam drong het tot ons door: helemaal geen boten hier! We stonden niet langs de Elfsteden route! De Axo kwam eraan en er werd gewisseld. We voeren terug, maar waar heen? Na 1.5km, zagen we dat we rechtsaf moesten. Weer op koers.
Tot aan de finish ging alles vlekkeloos. Annemarie en Dianne hadden de eer om de laatste 5 kilometers te maken. Daar werden ze warm ontvangen: champagne! We zijn er zonder kleerscheuren doorheen gekomen, hebben elk een geweldig Elfstedentocht kruisje en zijn een fantastische ervaring rijker.
CompetiCie
Voor de CompetiCie begon het allemaal vrijdagochtend rond een uur of 9.
Het team, bestaande uit Johan, Joni, Marianne, Anne, Coen, Edward, Chananja, Laurien, Piet, Marit, Cyrille en Jorieke, maakte zicht op voor de tocht der tochten. Er werd boodschappen gedaan, eten bereid, geklust aan de boot en ook de mentale voorbereiding mocht zeker niet ontbreken.
Na de bus vol met eten en de benodigde roeispullen te hebben geladen, konden we richting station vertrekken. Daar moesten nog een aantal roeiers worden opgepikt. Toen iedereen eenmaal zat, werd koers gezet naar Leeuwarden, de Wetterwille. De sfeer zat er meteen al goed in!
Op de Wetterwille aangekomen was de boot al helemaal opgebouwd en bijna door de keuring heen. Alles liep dus lekker op rolletjes en rond een uurtje of 5 kon er dan ook nog worden genoten van een heerlijk bordje pastasalade. De tomtom werd nog even ingesteld en zo gingen we op weg naar de start.
Om precies 8 uur werden de eerste boten weggestart en konden wij, als nummer 37, beginnen aan onze 210 km. Van Leeuwarden naar Dokkum en weer terug naar Leeuwarden, met ondertussen de invallende duisternis. Voor de tijd werd er gewaarschuwd voor mistbanken, maar gelukkig hadden wij hier niet zoveel last van. De etappes en de stempelplaatsen vlogen voorbij; Sneek, Ijlst en Sloten.
Rond 4 uur in de morgen begon de vermoeidheid toch toe te slaan. Het warm worden (en blijven) wilde ook niet meer echt lukken en we waren nog niet eens op de helft. In de bus werd het stiller en stiller.. Na even geslapen te hebben tussen de etappes door waren we allemaal weer aardig ‘fris’ en konden we er weer tegenaan. De wissels verliepen erg goed. Het oefenen bij Gyas heeft zijn nut wel bewezen! Na die lange nacht brak de ochtend aan en begonnen we aan de etappes over de meren. Met reddingsvesten aan en een stevige wind roeiden we stug door. Stavoren, Hindelopen, Workum, Bolswaard en Harlingen kwamen langs. Gelukkig was het weer ons verder goed gezind en met een matig zonnetje zetten we koers naar Franeker. Daar was vanwege het lustrum van de elfstedentocht een wijziging in het parcours aangebracht. Er moest 7 km extra worden verroeid via Berlikum en Menaldum, waarna het ‘oude’ parcours vanaf Deinum weer werd opgepakt. De laatste loodjes wogen ook deze keer weer het zwaarst, maar desondanks de vermoeidheid bereikten we met zijn allen heelhuids de finish.
Ondanks blessureleed, een uitvallende olielamp, kleine aanvaringen en veel blaren brachten we de elfstedentocht tot een goed einde. Het kruisje was binnen na 23 uur en 11 minuten. Iedereen die mee heeft geroeid en heeft geholpen, heel erg bedankt en op naar de elfstedentocht van 2011!
