Nabeschouwing Vogalonga
zo 05 jun 2022Emma van der Haring
Op 2 juni vertrok de MRC richting Venetië voor een heuse verkenningsmarathon. De allermooiste roeimarathon van de wereld, al zeggen we het zelf, wachtte op ons. De Vogalonga; 2000 roeiboten in allerlei soorten en maten op de lagune en door de grachten. Van kanos, drakenboten, traditionele Italiaans roeiboten en gondels tot aan de "Van Binsbergen" helemaal uit het mooie Groningen.
Nadat de laatste voorbereidingen waren getroffen, het startnummer en de shirts opgehaald, de laatste deelnemer ingevlogen en de boot, die met de Euros botenwagen de lange reis naar Venetië had gemaakt, op zaterdagmiddag was aangeriggerd en de golfbrekers waren geinstalleerd kon het avontuur echt beginnen.
De marathondag begon vroeg, de boot moest het water in. Alle teams stonden in de rij om ergens aan de kade hun boot te water te leggen. Na van alle kanten geschreeuw in allerlei talen lag de boot dan eindelijk in het water. Met goed vasthouden eerst door onszelf, later door een vriendelijke Duitse man van een andere ploeg, stapten we een voor een via de boeg de boot in. Maar we waren er nog niet, er moest nog 6 kilometer opgeroeid worden naar Piazza San Marco, de start.
Bij de start werden een paar vreugdetranen gehuild. Het was ons immers gelukt! We waren echt in Venetië en het project had het verder gemaakt dan enkel een idee tijdens commissievergadering. Het startschot/startkanon klonk, en begonnen we aan de 30 kilometer ronde over de lagune. Om ons heen, boten in verschillende maten en kleuren, roeiers met verschillende nationaliteiten, en Venetië. Al roeiend realiseerden we ons dat je de mooiste kanten van Venetië echt vanaf het water ziet!
De tocht brengt ons langs de eilanden Burano, bekend om de gekleurde huizen, en Murano voor Venetië. Bij Burano ben je op de helft van de tocht en is het dus tijd voor een korte pauze. Door de organizatie worden bananen en flesjes water uitgedeeld, die we helaas gemist hebben, maar gelukkig hadden we onze eigen proviand mee. Na deze pauze roeien we dwars door Murano en weer verder over de lagune, om vervolgens te eindigen met een stuk door Canal Grande, dwars door Venetië richting het startpunt. Wat tevens als finish fungeert, daar worden de medailles en wederom bananen uitgedeeld.
Na afloop hadden we meteen weer zin in volgend jaar! En dan nemen we jullie ook mee! De Vogalonga is, volgens ons, namelijk wel een ervaring die elke roeier een keer moet hebben meegemaakt.
Nadat de laatste voorbereidingen waren getroffen, het startnummer en de shirts opgehaald, de laatste deelnemer ingevlogen en de boot, die met de Euros botenwagen de lange reis naar Venetië had gemaakt, op zaterdagmiddag was aangeriggerd en de golfbrekers waren geinstalleerd kon het avontuur echt beginnen.
De marathondag begon vroeg, de boot moest het water in. Alle teams stonden in de rij om ergens aan de kade hun boot te water te leggen. Na van alle kanten geschreeuw in allerlei talen lag de boot dan eindelijk in het water. Met goed vasthouden eerst door onszelf, later door een vriendelijke Duitse man van een andere ploeg, stapten we een voor een via de boeg de boot in. Maar we waren er nog niet, er moest nog 6 kilometer opgeroeid worden naar Piazza San Marco, de start.
Bij de start werden een paar vreugdetranen gehuild. Het was ons immers gelukt! We waren echt in Venetië en het project had het verder gemaakt dan enkel een idee tijdens commissievergadering. Het startschot/startkanon klonk, en begonnen we aan de 30 kilometer ronde over de lagune. Om ons heen, boten in verschillende maten en kleuren, roeiers met verschillende nationaliteiten, en Venetië. Al roeiend realiseerden we ons dat je de mooiste kanten van Venetië echt vanaf het water ziet!
De tocht brengt ons langs de eilanden Burano, bekend om de gekleurde huizen, en Murano voor Venetië. Bij Burano ben je op de helft van de tocht en is het dus tijd voor een korte pauze. Door de organizatie worden bananen en flesjes water uitgedeeld, die we helaas gemist hebben, maar gelukkig hadden we onze eigen proviand mee. Na deze pauze roeien we dwars door Murano en weer verder over de lagune, om vervolgens te eindigen met een stuk door Canal Grande, dwars door Venetië richting het startpunt. Wat tevens als finish fungeert, daar worden de medailles en wederom bananen uitgedeeld.
Na afloop hadden we meteen weer zin in volgend jaar! En dan nemen we jullie ook mee! De Vogalonga is, volgens ons, namelijk wel een ervaring die elke roeier een keer moet hebben meegemaakt.
