Verslag Elfstedentocht
-- anoniem --
Op 11 en 12 mei 2018 startten maar liefst VIJF ploegen van Gyas de wereldberoemde Elfstedentocht.. Binnen 24 uur roeiden zij in ploegen van twaalf een afstand van 210 kilometer langs de elf steden die Friesland kent. Alle vijf, ieder met eigen ervaringen, haalden de eindstreep binnen dit tijdslimiet! Een prachtige prestatie waar zij, de MRC en Gyas trots op zijn. Dus, ga jij de uitdaging aan en strijden we volgend jaar met een nog grotere afvaardiging van Gyas?
NIET ZOMAAR FIT - 17:15:19
Na een geslaagd 11steden-avontuur vorig jaar bleef het toch wel een beetje steken dat we verslagen waren door een clubje veteranen. Met her en der wat internationale ervaring dat wel, maar toch, veteranen. Op het vlak van trainen viel nog wel wat te halen dus hebben we team ‘niet zomaar hard’ omgedoopt tot team ‘niet zomaar fit’ en gewapend met een ingenieus trainingsschema (kudos voor Mart) gingen we strak voorbereid naar Friesland. Na ruim 17 uur aan intensief racen dwars over de Friese wateren, ruim 210 km aan volle bak stampen in een C2* hebben we ons helaas ook dit jaar gewonnen moeten geven. Na een intense strijd, waar we af en toe voor lagen, maar noodgedwongen meestal in de achtervolging, kwamen we, totaal stukgestreden, op de streep iets meer dan 1 minuut tekort. Trots dat we zo ver gekomen zijn, maar toch ook wat zuur dat we net tekort kwamen. Volgend jaar pakken we ze!!
GVD - 20:25:15
Na weken van voorbereiding begon ook voor De Grote Vriendelijke Dames de Elfstedentocht! Ons team bestond uit roeisters van Gyas maar we werden aangevuld door een groep dames vanuit Viking (Utrecht). Na vrijdag de boot op te hebben geladen in Groningen gingen we op weg richting Leeuwarden. Na wat knip- en plakwerk (lees: tyraps en meters ductape) werd onze boot goedgekeurd en konden we ons bij Baukje thuis gaan voorbereiden op de etappes. Vanaf het begin gingen we goed weg en gingen de wissels goed! Ook in het donker waren we goed zichtbaar voor de ploeg in de boot dankzij onze mooie roze flamingo (zie foto’s). Na een lange nacht met weinig slaap waren we
ondertussen met een paar andere ploegen in een leuke strijd terecht gekomen. Naar het einde toe werd het steeds zwaarder maar wisten we onze positie wel te behouden! Uiteindelijk was daar dan ook de laatste etappe terug naar Leeuwarden. Aangemoedigd door de rest van het team werden de laatste meters naar de finish gemaakt en de laatste stempel gezet. We hadden het gehaald! Met een 24ste plaats en een tijd van 20 uur 25 minuten en 15 seconden waren we zeker tevreden! Nadat we weer wat waren bijgekomen, de boot hadden opgeladen en een goed bord eten naar binnen hadden gewerkt, was het tijd om moe maar zeker voldoen terug te keren naar Groningen.
Als laatste natuurlijk heel veel dank voor onze chauffeurs (Wim, Sven, Marchien en Jorn) die ons elke keer weer op tijd bij de wisselpunten wisten af te leveren. Maar ook Govert voor het lenen van zijn Garmin waardoor het volgen van de juiste route een stuk makkelijker werd!
ZOT - 21:52:09
Al sinds ZOT bestaat roeien we eens in de twee jaar de Elfstedentocht met het motto: ‘pijn is fijn en bloed is goed’. Na weken hard trainen was het op 11 mei eindelijk zover: vol goede moed lagen we aan de start! Nienke, Hilde en Imke mochten het spits afbijten, na 9 km was het tijd voor onze allereerste wissel #spannend #chaos. Esmée en Ymke gingen als een speer richting de trekweg. In Dokkum kwam de ware aard van Willemijn naar boven en probeerde Bine haar tevergeefs te kalmeren. Maartje en Tineke waren onze ervaringsdeskundigen en gingen samen met Amy de meren te lijf. In de laatste etappe roeiden Mara en Ella de longen uit hun lijf voor een nieuw ZOT-record. En dat lukte!! Na 21 uur en 52 minuten kregen wij ons welverdiende kruisje! Over twee jaar zullen we nog harder gaan #motivation #blaren #axoZOTl #ElfstedenZOT
PROAT IS GAIN COGNAC - 21:56:36
Proat is gain cognac roeide de Elfstedentocht. Na de keuze van deze spreuk als ploegnaam en het al dan niet trainen van voldoende kilometers was het aan ons om als 39e ploeg de Prinsentuin te verlaten van binnen 24 uur de dikke 200 kilometers van het roei equivalent van de tocht der tochten te volbrengen.
Dat het volbrengen van deze tocht geen vanzelfsprekendheid is bleek al tijdens het aanriggeren van de boot waarbij bleek dat Kor zijn voornaamste bagage op Gyas had laten liggen. Gelukkig bleek na een telefoontje grote held en vriend van de ploeg Mart Adema zo vriendelijk om de stok naar Leeuwarden te brengen.
Na de boot in het water te leggen was het aan Stevie&Kor om wederom aan te tonen dat de details er toe doen tijdens de tocht der tochten. Na veel gelach en een kleine correctie van de dol positie was het tijd om de boot zowel naar de start als richting Bartlehiem te roeien. Bartlehiem, voor de niet elfsteden fanaten onder ons, is een klein Fries dorpje met als hoogtepunt het welbekende fiets- en voetgangerbruggetje dat je wijst op de bocht naar de Oudkerkervaart.
Met het roeien naar Dokkum en weer terug ging de avond over in een prachtige nacht. Al roeiend over de Friese wateren bewonderden roeiers en stuur de schoonheid van de nacht en de sterren. Deze nacht werden de stuurtjes van onze ploeg warm gehouden door het skipak van Floor. Dit skipak was zo warm dat Tessa de legendarische woorden sprak: “In dit pak wil ik wel dood gevonden worden in de Himalaya, zelfs in die kou overleef ik het nog.”
In Sneek aangekomen bleek dat het niet voor alle ploegen vanzelfsprekend was dat er met 4 riggers en palen doorgeroeid kon worden en we troffen dan ook een ploeg in mineur. Gelukkig bereikte ons later het bericht dat de dames en heren zichzelf niet hebben laten kennen en ondanks een stukje C1*+ alsnog hun kruisje op konden halen, hulde team RoeitVastgoed!
Na de mooie nachtelijke etappes werd het langzamerhand weer licht en naderden we het Slotermeer dat er met het opkomende zonnetje prachtig uitzag. Het roeien van het Slotermeer, de Luts en de Morra zo aan het begin van een zonnige zaterdag was echt prachtig. Maar zoals te verwachten viel, begint het roeien in de laatste 80 kilometers een beetje pijn te doen. Niemand wist deze pijn beter te duiden dan Tjitske die zich afvroeg of ze na al deze helse pijnen ooit nog in staat zou zijn een kind te baren. Bij de stempelpost van Hindelopen waren we als ploeg eindelijk de heldinnen van ZOT aan het naderen. Deze dames, in groot getal aanwezig, hadden hun zaken uitstekend voor elkaar tot en met Hindelopen. In Hindelopen bleek wederom dat het uitroeien van de Elfstedentocht mét 4 functionele riggers geen vanzelfsprekendheid is. Gelukkig bleek de walploeg van ZOT bij machte hun rigger weer aan te vullen en konden de dames verder met hun glorietocht over de Friese wateren.
In het laatste deel van de tocht werd de kennis en kunde van alle personen aan boord nog enkele malen goed getest. De stuurtjes hadden het vuur aan de schenen met uitdagingen zoals bijvoorbeeld: de bocht bij Bolsward nemen terwijl je door Bart’s hitjes navigeert, peddelen in de smalle wateren na de stempelpost en het motiveren en navigeren richting Franeker.
Gelukkig bleek geen uitdaging te groot en bleven de riggers compleet. Na 21 uur en 56 minuten kon de boot weer uit het water, de Friese koek en kruisjes gehaald worden en dronken we tevreden een biertje. De ESRM2018 was prachtig en daarom past maar één besluit: tot volgend jaar!
ROEIT VASTGOED - 22:52:52
Vrijdagmiddag, iets voor 8, haastte team RoeitVastgoed zich naar de start om met startnummer 13(!) te beginnen aan een van de meest epische tochten van het jaar. 13 bleek later een grotere rol te spelen dan vooraf gedacht werd. De eerste etappes verliepen qua loszittende slidings niet geheel soepel, doch voortvarend. Eenmaal in het donker kwamen er grotere uitdagingen. Allereerst leken de achterlichten van ons busje het niet te doen en moest de ANWB tijdens een wisselpunt erbij komen om deze aan te zetten. Op datzelfde moment was het erg knus op het water en bleek een rigger niet bestand tegen de stevigheid van een dukdalf. Gelukkig konden we met een gebogen rigger onze tocht voortzetten. Helaas bleek dit maar van korte duur. Iets voor Sneek begaf de rigger het en moesten we noodgedwongen door in een C1* met heel veel ballast. Bij de Geeuw hebben we de boot eruit gehaald en heeft de matriaalman van de Geeuw ons rond 3 uur 's nachts geholpen door een plaatje op de rigger te boren en konden zo wederom onze tocht vervolgen. Helaas bleek dit weer voor een paar uur. 's Ochtends begaf de rigger het helemaal. Wederom werd de boot een C1*, ditmaal zonder ballast. Ondertussen enkele telefoontjes van en naar de Wetterwille leek het erop dat zij een passende rigger voor ons zouden hebben. Echter wel in Leeuwarden, terwijl we ons inmiddels rond Workum bevonden. Gelukkig werden er ouders bereid gevonden de rigger op te halen en naar ons toe te brengen. Gelukkig paste de rigger en konden we door richting het Elfstedenkruisje. Gelukkig zonder verdere onderbrekingen kwamen we dan na 22 uur en 52 minuten over de finish!
Al met al niet de snelste mogelijk tijd, maar wel een hele enerverende tocht!
NIET ZOMAAR FIT - 17:15:19
Na een geslaagd 11steden-avontuur vorig jaar bleef het toch wel een beetje steken dat we verslagen waren door een clubje veteranen. Met her en der wat internationale ervaring dat wel, maar toch, veteranen. Op het vlak van trainen viel nog wel wat te halen dus hebben we team ‘niet zomaar hard’ omgedoopt tot team ‘niet zomaar fit’ en gewapend met een ingenieus trainingsschema (kudos voor Mart) gingen we strak voorbereid naar Friesland. Na ruim 17 uur aan intensief racen dwars over de Friese wateren, ruim 210 km aan volle bak stampen in een C2* hebben we ons helaas ook dit jaar gewonnen moeten geven. Na een intense strijd, waar we af en toe voor lagen, maar noodgedwongen meestal in de achtervolging, kwamen we, totaal stukgestreden, op de streep iets meer dan 1 minuut tekort. Trots dat we zo ver gekomen zijn, maar toch ook wat zuur dat we net tekort kwamen. Volgend jaar pakken we ze!!
GVD - 20:25:15
Na weken van voorbereiding begon ook voor De Grote Vriendelijke Dames de Elfstedentocht! Ons team bestond uit roeisters van Gyas maar we werden aangevuld door een groep dames vanuit Viking (Utrecht). Na vrijdag de boot op te hebben geladen in Groningen gingen we op weg richting Leeuwarden. Na wat knip- en plakwerk (lees: tyraps en meters ductape) werd onze boot goedgekeurd en konden we ons bij Baukje thuis gaan voorbereiden op de etappes. Vanaf het begin gingen we goed weg en gingen de wissels goed! Ook in het donker waren we goed zichtbaar voor de ploeg in de boot dankzij onze mooie roze flamingo (zie foto’s). Na een lange nacht met weinig slaap waren we
ondertussen met een paar andere ploegen in een leuke strijd terecht gekomen. Naar het einde toe werd het steeds zwaarder maar wisten we onze positie wel te behouden! Uiteindelijk was daar dan ook de laatste etappe terug naar Leeuwarden. Aangemoedigd door de rest van het team werden de laatste meters naar de finish gemaakt en de laatste stempel gezet. We hadden het gehaald! Met een 24ste plaats en een tijd van 20 uur 25 minuten en 15 seconden waren we zeker tevreden! Nadat we weer wat waren bijgekomen, de boot hadden opgeladen en een goed bord eten naar binnen hadden gewerkt, was het tijd om moe maar zeker voldoen terug te keren naar Groningen.
Als laatste natuurlijk heel veel dank voor onze chauffeurs (Wim, Sven, Marchien en Jorn) die ons elke keer weer op tijd bij de wisselpunten wisten af te leveren. Maar ook Govert voor het lenen van zijn Garmin waardoor het volgen van de juiste route een stuk makkelijker werd!
ZOT - 21:52:09
Al sinds ZOT bestaat roeien we eens in de twee jaar de Elfstedentocht met het motto: ‘pijn is fijn en bloed is goed’. Na weken hard trainen was het op 11 mei eindelijk zover: vol goede moed lagen we aan de start! Nienke, Hilde en Imke mochten het spits afbijten, na 9 km was het tijd voor onze allereerste wissel #spannend #chaos. Esmée en Ymke gingen als een speer richting de trekweg. In Dokkum kwam de ware aard van Willemijn naar boven en probeerde Bine haar tevergeefs te kalmeren. Maartje en Tineke waren onze ervaringsdeskundigen en gingen samen met Amy de meren te lijf. In de laatste etappe roeiden Mara en Ella de longen uit hun lijf voor een nieuw ZOT-record. En dat lukte!! Na 21 uur en 52 minuten kregen wij ons welverdiende kruisje! Over twee jaar zullen we nog harder gaan #motivation #blaren #axoZOTl #ElfstedenZOT
PROAT IS GAIN COGNAC - 21:56:36
Proat is gain cognac roeide de Elfstedentocht. Na de keuze van deze spreuk als ploegnaam en het al dan niet trainen van voldoende kilometers was het aan ons om als 39e ploeg de Prinsentuin te verlaten van binnen 24 uur de dikke 200 kilometers van het roei equivalent van de tocht der tochten te volbrengen.
Dat het volbrengen van deze tocht geen vanzelfsprekendheid is bleek al tijdens het aanriggeren van de boot waarbij bleek dat Kor zijn voornaamste bagage op Gyas had laten liggen. Gelukkig bleek na een telefoontje grote held en vriend van de ploeg Mart Adema zo vriendelijk om de stok naar Leeuwarden te brengen.
Na de boot in het water te leggen was het aan Stevie&Kor om wederom aan te tonen dat de details er toe doen tijdens de tocht der tochten. Na veel gelach en een kleine correctie van de dol positie was het tijd om de boot zowel naar de start als richting Bartlehiem te roeien. Bartlehiem, voor de niet elfsteden fanaten onder ons, is een klein Fries dorpje met als hoogtepunt het welbekende fiets- en voetgangerbruggetje dat je wijst op de bocht naar de Oudkerkervaart.
Met het roeien naar Dokkum en weer terug ging de avond over in een prachtige nacht. Al roeiend over de Friese wateren bewonderden roeiers en stuur de schoonheid van de nacht en de sterren. Deze nacht werden de stuurtjes van onze ploeg warm gehouden door het skipak van Floor. Dit skipak was zo warm dat Tessa de legendarische woorden sprak: “In dit pak wil ik wel dood gevonden worden in de Himalaya, zelfs in die kou overleef ik het nog.”
In Sneek aangekomen bleek dat het niet voor alle ploegen vanzelfsprekend was dat er met 4 riggers en palen doorgeroeid kon worden en we troffen dan ook een ploeg in mineur. Gelukkig bereikte ons later het bericht dat de dames en heren zichzelf niet hebben laten kennen en ondanks een stukje C1*+ alsnog hun kruisje op konden halen, hulde team RoeitVastgoed!
Na de mooie nachtelijke etappes werd het langzamerhand weer licht en naderden we het Slotermeer dat er met het opkomende zonnetje prachtig uitzag. Het roeien van het Slotermeer, de Luts en de Morra zo aan het begin van een zonnige zaterdag was echt prachtig. Maar zoals te verwachten viel, begint het roeien in de laatste 80 kilometers een beetje pijn te doen. Niemand wist deze pijn beter te duiden dan Tjitske die zich afvroeg of ze na al deze helse pijnen ooit nog in staat zou zijn een kind te baren. Bij de stempelpost van Hindelopen waren we als ploeg eindelijk de heldinnen van ZOT aan het naderen. Deze dames, in groot getal aanwezig, hadden hun zaken uitstekend voor elkaar tot en met Hindelopen. In Hindelopen bleek wederom dat het uitroeien van de Elfstedentocht mét 4 functionele riggers geen vanzelfsprekendheid is. Gelukkig bleek de walploeg van ZOT bij machte hun rigger weer aan te vullen en konden de dames verder met hun glorietocht over de Friese wateren.
In het laatste deel van de tocht werd de kennis en kunde van alle personen aan boord nog enkele malen goed getest. De stuurtjes hadden het vuur aan de schenen met uitdagingen zoals bijvoorbeeld: de bocht bij Bolsward nemen terwijl je door Bart’s hitjes navigeert, peddelen in de smalle wateren na de stempelpost en het motiveren en navigeren richting Franeker.
Gelukkig bleek geen uitdaging te groot en bleven de riggers compleet. Na 21 uur en 56 minuten kon de boot weer uit het water, de Friese koek en kruisjes gehaald worden en dronken we tevreden een biertje. De ESRM2018 was prachtig en daarom past maar één besluit: tot volgend jaar!
ROEIT VASTGOED - 22:52:52
Vrijdagmiddag, iets voor 8, haastte team RoeitVastgoed zich naar de start om met startnummer 13(!) te beginnen aan een van de meest epische tochten van het jaar. 13 bleek later een grotere rol te spelen dan vooraf gedacht werd. De eerste etappes verliepen qua loszittende slidings niet geheel soepel, doch voortvarend. Eenmaal in het donker kwamen er grotere uitdagingen. Allereerst leken de achterlichten van ons busje het niet te doen en moest de ANWB tijdens een wisselpunt erbij komen om deze aan te zetten. Op datzelfde moment was het erg knus op het water en bleek een rigger niet bestand tegen de stevigheid van een dukdalf. Gelukkig konden we met een gebogen rigger onze tocht voortzetten. Helaas bleek dit maar van korte duur. Iets voor Sneek begaf de rigger het en moesten we noodgedwongen door in een C1* met heel veel ballast. Bij de Geeuw hebben we de boot eruit gehaald en heeft de matriaalman van de Geeuw ons rond 3 uur 's nachts geholpen door een plaatje op de rigger te boren en konden zo wederom onze tocht vervolgen. Helaas bleek dit weer voor een paar uur. 's Ochtends begaf de rigger het helemaal. Wederom werd de boot een C1*, ditmaal zonder ballast. Ondertussen enkele telefoontjes van en naar de Wetterwille leek het erop dat zij een passende rigger voor ons zouden hebben. Echter wel in Leeuwarden, terwijl we ons inmiddels rond Workum bevonden. Gelukkig werden er ouders bereid gevonden de rigger op te halen en naar ons toe te brengen. Gelukkig paste de rigger en konden we door richting het Elfstedenkruisje. Gelukkig zonder verdere onderbrekingen kwamen we dan na 22 uur en 52 minuten over de finish!
Al met al niet de snelste mogelijk tijd, maar wel een hele enerverende tocht!
