Zondag 1 oktober was het zo ver: voor de twaalfde keer kon heel roeiend Nederland meedoen aan de Waterwolf, een marathonroeiwedstrijd van 53km door het prachtige Grunneger Platteland, georganiseerd door de Hunze. De wedstrijd is vernoemd naar een van de grootste gemalen van Nederland genaamd De Waterwolf, vlakbij Oldehove, waar halverwege de tocht langs gevaren wordt. Het is een lange en vermoeiende tocht, zeker als er, zoals dit jaar, een sterke stroming tegen en op de tweede helft van de tocht een straffe tegenwind moesten worden getrotseerd. Drie dappere Gyasploegen gingen deze strijd aan! Het afroeifeest werd afgezegd, of niet, en op de zondagochtend werd er om 7:00 uur verzameld om daarna naar de Hunze te roeien, de stuurliedenvergadering bij te wonen en richting de start te varen. Bewapend met veel eten en genoeg water werd er vol goede moed de boot in gestapt om te kijken hoe het zou gaan.

Geert en Nanne hebben met stuur Merel Jacobs een record in het wedstrijdveld gevaren! De andere twee ploegen in een c2x en een c4x, hebben de prestatietocht gevaren.

Met het weer in de ochtend hadden alle ploegen heel erg mazzel. Het zonnetje scheen en er was weinig wind. Dapper begon iedereen aan de tocht. Zonder al te veel moeite was iedereen snel het prachtige Zuidhorn door, waarna er in konvooivaart een stuk over het van Starkenborghkanaal gevaren werd. Ook richting de Waterwolf was het nog prima te doen. Maar vanaf daar kwam de wind toch wel opzetten, en samen met de vermoeidheid kwamen er momenten dat je toch even door moest. Een aanmoediging bij Garnwerd aan Zee door de MarathonRoeiCommissie werkte erg motiverend en het laatste stukje werd op karakter nog even doorgevaren naar Groningen. Toen was het, na veel kilometers door het groene platteland, ook weer fijn om langs de mooie Hoge en Lage der A terug naar Gyas te varen.

Bibia, Iris, Marije, Alise & Wim
In de c4x roeiden Iris van de Vegte, Bibia Hellinga, Marije van den Born en Alise de Groot. Willem Scholte heeft deze vier meiden de lange tocht gestuurd en mentaal bijgestaan. Gelukkig had hij de race vaker zelf gevaren, zodat hij de meiden van allerlei tips kon voorzien. De eerste helft van de race ging prima, het zonnetje scheen en het tempo zat er lekker in. Maar vanaf de Waterwolf werd het zwaarder. Al ruim twee uur onderweg en harde wind maakten dat het voor iedereen af en toe even flink afzien was. Heel erg opgelucht en ook heel veel blaren verder was iedereen heel erg blij dat de finish was bereikt. De laatste 7 kilometer terug naar Gyas was gelukkig nog maar eventjes…

Arnout, Bob & Joost
Na eindeloze outingen op het NW-kanaal hadden we dat stukje water eigenlijk wel een beetje gezien. Gelukkig organiseert de Hunze de Waterwolf en hoewel we ons niet in het traject verdiept hadden was ons wel meteen duidelijk dat deze 54 kilometer lange wedstrijd het Noordwillemskanaal in ieder geval over zou slaan; de moeite waard dus. Helaas was het ons bij inschrijving nog niet duidelijk dat de wedstrijd de ochtend na het afroeifeest startte…
Afin, na anderhalf uur slaap tilden we met onze brakke (aangeschoten) koppies de Ombra het water in en na wat dolproblematiek van Bob konden we ook nog naar de Hunze. Al daar werd zeer vriendelijk koffie, thee en wc-papier verzorgd en verbeterde de sfeer zienderogen. Ook de Hunzelieden zagen ons opleven en konden ons verhaal wel waarderen. Na 3 koppen koffie, een half meegepakte stuurliedenvergadering, een sluis en een stukje oproeien was het dan zo ver: de 46 kilometer (54 kilometer bleek inclusief uitroeien) kon beginnen.
Het zonnetje scheen, de muziek was goed en de wind hield zich (eerst) koest. Een bijzondere tocht volgde waarbij we, door de reddingsdienst beschermd, over beroepsvaartkanalen (met passerende schepen) mochten varen en waar overal heerlijke picknickplaatsjes aanwezig waren. De kaart klopte van geen kant, maar dat mocht de pret niet drukken en we kwamen er zelfs achter waarom de wedstrijd de Waterwolf heette (zie; gemaal de Waterwolf). Snel ging het niet en met stevige wind tegen op het eind werd het nog best zwaar, maar wel gelachen hoor.

Nanne, Geert & Merel
Eén ploeg ging voor een baanrecord: Nanne en Geert hebben hard getraind om samen met stuurtje Merel de race tegen de tijd aan te gaan. Na een mooie, sterke start en een goed beginstuk waar er met een lekker zonnetje goed kon worden geroeid kregen we even pauze bij het Van Starkenborghkanaal om te wachten tot we die over mochten steken. Allemaal even eten, benen strekken en met de andere boten die na ons aankwamen grapjes maken over de vissers die we hebben gestoord op hun rustige zondagochtend. Gelukkig waren wij de enige die visvoer naar ons hoofd gegooid kregen.. Vervolgens gingen we door, waar de tocht zwaarder werd omdat de wind steeds meer kracht kreeg en recht tegen ons in kwam. Na hard werken en kort moment van eten, waarbij de boeg tijdens zijn eetmoment een klein snoekje trok terwijl de slag dapper doorroeide om de boot op gang te houden. Vervolgens het laatste stuk echt bikkelen: het roeien werd zwaarder en de wind trok aan. Kilometer voor kilometer telden we af tot de finish, maar uiteindelijk waren we bij de Platvoetbrug en konden we uitrusten en even eten. Snel even de klok gecheckt en ja hoor: baanrecord (3:25:42)!! Toen lekker doorgeroeid naar Gyas en vervolgens naar de Hunze voor de prijsuitreiking. Een mooi blik, een klein praatje en een applaus nadat alle aanwezigen onze tijd hadden gehoord.
Al met al een mooie dag met een mooie marathon!