Vrijdag 31 mei was het eindelijk zo ver. HET evenement waar iedere (marathon)roeier over praat, waar iedere marathonroeier aan mee gedaan MOET hebben, waar jaarlijks ruim 100 roeiploegen op afkomen en waar herinneringen voor het leven worden gecreëerd. Ik heb het over niets minder dan de ELFSTEDENTOCHT! Ieder jaar trotseren honderden roeiers in het Hemelvaartsweekend 210 kilometer Fries vaarwater binnen 24 uur. Van Gyas deden er dit jaar drie ploegen mee: Vaak ben je te bang, Gyas Dames en Het Vlaggenschip. En dat deden zij met fantastische resultaten! Lees hieronder hun ervaringen.

PS: En ben je na het lezen enthousiast? Hou dan vooral de site, facebook en/of fora in de gaten! De MRC (MarathonRoeiCommissie) maakt het elk jaar mogelijk om diverse marathontochten en -activiteiten met Gyas te roeien.

VAAK BEN JE TE BANG - 16 H 52 MIN (PLAATS 1)
Na twee tweede plekken de afgelopen jaren was de 11stedenhonger onder de Groningse studenten nog niet gestild. Gewapend met 'het schema' opgesteld door deheer Mart Adema werden eindeloze trainingsuren gemaakt in de boot, het krachthonk en aan de bar. Aan de voorbereiding zou het niet liggen. Onder het devies "vaak ben je te bang" werden op vrijdagavond 20:01 de 210 Friese kilometers weggestart alsof het een doodgewone bosbaanwedstrijd was. Na zwaar bevochten eerste kilometers, met voor ons de oud olympische veteranen combinatie en achter ons een stel losgeslagen Oostblok Duitsers waarvan over de medische integriteit nog steeds wordt getwijfeld, werd vlak voor het eerste stempelpunt in Dokkum de leiding in de wedstrijd genomen. Gedurende de nachtelijke uren werden de secondes bij elkaar gesprokkeld om vervolgens in de etappe tussen Stavoren en Hindeloopen het nekschot uit te delen aan de concurentie. Het enige wat toen nog telde was de tijd. Met behulp van een niet ongunstige zuidwestelijke wind werden in de laatste stroken naar Leeuwarden alle kruipruimtes onder de kelders van de souterrains leeggetrokken om uiteindelijk in een vooraf onmogelijk geachte tijd van 16:52:34 voor het zicht van het uitgelopen Friese volk te finishen. Met zilveren kruisjes, kapotte handen en een nieuw gezet elfstedenrecord vertrokken we moe maar voldaan weer naar Groningen. We willen graag onze persvoorlichter en tevens WedCom Sybren Visser bedanken voor alle mediatips en we horen graag wanneer hij in zijn Adamskostuum van de tweede brug naar Gyas gaat zwemmen. Het was een mooi avontuur!

GYAS DAMES – 19 H 30 MIN (PLAATS 15)
Zo’n twee maanden geleden zijn we als GVD + aanhang team begonnen met trainen voor de Elfstedentocht. Waar de meesten deze al eerder geroeid hadden was het voor een aantal van ons een volledig nieuwe ervaring. Met dit jaar voldoende inschrijvingen voor een wedstrijd dames veld hadden wij onszelf als doel gesteld om als snelste damesploeg te finishen en het liefst binnen 20 uur.

De voorbereidingen gingen dit jaar vrij soepel. Met een team van 4 helpers, een stuur en 11 roeiers gingen we voorbereid van start. Team materiaal maakte ons slagschip gereed voor de strijd en team voedsel regelde voedseltroggen met pastasalade en tassen vol andere lekkernijen. Als klapper op de vuurpijl regelde Jolanda een super hippe ¾ huisvrouwen sportbroek als ploegoutfit, maar hier zagen de mannelijke helpers toch maar vanaf.

Toen vrijdag de boot was goedgekeurd en we nog snel hadden gegeten bij de ouders van Baukje kon het avontuur van start gaan. We mochten als 14e van start met direct achter ons onze grootste concurrent: de Duitse vrouwenploeg. De wisselpunten verliepen, meestal, verrassend soepel en al na een aantal etappes konden we een kleine voorsprong op de concurrentie vaststellen. Toen het donker begon te worden kwamen voor Anne en een aantal andere stuurtjes misschien wel de leukste en moeilijkste etappes naar voren. Door de Friese wateren roeien met enkel de lampen van andere boten als verlichting of tijdens het donker door het centrum van dorpen gaf zonder twijfel prachtig uitzicht. ‘Ik zie de ananas’ waren de woorden die menig roeier blij maakte aan het einde van een etappe, want deze coole lichtgadget hielp ons als herkenningspunt voor de wisselplekken.

Toen het eenmaal weer licht begon te worden kwam bij de eerste mensen de vermoeidheid om de hoek kijken. Waar, tot onze verbazing, Eva meerdere keren heerlijk heeft lopen slapen in de auto, heeft de rest weinig slaap gehad. Om wakker te worden konden de roeiers voor de eerstvolgende etappe met Wouter en Wouter in de snelle bus heerlijke hitjes draaien, terwijl Reinier en Roeland de slaperige rest in wat rustiger tempo naar het volgende wisselpunt reed. De helpers hadden hun taken bij de wisselpunten goed in de vingers. Toen de Wouters eindelijk even sliepen, dachten wij dit ook wel zelf te kunnen, maar dit ging natuurlijk mis en dus maakte Jolanda een verfrissende ochtendduik rond half 7 in de ochtend.

Met heel veel verschillende etappes qua wind en omgeving, heel veel wildplassen en totaal geen gevoel meer voor tijd finishten wij zaterdag met zongekleurde koppen en een tijd van 19.30,59 bij Wetterwille. Niet alleen hadden wij onze eigen streeftijd ruim gehaald (en daarmee een uur sneller dan vorig jaar), ook hadden we het damesveld ruim gewonnen! Dit hadden wij natuurlijk nooit kunnen doen zonder onze fantastische helpers (Wouter Feitsma, Wouter Welling, Roeland Prak & Reinier Goldhorn) en onze topstuur Anne de Boer! Wij zijn hen ontzettend dankbaar!!! De Elfstedentocht 2019 was een super leuke ervaring, zeker een aanrader en wellicht tot volgend jaar!

Liefs,

Anne, Cheryl, Eline, Emma, Eva, Iris, Jolanda, Lieke, Lisanne, Merel, Nienke & Vera

Drone beelden Wouter: https://www.youtube.com/watch?v=3ultVamF_qU&t=9s

HET VLAGGENSCHIP – 22 H 23 MIN (PLAATS 61)
Natuurlijk kon ook dit jaar de MRC zelf niet achterblijven! Aangevuld met een aantal enthousiaste Gyanen ontstond een fanatieke en gezellige ploeg. De diversiteit was groot met voormalig wedstrijdroeiers, Top-C4 roeiers, clubdames, stuurtjes, jeugdroeiers en gewoon ordinaire competitieroeiers. Maar er waren ook maximale verschillen in lichaamslengte, gewicht, hoeveelheid voedselinname op een dag, rijstijl en de stuur- en roeiervaring. Het maakte de ervaring alleen maar mooier.

Na een ietwat chaotische voorbereiding, zoals het vergeten van cruciale onderdelen als een roertje en zwemvesten, verschenen wij uiteindelijk helemaal voorbereid en gillend van enthousiasme om 20 uur aan de start in de Prinsentuin van Leeuwarden. Al meteen werden de eerste boten ingehaald en zo de spierballen van Joost beloond. Al snel was het de eer aan Coen om door Dokkum de eerste etappe in het donker te sturen. Even later was het de beurt aan Bibia als stuur om dit jaar wel de dukdalven te ontwijken en was Iris was een van de gelukkigen om het Slootermeer over te roeien. Ondertussen reed Rogier ons meermaals met passie naar volgende wisselpunten, was Ingeborg niet in te kakken te krijgen en verdween de glimlach nooit van Guyonne’s gezicht. Later mocht Merel haar stuurkunsten laten zien in de Luts, terwijl de benen van Durk niet moe te krijgen waren. Ook werden Yannick’s werpkunsten bij het wisselpunt in Bolsward getest. Vlak voor de finale verzorgde Suzanne tot slot de meest charmante wissel en maakte Gabriëlle een frisse duik.

Met slechts een greep uit een oneindige dosis van onvergetelijke herinneringen, hebben wij weer genoten van deze Elfstedentocht. Tot volgend jaar!