Een paar weken geleden was voor mij de kwalificatie wedstrijd om deel te mogen nemen aan het SB WK. Dit was de Holland Beker. Mijn ploeg en ik, bestaande uit een lagaier, protheër, nereïd, vidraat en een Gijasser (een leuke regenboog), hebben voor deze pot en paar weekenden getrianed met daartussen door de weeks op de ergo of de fiets. Het roeien lijkt steeds meer op 4+en en er komt gelijkheid in. De Holland Beker komt er aan en we zijn gebrand om te winnen. Helaas is de tegenstand van Groningse grond. Ploeggenoten eerder in het jaar, nu de grote tegenstand. Door fatsoenlijk roeien, maar vooral vermogen stomen we langs de tegenstand en mogen we starten op de WK. Op zulke momenten zijn het dan niet je vriendjes van het Noorden. Dat voelt raar.

Toch een droom die uitkomt.

Een week na de Holland Beker zijn we constructief gaan trainen en is het nu al over minder dan twee weken dat we starten tegen Nieuw-Zeelanders,Britten, Duitsers en dergelijken. Veel tegenstand waartgen we vol aan moeten. Dat brengt mij tot de manier van trainen van o.a. Nereus. Mijn coaches komen daar beide van en hebben een mooie benadering van roeien. Je moet gewoon FOCKING hard gaan. Zo hard mogelijk door de eerste 500 meter en daarna zien we wel weer. Die gasten leren je echt rossen. Gewoon rammen tot dat je niet meer kunt zien. Als je blad in het water zit, vol staan. Verder geen gelul. Je moet en zal ze slopen. Er is geen ED training die licht aan voelt. Elke haal hard. Natuurlijk komt er zo af en toe nog wel wat technisch. Maar ja, het blijft een 4+.

Tot zondag blijven we raggen en daarna afbouwen en goed bij elkaar komen. Hopelijk kunnen we dan op de WK een mooi potje varen. Finaleplek zou mooi zijn. We gaan vol aan en zullen niet stoppen als onze zintuigen nog werken. Helemaal kapot. Een mooi vooruitzicht dus! Want hard roeien is mooi.

Gyas hoog.