“Alle gelukkige roeiers lijken op elkaar, elke ongelukkige roeier is ongelukkig op zijn eigen wijze.” Zoiets zal hij bedoeld hebben. Genietend van pannenkoeken met honing en mazurka’s van Chopin, dringt het op de ochtend na de Randstad nog eens tot me door: ik roei langzaam.

Dit seizoen heb ik nog geen moment goed gepresteerd. Waar ik vorig jaar na lang geblesseerd te zijn geweest, door korte trainingen veel bootgevoel kreeg en een skiff heel makkelijk op snelheid legde, ben ik nu aan het rammen om mensen voor te blijven die ik vorig jaar lachend versloeg. Er gaat dus iets mis.

Door aanhoudende en onverklaarbaar toe- en afnemende rugpijn, is zowel mijn plezier in roeien als mijn vertrouwen in eigen kunnen zoekgeraakt. Omdat ik vorig jaar redelijk snel geroeid heb, heb ik voor dit seizoen hogere doelen gesteld en teveel gedacht mijn plezier alleen uit het bereiken daarvan te kunnen putten. Dat maakt dat prestaties minder dan die van toen hoe dan ook teleur stellen. Ik ben er nu achter dat dat belachelijk is. Dat je ook moet kunnen genieten van een licht overgangsblik op de Martini, zoals vorig jaar, en dat je in de eerste plaats moet kunnen genieten van lekker roeien.

Vanaf nu probeer ik weer lekker, met plezier te roeien en mijn gevoel voor de skiff terug te vinden. Over vijf weken is de Holland Beker. Ik zal wel zien hoe het daar gaat!