1
Paul Drewes
Een barbaar...op de weg naar China!
Nog maar drie weken en de vier is definitief. Er is veel gebeurd tussen beide trainingskampen. Momenteel zit ik dus al weer in Sevilla weggestopt in een kamertje, hopelijk dit keer zonder schurft! Alwin en Wolter zijn er niet meer bij, voor hen is het afgelopen, klaar, einde droom. Nóóit meer opstaan om te trainen voor Beijing..., “You’re never be an Olympian”. Het leven van een topsporter is soms genadeloos hard.
Moe
Direct bij thuiskomst van het vorige kamp (28 januari ’08) zijn eigenlijk alleen Arnoud, Gerard en Marshall ongeschonden uit de strijd gekomen. Alwin kreeg een blessure, Wolter was net als Ivo en ik wat overbelast en Roeland werd ziek. Goed... wat een selectietrainingskamp allemaal met je doet! Gelukkig was toen de selectie ergotest nog ruim twee weken van ons verwijderd.
17 februari
Maxtest 2000m:
Arnoud: 6:11,4 - pr
Gerard: 6:11,2
Marshall: 6:11,4 - pr
Roeland: 6:14,9 - pr
Wolter: 6:18,2
Alwin, Ivo en ik waren i.v.m. ziekte en blessure genoodzaakt om de test 3 dagen later te doen. Dus 20 februari was het voor mij het moment van de waarheid. Ondanks de mindere voorbereiding was ik overtuigd van mijn mogelijkheden om een nieuw pr te trekken.
Alwin: 6:16,0 - pr
Ivo: 6:16,8
Ik: 6:15,2 - pr
Na de test heb ik nog met de coach even kort geëvalueerd over de afgelopen maand trainen, waarbij we ook direct vooruitblikten naar de totstandkoming van de vier. Ik besef nu pas hoe snel alles gaat. Nog krap drie weken zwoegen en dan weten waar we aan toe zijn. Maanden van strijd, trainen en moe worden zullen dan uitbetaald worden in een ticket naar Beijing. Dat ik er dan nog lang niet ben, besef ik mij wel degelijk. Dat we hard trainen en hebben getraind, is wel af te lijden aan de score’s op de ergo. Harder kan niet, wel beter en dat is iets wat gaat gebeuren als de vier rond is!
Sevilla
Drie dagen voor het vertrek naar het zonnige zuiden hebben we van een de sponsor van NOC-NSF, M-Line, reismatrassen gekregen, deze heb ik vandaag (lees; maandag de 25e februari) uitgerold op mijn brakke bed in Sevilla. Heerlijk slapen dus de komende twee weken, daar zal het dus niet meer aanliggen. Momenteel is het best rustig hier, de GB’s en de Ieren zijn net weg, we zitten dus alleen opgescheept met de Belgen, wat Spanjaarden, een verdwaalde Est en onze eigen grote equipe. De dames 8+ (11), de mannen 8+ (11), de zware vier (4), de lichte dames (2) en natuurlijk het lichte septet (Alwin in de skiff, en de rest van de selectie voor de LM4-). Goed het zullen voor de lezers als de schrijver van dit stuk spannende weken worden. Het is een kwestie van hard trainen, goed roeien, en denken aan dat ultieme doel. Goud in Beijing, meer kan ik niet doen. Ook al spookt er zo af en toe van alles door je hoofd, momenteel zie ik mijzelf als de krukas van de ploeg. Iedereen heeft afzonderlijk een deel van de machine in zijn handen, nu moeten we de juiste onderdelen nog ingeklaard zetten en het apparaat gaan tunen tot een mean machine. Zo ligt als titanium en zo strek als een raketmotor.
De kilometer teller staat sinds vandaag op 22 km, morgen gaat het beginnen en dan wordt het weer afzien. Vanavond weer lekker mijn boek in duiken, De Reisromans van Adriaan van Dis. Lekker makkelijk lezen en zo kom ik ook nog wat te weten van China. Er is immers de laatste tijd niets anders op de TV of Radio. Boycot de Spelen...... Ik kan mijzelf dat niet verantwoorden, dus train ik lekker hard door om daar te gaan roeien.
Groeten Paulus
Nog maar drie weken en de vier is definitief. Er is veel gebeurd tussen beide trainingskampen. Momenteel zit ik dus al weer in Sevilla weggestopt in een kamertje, hopelijk dit keer zonder schurft! Alwin en Wolter zijn er niet meer bij, voor hen is het afgelopen, klaar, einde droom. Nóóit meer opstaan om te trainen voor Beijing..., “You’re never be an Olympian”. Het leven van een topsporter is soms genadeloos hard.
Moe
Direct bij thuiskomst van het vorige kamp (28 januari ’08) zijn eigenlijk alleen Arnoud, Gerard en Marshall ongeschonden uit de strijd gekomen. Alwin kreeg een blessure, Wolter was net als Ivo en ik wat overbelast en Roeland werd ziek. Goed... wat een selectietrainingskamp allemaal met je doet! Gelukkig was toen de selectie ergotest nog ruim twee weken van ons verwijderd.
17 februari
Maxtest 2000m:
Arnoud: 6:11,4 - pr
Gerard: 6:11,2
Marshall: 6:11,4 - pr
Roeland: 6:14,9 - pr
Wolter: 6:18,2
Alwin, Ivo en ik waren i.v.m. ziekte en blessure genoodzaakt om de test 3 dagen later te doen. Dus 20 februari was het voor mij het moment van de waarheid. Ondanks de mindere voorbereiding was ik overtuigd van mijn mogelijkheden om een nieuw pr te trekken.
Alwin: 6:16,0 - pr
Ivo: 6:16,8
Ik: 6:15,2 - pr
Na de test heb ik nog met de coach even kort geëvalueerd over de afgelopen maand trainen, waarbij we ook direct vooruitblikten naar de totstandkoming van de vier. Ik besef nu pas hoe snel alles gaat. Nog krap drie weken zwoegen en dan weten waar we aan toe zijn. Maanden van strijd, trainen en moe worden zullen dan uitbetaald worden in een ticket naar Beijing. Dat ik er dan nog lang niet ben, besef ik mij wel degelijk. Dat we hard trainen en hebben getraind, is wel af te lijden aan de score’s op de ergo. Harder kan niet, wel beter en dat is iets wat gaat gebeuren als de vier rond is!
Sevilla
Drie dagen voor het vertrek naar het zonnige zuiden hebben we van een de sponsor van NOC-NSF, M-Line, reismatrassen gekregen, deze heb ik vandaag (lees; maandag de 25e februari) uitgerold op mijn brakke bed in Sevilla. Heerlijk slapen dus de komende twee weken, daar zal het dus niet meer aanliggen. Momenteel is het best rustig hier, de GB’s en de Ieren zijn net weg, we zitten dus alleen opgescheept met de Belgen, wat Spanjaarden, een verdwaalde Est en onze eigen grote equipe. De dames 8+ (11), de mannen 8+ (11), de zware vier (4), de lichte dames (2) en natuurlijk het lichte septet (Alwin in de skiff, en de rest van de selectie voor de LM4-). Goed het zullen voor de lezers als de schrijver van dit stuk spannende weken worden. Het is een kwestie van hard trainen, goed roeien, en denken aan dat ultieme doel. Goud in Beijing, meer kan ik niet doen. Ook al spookt er zo af en toe van alles door je hoofd, momenteel zie ik mijzelf als de krukas van de ploeg. Iedereen heeft afzonderlijk een deel van de machine in zijn handen, nu moeten we de juiste onderdelen nog ingeklaard zetten en het apparaat gaan tunen tot een mean machine. Zo ligt als titanium en zo strek als een raketmotor.
De kilometer teller staat sinds vandaag op 22 km, morgen gaat het beginnen en dan wordt het weer afzien. Vanavond weer lekker mijn boek in duiken, De Reisromans van Adriaan van Dis. Lekker makkelijk lezen en zo kom ik ook nog wat te weten van China. Er is immers de laatste tijd niets anders op de TV of Radio. Boycot de Spelen...... Ik kan mijzelf dat niet verantwoorden, dus train ik lekker hard door om daar te gaan roeien.
Groeten Paulus
