Gisteren zijn we verhuisd naar Munchen naar de olympische roeibaan van 1972. Toen we op de baan aankwamen had ik een beetje het gevoel dat ik een pretpark binnenliep. Het hele complex ziet er indrukwekkend uit. Stel je de bosbaan voor en dan alles ongeveer 10 keer zo groot. Een stuk of 35 botenloodsen (misschien wel meer) met daarboven hotels, krachthonken, kleedkamers enz. De finishtoren is zo'n 20 meter hoog of 7 verdiepingen en de tribune slaat helemaal nergens meer op. Over de laatste 250 meter staat een tribune met 2 ringen en is zo'n 20 meter hoog. Iemand vertelde me dat dat ding origineel over de laatste 500 meter stond. Het mooie is dat dat apparaat voor beide finaledagen al bijna helemaal is uitverkocht. Gelukkig
is de baan wel gewoon 2000 meter.

Het roeien op het blauwe water is erg scherp en we zijn lekker tussen alle trage bootjes heen aan het ploegen, iedereen is fit en helemaal afgetraind. Inwegen gaat wel lukken denk ik nu ik s'ochtends zo'n 72 kilo weeg, das weer wat anders dan de 74,5 die ik vlak na Luzern op de weegschaal bracht. Uiteindelijk weeg ik in op 69,5 dus daar hoef ik niet zo hee veel
meer voor te doen.

We zitten nu in een ander hotel als de rest van de equipe, in ruil daarvoor hebben we wel Rogier en de 4-met hier. Zal het in ieder geval niet stil zijn tijdens het eten . Het is best een luxe hotel alleen het internet is echt super gaar. Kostte me gister nog ongeveer 50 dollar toen ik mijn trip Jacks niet kon verzilveren tegen een TPTK aan de Everest pokertafels. Juist toen ik all-in wou schuiven ging het internet eruit, blijkt dus dat die receptionist het internet uitzet als z'n dienst erop zit.

Zo, ga ik nu maar weer even richting de slablaadjes.