Na een intensieve voorbereiding waarin uren werden geklust en eelt op handen en billen werd gekweekt, begon voor Team Ringbaard op 28 mei het grote avontuur: de Ringvaart Regatta! Deze 100 kilometer lange roeitocht start in Leiden, leidt je via Amsterdam en Haarlem terug naar Leiden, om vervolgens via Leidschendam naar Delft te gaan. De wedstrijd was al een aantal jaar niet meer gestart door een ploeg van Gyas omdat er een vloek op schijnt te heersen: de laatste 2 deelnemende boten kwamen in 2 stukken terug, en dan helaas niet netjes losgeschroefd bij de deling.

Aangekomen op Asopos, waar de start was, bleek dat lang niet elke vereniging zo’n nare voorgeschiedenis had: niemand was zo goed bewapend met hoosblikken, sponzen en golfbrekers als wij. We besloten het lot te tarten en zo gingen we op deze regenachtige woensdagochtend vol goede moed en als allerlaatste ploeg het water op. Gewapend met onze boomstam, 16 riggers en 16 palen, Heel Veel Bananen en niet te vergeten onze topstuur Simone roeiden we richting de start. Vlak hierna vaarden we de Kaag over, een groepje meren waar het water behoorlijk ruig kan zijn. Onze geliefde Atalante is hier bijvoorbeeld tijdens zijn laatste Ringvaart ten onder gegaan. Het verwachte spektakel bleef echter uit: doordat het bijna windstil was bleek de Kaag een spiegeltje. Met man en macht hozen was dus niet nodig, gewoon lekker doorroeien!

Onderweg waren er 5 stops, op 25, 42, 59, 73 en 88 kilometer. We hadden vooraf besloten de stop op 25 kilometer over te slaan, waardoor we de eerste 42 kilometer, afgezien van het om de beurt uitvallen om wat te eten en te drinken en een korte sanitaire stop, aan een stuk doorroeiden. Terwijl we de stopplek naderden begonnen handen en vooral billen behoorlijk te protesteren. Gelukkig was daar onze walploeg met de nodige aanmoedigingen en technische puntjes, en een geschiedenislesje van meester Joost ter afleiding (wisten jullie dat tijdens de Spelen van 1928 de roeiwedstrijden 2 aan 2 op een deel van het Ringvaarttraject werden gehouden?).

Bij de stop op 42 kilometer konden we even de boot uit en de benen strekken (heerlijk!), en na wat eten, vluchtige stripteases voor droge kleren en het aanvullen van onze bananenvoorraad in de boot was het weer lekker broezen geblazen tijders de 17 kilometer tot de volgende stop. In deze etappe hebben we ons vooral vermaakt met onze hotline. Dit bleek een schot in de roos: door alle belletjes, succeswensen, dode baby-grappen en de goede tip om iedereen even haar beste en slechtste Gyas-verovering op te laten noemen, vlogen de kilometers voorbij en bleven we gemotiveerd! Ook was het erg fijn om boten te blijven inhalen. Sommige ploegen roeiden alsof ze die ochtend hun allereerste halen hadden gemaakt, en ook kwamen we de echte helden tegen: skiffeurs, die het aandurfden om in hun eentje de tocht af te leggen. Op zulke momenten waren we erg blij met onze 8*, ondanks dat deze zo’n 200 kilo scheen te wegen.

Het stuk na de 3e stop liep als een trein, daarom besloten we de 4e stop over te slaan, afgezien van een korte bankjeswissel. Misschien was dit wat optimistisch, want het laatste stuk naar Leidschendam (op 88 kilometer) was echt wel pittig. Na zo’n 85 kilometer gaat eigenlijk alles zeer doen en voelt zelfs het zachtste roeikussentje als gewapend beton. Maar uiteraard geen gejank bij ons in de boot, van te voren hadden we afgesproken dat we af en toe (uiteindelijk 2 keer nodig gehad) een klaagrondje door de boot deden en er voor de rest niet gezeurd werd. De laatste kilometers tot aan de stop werden dan ook in stilte weggebeukt.

Bij de stop op 88 kilometer in Leidschendam worden alle ploegen 45 minuten uitgeklokt, omdat de boten uit het water en over een sluis heen moeten. Deze laatste halte voor de finish is werkelijk fantastisch geregeld: er staat een clubje zware Lagaaiers klaar om je boot uit het water te tillen, dus het enige wat je hoeft te doen is de boot uit rollen, te eten en je onder handen te laten nemen door de vrijwillige masseurs die klaarstonden in een zaaltje in de buurt. Daar waanden we ons even in de hemel op aarde, en we werden naar onze zin veel te vroeg weer de boot in gedirigeerd. Toch waren we weer helemaal bijgekomen, en met onze losgekneedde ruggetjes klaar voor het laatste stukje.

Na 88 kilometer geroeid te hebben, zijn die laatste 12 ook niet zo’n punt meer. Na een dagje kilometers maken roeiden we lekker gelijk en begonnen we steeds harder te roeien. Nereus werd ingehaald onder begeleiding van ‘Eye of the Tiger’ klinkend uit hun coachbusje, de laatste paar honderd meters werd er nog even een eindsprintje ingezet, en in hoog tempo gingen we over de finish. Simone ‘huh, ik dacht dat de finish bij Proteus was’ Struyk liet ons nog even doorroeien zodat het hele publiek van ons mooie vikingschip kon genieten, maar toen hadden we ze toch echt gehad: de magische 100 kilometers van de Ringvaart Regatta! Eenmaal aan de kant bleek dat we zelfs een baanrecord hadden gevaren (dat niet al te scherp stond, maar toch)!

We willen iedereen die ons geholpen hebben deze mooie tocht tot een succesvol einde te brengen ontzettend bedanken: materiaalgoeroe’s die de Atalante van zestien riggers voorzien hebben, BoWachauffeurs mét ringbaard, iedereen die ons met een berichtje naar de hotline weer een kilometer verder heeft geholpen, meefietsers, onze geweldige walploeg bestaande uit Just, Anne, Jan Jaap, Joost en Camiel, en last but not least: onze fantastische stuur Simone. Volgend jaar weer?