Wekom in Servie!
Mijn eerste internationale wedstrijd begint heel gewoontjes. We slapen met bijna alle ploegen op de campus van de universiteit. Samen met Thijs slaap ik op een kamer. Voor ontbijt, lunch en avond eten wordt gezorgd. Dat wil zeggen dat het eten klaar staat. Erg smakelijk is het niet te noemen. De lunch en het avondeten bestaat uit een droge snitzel of een stukje kip met wat dopertjes en patat. Afgewisseld met spinazie en aardappelpuree kennen ze hier weinig variatie lijkt het. Overigens serveren ze bij elke warme maaltijd (lunch of avond) een bordje spaghetti met kaas en een saus die zo zuur ruikt dat je je af gaat vragen of het geen tweedemaags saus is. Verder worden de maaltijden gebruikt om de tegenstanders eens goed te bekijken. Iets waar de polen goed gebruik van maken door hun olympische kleding te dragen.
Maar gelukkig zijn we hier niet voor de Servische keuken gekomen maar om te roeien. En het roeien gaat prima. Het water is heerlijk warm en de tijden zijn daar ook naar. We hebben donderdag even wat rond gevaren in de ochtend training en in de middag een 1000 meter hard. meer was het dan ook niet. Onze start is nog erg rommelig maar als we dat gehad hebben begint de boot goed te lopen. Dat geeft genoeg vertrouwen voor zometeen.
De wedstrijd is een uur uitgesteld omdat ze (en dit is geen geintje)eerst het wier uit het water gaan halen (Er blijft regelmatig een sliert aan je riem hangen).
We gaan het zien. Ik ga nog een hapje eten en dan naar de baan om mij, na deze afleiding alleen nog maar op de race te focussen. Want de race moet hard, harder hardst. Alleen de winnaar gaat door en we varen tegen Polen, Great Brittain en China. De opdracht is duidelijk. Als je denkt dat je niet meer kan, gewoon nog net even dat beetje extra geven. Dan zien we op de streep wel of dat genoeg was...

*Update*

Voorwedstrijd ging aardig. We hadden afgesproken een heel harde eerste 1000 te varen en dat kwam er niet helemaal uit. Dit moet dus beter Dat de polen favoriet waren wisten we al en dat we er nu zo dichtbij zaten geeft vertrouwen. We moeten de verassing van vandaag, dat ze niet bij ons wegliepen, omzetten in vertrouwen dat we ze kunnen pakken, want ze zijn te pakken.
Zo weer op naar de kool met paprika, pasta met ketchup en doperwtjes met friet. De dag van morgen bespreken en vroeg ins bed.
Na het roeien word ik elke keer, buiten de hekken, opgewacht door vrouw, moeder en de rest van de fanclub. Heel gaaf dat er zoveel mensen mee zijn gekomen.
Morgen moeten we bij de beste 4 zitten voor de A-finale. Als er niets veranderd starten we om half twaalf.