Donderdagochtend was het zover. Nu alle beslommeringen van selecties afgelopen zijn hebben we eindelijk een vrije ochtend. Wat kun je beter doen op zo'n moment dan meegaan met Diederik Simon en uit een vliegtuig vallen. Oftewel parachutespringen

Diederik is een fanatiek beoefenaar en zoekt op ieder trainingskamp wel een plekje uit waar hij kan springen. Ik dus mee dit keer en aangezien ik al hoogtevrees heb op een keukentrapje, had ik al vroeg buikpijn.

Bij het ondertekenen van de papieren begon het zweet langzaam over mijn voorhoofd te lopen en vroeg ik me af waarom ik dit ook al weer wilde doen. Samen met Hergen(stuur) en Diederik zouden we samen springen, waarbij wij wel aan een instructeut vastzitten.

Deze vonden het wel leuk om zo'n grote gast met zewnuwen nog eens flink te narren, dus terwijl we in het vliegtuig zaten alleen maar slechte grappen. Why is this strap hanging? Good luck mate it's my first time too? I haven't lost anyone for the last two weeks. Om vervolgens tegen me te zeggen dat ik hem gewoon moest vertrouwen. Ik zei dat ik dat wel deed, maar dat ik een stuk meer moeite had met de zwaartekracht.

Toen was het zover, 5000m in de lucht en dan gaat de deur open. De een na de ander vliegt weg, nu is het toch echt mijn beurt. Hangend met mijn hoofd buiten de deur moet ik mijn benen optillen en vol in het harnas gaan hangen. Geloof me dit kost enige overtuigingkracht, want alle controle ben je kwijt.

Voor ik het weet tuimel ik met grote snelheid(200km/u) richting de grond, ik kan Sevilla zien liggen en geniet gelijk met volle teugen. Na 1 minuut en 3000m lager opent de parachute. Ik krijg de touwtjes in handen en gooi ons al snel in een spin naar beneden, geniaal, je maag in je keel en dan hop weer de andere kant op.

Vlak voor de landing geef ik de touwtjes maar weer terug en ik wordt keurig netjes via de reet van mijn instructeur op de grond afgezet. Met mij niks aan de hand, maar hij heeft zijn enkel lelijk bezeerd. Die neemt niet zo snel meer iemand van 95kilo mee als het windstil is.

Dit was echt geniaal en een cursus zal na de Spelen zeker volgen. Dit was de beste vrije ochtend ooit.

Daarnaast de laatste dagen lekker geroeid in viertjes en vancohtend voor het eerst in de nieuwe opstelling gevaren. Maar het mooiste van dit kamp blijft toch het springen