"Verandering van spijs doet eten." Dit spreekwoord is misschien wel de belangrijkste reden waarom wij er met Team Emke voor hebben gekozen om zelf een trainingskamp te organiseren voor de acht, de vierzonder en de reservetwee. Een hele zomer doortrainen op de Bosbaan, terwijl vrienden en vriendinnen met volle teugen genieten van alles wat onze mooie hoofdstad te bieden heeft, leek ons niet allemaal een prettig vooruitzicht.

Via een oude roeivriend van Mark kwamen wij terecht in het idyllische Franse plaatsje Souston. Een mooi meer, een schitterende omgeving, zon, een kleine roeivereniging en een gloednieuwe slaap accommodatie aan de rand van het meer klonk ons een stuk prettiger in de oren dan de vooruitzichten die wij in Nederland hadden. Daar komt bij dat het voor ieder team goed is om zo af en toe even met elkaar weg te zijn.

Na het regelen van van alles en nog wat was het 5 augustus dan zo ver. Met een vliegtuig van Air France vertrokken wij richting Frankrijk om met dezelfde maatschappij 14 augustus weer terug te keren naar Nederland.

Vrijdag 5 augustus

Vandaag of beter gezegd, vannacht was het dan zover, abfahrt naar Souston. Om 4.15 uur de wekker en om 5.00 uur op Schiphol. Niemand had zich verslapen en iedereen was op tijd op Schiphol. Mitchell en Olaf hadden voor iedereen een Team Emke T-shirt met een oranje leeuw geregeld, dus voor zover wij nog niet als groep herkenbaar waren, waren wij dat nu in ieder geval wel.
Om 6.35 uur vliegen naar Lyon om vandaar door te reizen naar Bordeaux, waar Mark klaar zou staan om ons per auto naar Souston te brengen. Brak door het vliegen en het vroege opstaan komen wij rond 10.00 uur in Bordeaux aan. De korte broek kan direct uit de handbagage gehaald worden, want het weer hier is aanzienlijk beter dan in Nederland. Mark staat ons al op te wachten, samen met Nike (coach tweezonder) en Peter Sabowrovski (Sabo). Sabo is de oude roeivriend van Mark en heeft in Souston alles voor ons geregeld. De eerste nacht kunnen wij nog niet terecht in de accommodatie bij de baan en slapen en eten wij bij hem thuis.

Vanaf het vliegveld is het nog 140 km rijden naar Leon, een dorpje vlakbij Souston, waar Sabo woont. Sabo is van oorsprong een Duitser die ooit in Frankrijk verzeild is geraakt en nu 7 maanden per jaar doorbrengt in zijn huis in Leon samen met vrouw en kinderen. Dit huis en de omgeving is zoals je het kent uit films. Een mooi oud huis, afgebladderde verf, vaal rode dakpannen, een beetje vervallen schuurtjes, echt mooi. Sabo heeft het goed voor elkaar bedenk ik me, het Zwitserleven gevoel kan ook in Frankrijk denk ik. Sabo leidt ons een beetje rond en wijst ons de slaapplekken voor die avond.

Na de lunch maken wij ons klaar om voor het eerst naar Souston te rijden, voor een eerste peddeltje. Na een beetje zoeken komt toch iedereen aan bij het Centre de Nautique. Na een kleine verkenning van het terrein gaan de rameurs (roeiers voor de leek) van de "quatre sans barreur" (vierzonder voor dezelfde leken) op uit om water te kopen. Omdat water uit de kraan niet helemaal kosher is reizen wij naar de Lidl om daar een voorraadje in te slaan. Hier maken wij een kleine berekening en besluiten om de man van de Lidl een complete pallet achter in de Volkswagen te laten schuiven. 432 Flessen van 2 liter is misschien een beetje veel, maar het moet maar. Water kun je nooit te veel van hebben zullen wij maar zeggen. Met bijna een ton water achterin rijdt de VW niet meer zo fris als hij ervoor deed, maar wij redden het tot de roeibaan. Hier kunnen ook de anderen hartelijk lachen om de grote hoeveelheid water en laden wij alvast wat water uit om hier neer te zetten. Bootje riggeren en roeien. Er staat nu een behoorlijke nare zijwind. Sabo heeft ons uitgelegd dat deze rond 12.00 uur begint te blazen en naar de avond toe weer afneemt.

Ondanks het reizen en de wind, gaat het roeien vrij ok. Blijkbaar hebben wij in de afgelopen tijd toch wel weer wat bijgeleerd. Bootje wegleggen en wachten tot ook de acht klaar is. Daarna met zijn allen in de auto’s richting strand.

Na wat zoeken komen wij bij het strand en zien golven die ik nog nooit had gezien. Een reusachtig natuurlijk golfslagbad. Golven zo groot dat ze je hard omverslaan als ze je raken. Zwembroekje aan en even lekker een half uurtje de Mitch Baywatch uithangen. Na een half uur is iedereen moe en voldaan. Het zoute water en het zand dat werkelijk overal zit nemen wij op de koop toe, spelen met zulke golven kan immers ook niet overal.

Vanaf het strand rijden wij door naar het huis van Sabo waar een vriendin van hem voor ons gaat koken. Een heerlijk en voedzaam driegangen menu later kunnen wij even heerlijk uitbuiken voor wij ons richting bed begeven.

Op de veranda in de buitenlucht slapen maakt deze dag helemaal af, heerlijk! In mijn slaapzakje loop ik de dag nog eens na. Het gaat nu echt beginnen. Vanaf morgen gaan wij met elkaar weer werken aan de droom!