Op dit moment zit het grootste deel van de Nederlandse equipe alweer een tijdje in de bus van het vliegveld naar het Nederlandse hotel. Waarschijnlijk onder de indruk van de vele flatgebouwen die Seoul rijk is, de prachtige groene heuvels van het Koreaanse land en genietend van de airconditioning die de bedwelmende hitte nog even doet vergeten. Die trip heb ik maandag al mogen maken, de lichte equipe vertrok een paar dagen eerder om iets eerder te kunnen acclimatiseren en de jetlag op te vangen.

De lichte equipe daar ben ik plotseling, een beetje half, onderdeel van. Ruim 2 weken geleden werd ik gebeld met de vraag of ik op vakantie was en of ik zin had om in te vallen in de lichte vier. Zo'n buitenkans sla ik natuurlijk nooit af en ik ben de volgende ochtend de trein in gestapt om toch deze zomer serieus te trainen. op de bosbaan, op stuurboord, in de lichte vier. Terwijl ik mijn best deed om iets te laten zien wat nog een beetje op roeien leek en de ploeg niet te verstoren werd me gevraagd of ik de volgende dag ook misschien ingeënt wou worden. Zo begon mijn ervaring als reserve, alles werd geregeld en afgelopen zondag kon ik op het vliegtuig naar Korea.

Korea, ik was nog nooit uit Europa geweest. Maar hoewel ik kan genieten van de omgeving en wat allemaal wel niet, probeer ik toch vooral goed te trainen en de serieuze reserve uit te hangen. Het is misschien een wat mindere rol, een waarvoor sommige mensen ook wel zouden bedanken. Hoewel ik graag zelf aan de bak zou willen gaan, komt dit WK voor mij te vroeg. Nu is het een prachtige kans om veel te leren en ervaring op te doen. Elke dag op de ergometer alvast mijn seizoen goed beginnen en zo veel mogelijk leren voor volgend jaar. Amsterdam 2014, daar wil ik aan de start liggen.

Echte verslagen komen vast spoedig van de echte roeiers hier!

Dit is ook mijn verslag die ik zou schrijven voor het sb-wk 2011 en 2012, beetje laat.