Overbelasting
Roeien is van oudsher een sport waarbij weinig blessures voorkomen. Omdat roeien een cyclische sport is en geen contactsport, zijn er niet of nauwelijks traumatische blessures. Waar men wel rekening mee moet houden zijn overbelastingsblessures. Dit zijn blessures die vrij veel voorkomen bij het roeien, maar ook voorkomen kunnen worden.
Overbelastingsblessures treden geleidelijk op, je kunt ze zelf al in een vroeg stadium ontdekken. Je kan dus zelf vaak voorkomen dat een blessure eindeloos gaat duren. Hieronder wordt een stadium indeling voor overbelastingsblessures weergegeven.
| Stadium 1 | Na een training, de volgende dag enige stijfheid of pijn. Dit verdwijnt echter snel. |
| Stadium 2 | Als bij 1, alleen voelt men de stijfheid of pijn ook bij het begin van de training en verdwijnt dan gedurende de training. |
| Stadium 3 | Als bij 2, alleen zijn de klachten nu ook aanwezig tijdens iets zwaardere belasting en aan het eind van de training. |
| Stadium 4 | Als 3, alleen worden de klachten nu tijdens de training steeds erger en moet men de training zelfs afbreken. |
Het is verstandig de training al te staken in stadium 1 of 2, doe dit in overleg met je coach. De beginnende blessure heeft dan de kans om in enkele dagen te genezen, waardoor je ook niet zoveel trainingsachterstand oploopt. Als je blijft doorgaan met een blessure kan het weken duren voor je weer voluit kunt belasten. Luister dus goed naar je lichaam en geef bij de coaches aan wanneer je klachten hebt. Zij weten wat je mogelijk verkeerd doet, en kunnen je adviseren wat te doen.
Blessures door trauma (door acuut letsel)
Op zich is dit bij roeien niet heel waarschijnlijk. Toch moeten ze wel genoemd worden, want ook een simpele val met de fiets of ergens tegenaan lopen kan een kneuzing of bloeduitstorting veroorzaken. Dit soort kleine lullige letsels kunnen een negatief effect hebben op de lokale belastbaarheid.
Spieren, pezen en banden die gekneusd zijn, moeten net zoals alle andere kwetsuren de kans krijgen om te helen. Hiervoor is in eerste instantie rust nodig. Hoe lang is afhankelijk van de ernst en omvang van de kneuzing. Na de eerste herstelfase is vervolgens een geleidelijke opvoering van de belasting noodzakelijk om het herstelde weefsel optimaal belastbaar te maken. Over het algemeen kun je voor wat betreft de snelheid van deze opbouw afgaan op de lichaamssignalen. Pijn, zwelling, roodheid en een hogere lokale temperatuur zijn de klassieke ontstekingsverschijnselen. De mate van doorbloeding van een structuur is in grote mate bepalend voor de snelheid van herstel. Spierweefsel zal daarom sneller herstellen dan pezen en banden.
Bronnen: