De mensen die de berichten over de lichte acht een beetje hebben gevolgd kunnen zich voorstellen dat het de afgelopen tijd een beetje up en down was. Laat ik met een duidelijke up beginnen: Luzern.

Na het brons op de Holland beker achter Duitsland en Denemarken wisten we dat er voor Luzern nog een paar tandjes moest worden bijgeschakeld. Wereldkampioen Italie en Polen waren namelijk in het veld erbij gekomen zodat de nummers 1 t/m 4 van het vorige WK aanwezig waren. Wij wilden absoluut weer een medaille halen om te bewijzen dat wij als ploeg op het WK thuis horen. Het verblijf in het centrum van Luzern was erg aangenaam voor de innerlijke toerist, als je van middeleeuwse Zwitserse bergstadjes en koekoeksklokken houd tenminste. Vorig jaar zaten we ook wel best relaxed vlak bij de baan maar dan krijg je toch weinig mee van het stadje. Wij hebben ook nog even meegewerkt aan de voorbeschouwing van studio sport door cappucino te gaan drinken langs de rivier. Wat ook weer veel verbaasde reacties opleverde van familie en vrienden. Ondertussen vernam ik van veel zware roeiers dat vooral het eten bij het hotel echt smerig was. Daar krijg je als lichte roeier dan weer niet zoveel van mee gelukkig. Het bleek dat ze speciaal voor alle lichte roeiers alles zout en vezel-loos hadden gemaakt, dus ook de aardappelsoep (aiii). Nou voor mij had het niet gehoeven. Het gaf onze coach Rob wel een goed excuus om elke avond een culinair banket voor zichzelf te laten aanrichten in een van de vele veel-sterren restaurants in Luzern. Ondertussen zaten we tijdens de trainingen op de rotsee behoorlijk goed te timmeren. Dat moest ook wel want het leek een spannend duel te gaan worden tussen Polen, Denemarken en wij voor het brons. Italie en Duitsland leken in de exhibition race een klasse apart.

Zaterdagavond om 19:34 moest het gaan gebeuren, dus zodoende hadden we nog lekker de hele dag om naar de weegschaal te staren. Het oproeien in de verzengende hitte ging erg goed. Startjes in 55 ipv 50, 3+15 in 43 ipv 40. Kortom iedereen staat op scherp. We liggen in baan 6 op dezelfde plek waar ik vorig jaar m'n jaar beeindigde, niet dit jaar dus. PIEP! Als een stel bezetenen weg, superstrak, tempo 53. Na 500 meter heb ik nog steeds geen mindere haal gevoeld en zitten we nog steeds boven de 40. Op de 800 1 haal op 39, en meteen in de powerstrokes weer boven de 40. Ik wist dat het erg goed ging maar toen Peter zei: "Halve boot licht voor brons; poppetje achter Italie, halve boot achter Duitsland" geloofde ik hem toch even niet. Een haaltje kijken, even nadenken en tot de conclusie komen dat je gelijk ligt met de wereldkampioen. "We racen voor Zilver, misschien meer!; Powerstrokes! Nu!", aldus Peter op de 1200. Tot finish is het nek aan nek met Italie, en we zijn al vanaf de 1500 aan het bouwen en sprinten. Misschien dat we iets later hadden moeten gaan, maar feit is dat een echt harde eindsprint iets is waar je langer dan een maand voor in de boot moet zitten met elkaar. We pakken dus uiteindelijk het brons op maar 0,6 sec achter Italie, maar wel een straatlengte voor op Polen en Denemarken. Dit is wel een heel ander brons dan op de Holland beker en ik ben dus redelijk labiel na de finish. Ik had niet verwacht dat we zo'n race konden varen.

Na de race komt de conclusie dat er een plan boven ons hoofd hangt waarbij onze acht grotendeels word opgedoekt, zelfs nu we 2 medailles hebben gehaald. De roeiers uit de 4- selectie zouden basis vormen aangevuld met mensen als Tim Heijbrock en Matthijs van Gool. In dat scenario zouden er dus maar zo'n 2 plekjes beschikbaar zijn voor mensen uit onze acht. De meeste mensen uit onze acht concluderen dat dat niet zo'n beste deal is voor ons en dat we net zo goed op eigen kracht kunnen doorgaan en ons eigen plan trekken. Rob heeft o.a. vanwege deze situatie ontslag genomen als bondscoach en is natuurlijk bereid om ons te begeleiden naar de WK als we bij elkaar blijven. Ik heb veel vertrouwen dat als we met deze acht doorgaan ook op het WK een medaille kunnen halen dus ik heb weinig zin in nieuwe selecties en de andere onzekerheden die een nieuwe acht met zich meebrengt.

De turbulente landing op Schiphol was een voorbode van de onrustige week na Luzern. Er word bevestigd dat de coach van de 4- selectie nog steeds haar zinnen heeft gezet op de lichte acht en geen L2- of L4x gaat vormen wat ik op dat moment nog hoopte. De plannen zijn dus niet afgezwakt ondanks ons roeien in Luzern. In 2 dagen worden zo'n 50 mailtjes heen en weer gestuurd en druk gebeld om te kijken of we de boel bij elkaar kunnen houden. Dit is uiteindelijk niet gelukt. Gelukkig was ik wel 1 van de 3 stuurboorders die wel uitgenodigd was voor seatraces. Op stuurboord moest ik racen tegen Pieter en Rutger voor de 2 beschikbare plekken.

Na toch wat scheve gezichten hier een daar ben ik in de 4- gezet met Arnout, Alwin en Maarten voor de 1e race. Het roeien voelt raar, maar misschien komt dat omdat die gasten 6:15 maxen en 5:49 roeien in de 4-. Die race over 1250 meter word door mijn boot met een seconde of 8 gewonnen, ik word gewisseld met Pieter in de andere boot dus ik moet nu minder hard worden weggetikt dan 8 sec. Met Marchall op slag is het wel ff wennen, maar ik heb me snel aangepast aan de "korte halen, gewoon stampen man"-stijl. De race is echt mooi: er worden van slag ongeveer evenveel pushes doorgeschreeuwt als van boeg en uiteindelijk eindigen we binnen een bootlengte, de race met Pieter dus gewonnen. De race daarna word m'n andere concurrent Rutger in de Alwin boot gezet en dus gaat het er weer om spannen. Deze keer loopt het zo goed dat we (de Marchall 4) de race zelfs winnen, wederom goede zaken gedaan dus. De laatste 2 races gingen om de bakboord plekken waarbij vooral Tom goede zaken deed. Na 5 keer 1250 meter op tempo 35 en snelheid zo rond de 1:28/500meter gemiddeld kon je mij wel oprapen. Ik was vooral blij dat het voorbij was en na 2,5 uur uit de boot kon.

Bij de bekendmaking blijkt dat er drie mensen uit de Ramsj-acht naar het WK zullen gaan in de lichte acht. Ik heb de race gewonnen op stuurboord en Rutger en Pieter moeten nog een trial tegen elkaar varen voor de 2e plek. Op Bakboord komt Tom v/d Broek op 1 binnen en pakt Maarten de 2e plek af van Evert.

Ik mag dus naar het WK in de lichte acht! Toch wel heel gaaf. Ik had erg graag met de "ramsj acht" naar Munchen gewild, maar nu ik in deze acht zit besef ik me dat ik erg goed uit de situatie ben gerold. Die gasten zijn allemaal behoorlijk sterk en hebben ongeveer het kwadraat van het aantal trainingsjaren die ik in de benen heb. Ik ben ook blij dat ik nu weer precies weet waar ik aan toe ben nu en waar ik voor moet werken: Wereldkampioen worden!

Ik begrijp dat dit een beetje een lang epos is geworden met ongetwijfeld veel spelfouten, maar ik had ook wat in te halen. Mijn volgende bijdragen zijn korter.

Groeten, Dennis