Allereerst willen wij het moment nemen om de EJD te feliciteren met een geslaagd trainingskamp in de kou, succes bij de winterwedstrijden. Terwijl wij dit verslag schrijven op het Hercules plein schijnt de zon volop, is het 27 graden en is iedereen vrolijk.

Donderdagmiddag begonnen we onze reis op station Groningen en stond ons een flinke treinreis naar Amsterdam, gevolgd door een lange vlucht naar Malaga voor de boeg. Met al onze bagage opgepropt in de trein (oude thermo’s en nog stinkende pakjes, goor), sloeg het eerste jas potje weer aan en mocht skiffmeister Mahé Keja wederom met de broek op de enkels de coupé door. Na een korte nacht op verscheidende adresjes in Amsterdam, meldde we ons in alle vroegte op Schiphol. Helaas geen jeugdige en vitale dames van de Transavia waarbij we tot de Mile High club konden toetreden. Bij aankomst in Malaga, stonden er twee lucky dip cars op ons te wachten en na een korte rally door de straten, dont be gentle its a rental, belandde we op de snelweg. Na iets langer te tuffen vergeleken met de flinke treinreis beschreven door de EJD kwamen we aan in Sevilla.
Vervolgens kwam het sterkste punt van de MGZ, planning en efficiëntie, goed van pas. Iedereen ging wat anders doen, boodschappen, fietsen huren en riggeren, in geval van Niels Bridges: kijken naar het riggeren. Alles ging zoals verwacht in één keer goed.

We verblijven in een immense villa waar we 7 slaapkamers, 3 badkamers, 3 woonkamers, een dakterras en 6 balkons. Daarnaast hebben we een Nintendo Wii tot onze beschikking die mee is genomen door Jasper, omdat hij de Playstations en Xbox’es in de villa niet toereikend vond. De Wii heeft de reis echter niet goed doorstaan, maar dit was volgens Jasper geen probleem, want de Wii is immers niet van hem.

Zoals het gaat in een grote organisatie zijn er werkers en mensen zoals Nick Kipling.

Hoe zag een dag in Sevilla er nu uit?
In tegenstelling tot nieuwsbrief 1 is de trainingsdag dit jaar toch anders opgebouwd.

09:15: de eerste wekker gaat; Ties druk deze uit – het was immers ter preventie dat we ons niet zouden verslapen voor de Rex van 12:30. Hij draait zich nog eens om.

10:15 Teun, reeds wakker geworden van de wekker van 09:15, besluit maar eens een rondje door de villa te gaan lopen. In de woonkamer aangekomen wordt hij vriendelijk doch dwingend gesommeerd door Axel om weer op te tyfen uit zijn slaapkamer, het is immers nog maar net 10 uur geweest.

11:23 Geritsel aan de voordeur doet Kimo en Bram beseffen dat Nick, inmiddels zevende huisgenoot, uitgerust met een doos koekjes en piña-sap probeert binnen te komen in de Broga Studio.

11:45 na veel gevloek en getier over de afwas van voorgaande avond die inmiddels tot aan het dak is opgestapeld, komen we erachter dat je ook prima je ontbijt kan nuttigen vanuit de groentelade afkomstig uit de koelkast.

12:35 De meeste boten van ons gaan het water op. Voor het RTC is het dan nog even wachten op de aankomst van de jongens van Eegir die niet begrijpen hoe een fiets werkt.

12:40 De eerste kledingstukken blijven aan, we hebben immers alleen een pakje aan, en beginnen de tanlines al te komen.

13:09 Na een baantje op tempo raakte de Deux Chevaux overhit en besloot de bemanning de training wat in te korten en een baantje te gaan zwemmen bij het strand.

13:45 Eenmaal weer op de kant aangekomen is het tijd voor de open bar naast de roeibaan. De coaches lopen op dit moment enkele rondjes mojito’s op ons voor, dit mede veroorzaakt door het Spaanse schoon dat zich in deze prachtige stad bevindt. Een tank leert ons de fijne kneepjes van de tango bij.

17:00 Na de borrel was het tijd om huiswaarts te keren voor het aperitief. Tijdens het aperitief ontstonden er vaak conversaties met verschillende standpunten: Noem je mild eten laf of heeft het gewoon weinig smaak? Na hoeveel keer bestellen mag je iets nog een voorgerecht noemen? We hoeven de mening van jullie als lezers niet te ontvangen.

De verdere avond bestond voornamelijk uit het kijken van zombiefilms met een IMDB rating van 3,5 of lager, maar met een budget van 5 miljoen of hoger. We kunnen concluderen van dit trainingskamp dat Navy SEALS versus Zombies een absolute must-watch is die naar onze mening van een Oscar is beroofd.

De bedtijd wilde nog wel eens variëren. Af en toe werd er met de heren van de GSR in het appartement boven ons de nodige blik pils genuttigd en andere avonden maakten we nog wat pasjes in de reggaeton bar. Kortom, Sevilla is een absolute aanrader om heen te gaan op trainingskamp. Binnenkort zal de competicie ook een compo-trainingskamp Sevilla organiseren, hier komt de inschrijflijst binnenkort voor online.

Hieronder nog wat funfacts van de afgelopen 10 dagen:
-Cruzcampo is het favoriete bier van de lokale zwervers.
-Door inflatie is de prijs van een kopje koffie ten opzichte van vorig jaar omhoog geschoten naar 1,10.
-Als je je niet insmeert kun je verbranden door de zon, zelfs al heb je twee gouden en een bronzen olympische medaille.
-Laat je schoenen niet slingeren in andermans kamer, anderzijds kun je ze de volgende ochtend uit de vriezer vissen.

Als laatst nog een foto van een goede broga-sessie op het plaza de España