Vandaag was grotendeels hetzelfde als gisteren, qua roeien. De morgen begon weer met een dikke 20 km ED+, waarin blijkt dat ons roeien steeds stabieler wordt, gelukkig. Het eerste principe-Vellenga (los alles op vanuit de haal) blijkt ons soms toch uitkomst te bieden.

Na de training ontbijten en daarna richting huisjes. Even wat op de compu geklust, wat gelezen en wat muziek geluisterd. Daarna met Geert op zoek gegaan naar een internetcafé. Wij waren echter net iets te vroeg, want de siësta was nog niet voorbij. Gevolg was weinig mensen op straat, winkels gesloten en dus weinig mogelijkheden tot vragen naar de juiste weg. Maar even naar ons inmiddels vaste plaatselijke gay-café voor een heerlijke koude cola in de schaduw. Na een aantal mooie verhandelingen over al het moois in dit leven toch maar weer de focus gelegd op het eigenlijke doel van ons uitstapje. Geheel volgens het tweede principe-Vellenga (als je maar lang genoeg wacht komen anderen wel met een oplossing of lost het probleem zich zelf op), kwam de oplossing zich bij ons melden. Een man op het terras had ons de ober horen vragen naar een internetcafé en bood aan om ons hierheen te brengen. In zijn auto reden wij richting een soort industrieterrein waar een witte portocabin stond. Dit bleek een internetcafé met 8 computers erin.

Na een half uur wat mails heen en weer gestuurd te hebben houden wij het weer voor gezien en zetten wij de terugtocht in. Hoewel wij vrij lang hebben gereden in de auto van onze barmhartige Samaritaan blijkt dat wij hemelsbreed alleen maar dichter bij onze huisjes zijn gekomen. Via de bakker waar nog even een lekkere pain au chocolat wordt ingeslagen voor de twee thuisblijvers, wandelen wij naar huis. Daar aangekomen eten wji even de pain au chocolat op en kunnen wij ons direct omkleden voor onze stabilisatietraining.

Na het stabiliseren nog even lekker liggen en dan de boot in voor een rustige techniektraining. Nu zijn er soms van die trainingen die je het liefst heel snel wilt vergeten en de training van vanmiddag was er zo een. Alles zat tegen en niets liep zoals het moest. De Bora zat vast op het strand, zij hadden de autosleutel van de bus die Mark nodig had om benzine te halen voor de motorboot die net op was. Mark moest met een andere auto, wij maar wachten, drie kwartier later het water op dan gepland, momentum weg, dwarsgolven, wind, vermoeidheid noem het maar op, alles zat tegen.

Na de training alles uitgepraat, uithuilen, opnieuw beginnen, maar eerst eten. Morgen is het zeker weer beter, morgen moet het beter, want dan gaan wij 4x20 halen max tegen de acht doen.

Na het eten richting huisjes en wederom even met de compu klussen, wat lezen en dan slapen.