"Hoeveel pandapunten heb jij eigenlijk?" Verward kijk ik op, niet in staat in een direct antwoord. want ;1. drie seconden geleden ging het toch nog over angst voor honden? 2. Ik zit verwoed na te denken over het antwoord. 3. ik ben verbaasd over de grote hoeveelheid pandapunten die ik al heb verzameld en 4. waarom wordt deze vraag eigenlijk alleen aan mij gesteld? Mede door dit soort gesprekken leerden we elkaar toch weer een beetje beter kennen. Emoties, (Bonds)Roeiers, Studie, her en der wat Spaanse voca en 11 trainingen; het was prima uit te houden daar in España.

We doen onze thermo uit en gaan in ons pakje op het terras in de zon zitten. Een week lang roeiden we in Sevilla waar we elkaar weer op meerdere vlakken hebben leren kennen. We hebben ons hart verloren aan (de benen van) 1-2-3 Peter van Schie & aan de lokale knappe spanjaard Pédro. Onze hoofden verloren we in de supermarkt toen niemand van de boodschappers genoeg geld had. ("Iris! Hoe zeg je in het Spaans dat we een deel cash willen betalen en een deel pinnen?!" ehhh..) Rollend op de grond van het lachen keek ik toe hoe twee verhitte meiden met handen en voeten probeerde te communiceren. De kassa rij werd steeds langer en langer, en het antwoord van de cassiere was: "De winkel is gesloten om.."
Nee. de openingstijden was nìet precies wat we wilde weten op dat moment.

Buenos, we hebben uiteraard veel geroeid en stappen gezet. en naast het trainen hebben we veel (vèèl) tapas gegeten en cheesecake (vaak voor maar 15eu pp incl. drinken) en nog veel meer sinaasappels. Martijn heeft nog een wilde sinaasappel geplukt (sinaasappelbomen zijn daar in overvloed). Het rook zoet maar smaakte meer als een.. Citroen.
We hebben rondgehangen in de zon en veel, hèèl veel, gelachen en gepraat. Willem heeft zichzelf om weten te dopen tot "El Torro", terwijl Martijn het doen moet met "un-dos-très Martin Drès". of "Pablo".
Nanne schoof ook nog aan om Tapas te eten, en zo hoorden we dat de bond goeie roddels over ons had. (Blijkbaar hebben we onze eigen Motorboot meegenomen vanaf Nederland.) Nanne & zijn huisgenoten (o.a. Van Schie) vonden het wel een goed idee dat wij een keer kwamen koken, maar onze jaloerse coaches verboden ons te gaan. het zou zorgen voor "Te veel afleiding." jajaa, ze wilden ons gewoon niet delen.
De tapasmaaltijden brachten ook wat verrassingen; Rianne werd negatief verrast dat haar black pudding geen pudding was en de laatste keer was die hele lekkere rode wijn toch ìets duurder dan geanticipeerd.
Persoonlijke gesprekjes werden gehouden op een terras met een bak koffie voor max. €1,20. waar wij meiden onze emoties vooral naar Annewiek uitte.
Tijdens de trainingen scheurden onze coaches met de MoBo door Seatraces van de Bond (niet expres) en met 'El Toro' 's avonds op de spreekstoel kregen we Martijn aan het huilen van het lachen.

Onze thuisbasis was deze week bij een kleine vereniging waar iedereen zo ongeveer de chef was, maar Pablo was de opperbaas. de MoBo van de coaches was wat leeg, en zonder iets te zeggen was die 's middags weer opgepompt & de benzinetank bijgevuld. Had je iemand nodig om je skiff te tillen? De vraag heeft je lippen nog niet verlaten en hij stond al bij de boot. Fran was de andere altijd goedlachse chef die ons warm verwelkomde. de Spaanse Sisi en Sascha die al 6 en 16 jaar roeien stapten de laatste dag met ons in een acht. Rianne skiffte ernaast, en ik zat op een catamaran (lang niet zo stoer als de mobo) de Nederland-Spanje combinatie met stuur Annewiek deden hun best om de trage logge acht met rare afstellingen de 2km baan over te roeien. En op het einde werden er zoveel mogelijk foto's gemaakt, vooral door fotocie-er Rianne, & werden onze gebruinde schouders & hoofden vastgelegd.

Ik hoor je denken. 'Ja allemaal heel leuk enzo, maar op een trainingskamp gaat altijd wel ìets mis.' Met als dieptepunt de 5 minuten regen tijdens een training kan ik dat moeilijk zeggen. Al gebeurde er vòòr het trainingskamp van alles. Bijna was onze trainingsweek een trainingsmaand aangezien Gekke Jara (lees: Gara) en Veurrrzitter Marloes onze tickets naar Nederland hadden geboekt voor 22 Maart.
Maar het àllervervelendste was toch wel dat Rieke en Annemiek deze heerlijke week moesten missen.

Op naar een mooi seizoen!