Wie zijn die mensen op die foto?, zal menig Gyaslid denken bij deze groepsfoto. Het gaat hier om de lopers die afgelopen weekend de Batavierenrace startten namens Gyas, of eigenlijk: Oud Gyas. De Batavierenrace is een estafetteloop van ruim 175 kilometer, verdeeld over 25 etappes. 350 studententeams verschenen aan de start en Gyas mocht met de 9e plek naar huis, ruim voor de andere roeiverenigingen.

Behalve op sportief gebied is de race ook altijd op logistiek vlak een hele uitdaging. Je kunt nog zo hard lopen, maar als de volgende loper niet klaarstaat op het wisselpunt (dat zich ergens in de middle of nowhere te midden van Nijmegen en Enschede bevindt), tikt de tijd vrolijk door en is al je moeite voor niets geweest. Omdat Gyas al een aantal jaren hoog eindigt, mochten we met twee auto's starten, waardoor het wel makkelijker is tijdig bij de wisselpunten te verschijnen. We hadden zelfs de luxe over twee chauffeurs: Aike reed mee in de nacht en Ruud in de ochtend en middag. Leuk detail: bij notabene Aikes rijbewijs (auto, motor, aanhanger, vrachtwagen) vroeg de verhuurder: 'Heeft deze man wel genoeg rijervaring?'

Om middernacht startte de nachtploeg in Nijmegen. Met een gemiddelde snelheid van 14,7 km/u liep Willemijn (Arends) de eerste etappe menig universiteitsteam naar huis en je zag iedereen kijken: wie is die poeg? Ze schudde daarbij ook de rest van het team wakker: kappen met gapen en gaan! Joost (Vogel) nam het hesje van haar over en waagde zich aan de tweede etappe. Bartelo, de man die twee jaar geleden deze etappe liep, sprak over "30% steigingspercentage en 110% afzien, ik zou een touw en zekeringen meenemen om te gaan abseilen van de helling", maar Joost sprintte de bergen op en stortte zich als een baksteen weer naar beneden, waarmee hij zijn 6,7 km met 14,81 km/u gemiddeld liep. Hierna was het de beurt aan Koen (Kerklaan). Koen bleek niet in zijn geheel op een foto te passen, maar liep desalniettemin zijn 8,4 km wel knetterhard. Niels (Taatgen), de vedette van het team, fietste met hem mee en liep gelijk daarna zijn etappe. Deze hardlopende professor liep mee om "herinneringen op te halen" en zat na een slordige 9.1 km en een gemiddelde van 14.8 km/u net lekker in z'n ritme, maar toen mocht hij het hesje alweer doorgeven aan Wim (Bakker). Gezien trainen voor talentlozen is, liep Wim dit jaar puur op commitment mee. En dat ging nog vrij aardig. Heel wat teams liet hij achter zich, tot Wim opeens zelf werd ingehaald, en nota bene door een vrouw met een gemiddelde van 15 km/u! Wim mompelde 'Godverdomme, het is een vrouw!', zette nog één keer aan en finishte zijn 8,1 km met een gemiddelde van 14,2. Puur op commitment. Hetzelfde gold eigenlijk voor Tijmen (Prins) die met twee manke poten en een lichte hersenschudding aan de start verscheen. Te hard van start, maar voor een gehandicapte toch ongekend snel: Tijmen liep zijn 7,3 met een gemiddelde van 13,8. Hierna was de eer aan Dieke. Even dreigde het een verhaal van de gemiste kansen te worden - trainen voor de Batavierenrace, fit zijn, in een vlaag van verstandverbijstering toezeggen dat je gaat invallen op de Hollandia en vervolgens ziekjes naar de Batavierenrace - maar met de aanmoedigingen van Willemijn lukte het de 6,7 km binnen het halfuur te lopen. Inmiddels bevinden we ons ergens in de Achterhoek, is het 04.00 uur geweest en giet het met bakken uit de lucht. Sam (Kamminga) kon zich ging betere loopomstandigheden wensen en liep 8,1 km lang 14,5 km/u. Hartstikke netjes! Aan Ward de eer om het laatste stuk naar Ulft te sprinten. Helaas is het routeboekje inmiddels dermate verregend dat Joost de weg amper nog kan vinden, maar veel tijd gaat hier niet verloren en Ward hield een dikke 14 km/u vol tot aan de finish in Ulft.

Om alle deelnemende ploegen weer iets bij elkaar te krijgen volgde hier een herstart. Moe en verregend gaf de nachtploeg het hesje, de autosleutels én een 8ste positie door aan de dan nog frisse ochtendploeg die na een korte nacht in huize Altena te Aalten om 6.00u op het wisselpunt waren. Klaes (Wester) maakte zich op voor de 10 km. Net een uur wakker loopt hij het hele eind bíjna 15 km/u, heel netjes. Aldus Klaes: 'Trainen helpt, ik ging stukken harder dan vorig jaar.' Na Klaes stond Marliz klaar voor de kortste afstand. Marliz (Altena) rende haar 2,9 km als één lange sprint met de snelheid van een man (14,2), mede mogelijk gemaakt door Marten die zijn vroegere stuurtje vanaf de OV-fiets naar het volgende wisselpunt schreeuwde. Daar nam Carolien (Out) het hesje over en liep de benen uit haar lijf tijdens haar debuut op de Batavierenrace. Hierna moest Marianne zich waarmaken en een poging doen om de door Dieke en haarzelf vereiste 13 km/u te halen. Iets met: bijna gelukt, een scriptie en slapeloze nachten... Jasper (Koops), de man die hard aan het trainen is voor de ROPA-run, liep zijn 7,6 met een nette 13,9 km/u. Vervolgens Pieter (van der Mijle), oftewel: het menselijk plafond. Zijn bijnaam maakte hij ook bij het hardlopen wederom waar, want met 16 km/u is hij de op een na snelste van het team. Dan Marten (Hoeksema) die al zijn collega's had verteld dat hij minimaal 15 km/u zou lopen. Hij racede er vandoor bij de start om vervolgens een stuk op te lopen met een snelle atleet en deze er bij de laatste kilometer keihard uit te lopen. Ja, Marten, het is gelukt, 15,75 km/u. Dit was zelfs zo snel dat de auto met Ruud hier niet tegenaan kon rijden (en ook de errata miste...) en Sanne (Knoll) precies de auto uit kon sprinten op het moment dat Marten finishte. Sanne sprintte gewoon door tot aan de volgende herstart en liep haar 3,4 km met een dikke 13 km/u en dat voor iemand die nooit hardloopt en twee dagen ervoor besloot mee te doen! Goed nieuws, na de ochtend staan we op de 6e positie in het klassement.

De middagploeg startte in Barchem met Vincent (Zwemmer), die al vrij vroeg aan de organisatie voorstelde om de eerste middagetappe te lopen - 'Weet je het zeker Vincent, het is een "zeer zware etappe"?' 'Ja, ik zie dat als een uitdaging en hij is goed te combineren met mijn gezin.' - en liet zien dat snelheid kennelijk met de jaren komt: 15,9 km/u! Helemaal waar was dat niet, want na Vincent kwam Wiecher (Elkink), een van de nog weinige studenten uit het team, en die liep ook een dikke 15 per uur en daarmee de 7e tijd op zijn etappe. Na Wiecher was Jos (Meijer) aan de beurt en helaas kwam bij hem halverwege de 6 te lopen kilometers zijn scheenbeenblessure opzetten. Met dank aan zijn fietser Elise is de finish gehaald, maar de gemiddelde snelheid zakte wel iets in. Edzard (Potgieser), het hardloopmaatje van Jos, liep heel netjes op zijn 8,7 km, maar zelfs met een gemiddelde snelheid van 14,5 is hij niet tevreden. Jan Anne (Wieringa) nam het hesje over, de man die ooit bedacht dat Gyas maar eens mee moest doen met de Batavierenrace, 'puur voor de gezelligheid en daarnaast ook een stukje hardlopen'. Jan Anne had zelf ook een mooi aandeel in het resultaat: hij viel last-minute in, maar liep mooi 14 km/u op zijn 8,8 km. Na Jan Anne liep Elise (Cornelius), die helaas werd overvallen door een vlaag van misselijkheid en tot twee keer toe haar maaginhoud op straat legde, maar ondanks dat nog wel 12,2 per uur liep.

Inmiddels zijn we in Enschede en vindt de laatste herstart naar de campus plaats. Sela (Bekker) en Bram (Kuip) zijn onze laatste lopers. En als de vrouwen dachten dat ze dit jaar hard gelopen hadden, werd dit in één klap overschaduwd met Sela die 7,1 km lang 14,3 km/u (!) liep. Hulde! Kort na haar sprint Bram -18,2 km/u- de arena van de finish binnen en behoedt hij ons voor de 10e plek: we stijgen nog net naar de 9e plek, op slechts 18 seconden van de nummer 8.

Helaas, wéér 9e (evenals in 2009 en 2010), maar we liepen sneller dan ooit en de competitie in de top 15 was dit jaar echt hoog. De race werd voor ons traditioneel afgesloten met samen Chinees eten en bier drinken op de campus en uiteraard oude koeien uit de sloot halen. Wij vonden het een topweekend, alle lopers en chauffeurs, bedankt!

Marianne & Dieke