We zijn weer terug in Varese. Nu eindelijk voor een trainingskamp ipv elkaar kapot maken. Sinds de head is er eigenlijk al weer veel gebeurd. Ik heb zelf een week moeten fietsen ivm met last van een rib en als acht hebben we stinkend veel uren gemaakt om de basis weer te vergroten.

Hier in Italie worden de trainingen langzaam intensiever en daarom is dit misschien wel het zwaarste blok van het jaar. omvang gecombineerd met intensiteit.

Zo roeiden we gisterochtend nog 9*1500m tegen in elkaar, waarvan 6 met 45sec volle start, 1 met eindsprint van 400m in t43. Daarnaast liggen de baantempo's een stuk hoger.

Vanmiddag mochten we genieten van de zwaarste ergo sessie ooit. 3*3km. 2250m op 6k pr, 500m op 2k pr en dan vol afsprinten.
Mijn scores 1:32,6 en 1:33,3. De derde heb ik het 6k gedeelte nog op 1:34,8 kunnen afmaken, maar na verschillende keren duiken sloeg de man met de hamer toch raak en kwam ik op 1:40 binnen.

Helemaal kapot, maar vooral ook trots terug naar bed. 2*3km op 6:10. wist niet dat ik dat kon.

De 8 loopt lekker hier en er zit een x factor in. moeilijk te omschrijven wat dat is, maar misschien is het wel dat de hoop op een gouden plak is omgeslagen in een geloof in een gouden plak.

Wat betreft Nanne, die is lekker aan het 2- met meindert, terwijl die er als een naar Duits vogeltje bijloopt met zijn nieuwe kapsel. Die foto volgt later. Dit is er eentje met erben wennemars vorige week op de amstel.