Winterwedstrijden te Delft
za 25 - zo 26 feb 2012-- anoniem --
De eerste wedstrijd van het seizoen, de Proteus-Eretes Van Oord Winterwedstrijden, werden dit weekend verroeid. Voor Gyas was deze wedstrijd goed voor vijf blikken (Tim Weerkamp in het LN1x veld, in het SA2- veld Rogier Blink, de EJD8+ in het DEj8+ veld en op zondag in het DB8+ veld en de EJD4+ in DB4+ veld). Verder pakte de EJD8+ een baanrecord en ook nog de van Oord bokaal.
Hieronder een aantal korte verslagjes van de winterwedstrijden.
EJL ’12: Robbert
"Gyas, u mag doorbouwen."
KLENG, KLENG, KLENG. Tien korte, sterke halen, en onze eerste wedstrijd is nu echt begonnen. Na die eerste tien halen hebben we een mooi tempo en een hoge snelheid. Nu de halen langer maken om 5 kilometer over de Schie in Delft naar de finish te vliegen. Die eerste 2 kilometer gaan heerlijk! We lopen in op Skøll, terwijl Njord (de hekkensluiter in deze achtervolgingsrace met 14 eerstejaars lichte 8+ boten) steeds iets verder achter ons komt te liggen. Na 2 kilometer roeien, beuken we nog steeds stug door. De wil is er, maar de invulling is niet meer zo sterk als in de eerste twee kilometers. 18 minuten en 21 seconden na de start finishen wij onze eerste race. Een achtste plek moeten we het mee doen. Genoeg ruimte dus voor verbetering, wij hebben er vertrouwen in.
EJD 8+ ’12: Nienke Tuinstra
De WinterWedstrijden 2012. Voor het eerst konden we kijken hoe we de 'ijstijd' zijn doorgekomen en hoe we het doen ten opzichte van alle andere Eerstejaarsdamesachten.
Tijdens het oproeien waren we allemaal eigenlijk vrij ontspannen. Nadat de slag nog snel even over de rigger had geplast, de mop was verteld en we onze yell hadden gedaan, waren we klaar om te starten. Het doorbouwen tijdens de start ging op zich prima, het had wat strakker gekund. Tijdens het uitlengen kwamen we goed met z'n achten samen en het roeide dan eigenlijk ook redelijk lekker en makkelijk (voor een 5k).
Na ongeveer 2 km kwam Okeanos snel dichterbij. Een opzetje om ernaast te komen en met een Killing Twenty waren we ze voorbij! Wat voelde dat goed! Op naar de volgende: met z'n achten gingen we ook Orca pakken. We hadden een kleine clash, omdat Orca's stuur niet wilde uitwijken toen wij erlangs wilden. Dit zorgde voor een heleboel verontwaardigd kabaal vanaf de kant. Toen zelfs Geanne op de stuur van Orca begon te schelden ("sukkel!!") werd het echt tijd om Orca in te halen. Het kostte wat meer moeite dan bij Okeanos, maar uiteindelijk waren we ook Orca voorbij.
Tijdens de laatste kilometer werden de aanmoedigingen van de kant steeds harder en enthousiaster. Ons roeien werd iets minder strak, maar we hebben er nog een aardige eindsprint uit geperst. Toen we gefinisht waren, kwam Petra naar ons toe "jullie zijn eerste geworden!". Wij dachten hier anders over en we wilden (of durfden?) Petra dan ook niet geloven. Enigszins vertwijfeld wachtten we tot de rest van het veld ook gefinisht was en toen durfden we pas blij te zijn. WAUW, WE HEBBEN GEWOON GEBLIKT!! Iedereen knuffelde en feliciteerde elkaar en er werden heel wat jankjokers ingezet. (Niet alleen door de roeisters..) Toen we de precieze uitslagen zagen werd het helemaal bizar: we hadden gewonnen met 40 seconden verschil met de nummer 2! Een overtuigende overwinning, of, zoals een omstander tegen ons zei: "overdrijven is ook een vak". Tijdens de prijsuitreiking bleek dat we, naast het DEj8+-veld, ook de Van Oord Bokaal hadden gewonnen.
Op zondag wachtte ons nog een 5k in het DB8+-veld. Hoewel iedereen de 5k van de dag ervoor wel een beetje voelde, begonnen we vol goede moed aan een nieuwe race. Het doorbouwen bij de start ging beter dan op zaterdag: het was strak en agressief. Het roeien was tijdens de race wel minder strak en het duurde ook langer voordat we met z'n achten een goed ritme te pakken hadden. Na ongeveer 2 kilometer kwamen we langzaam dichter bij Nereus. Onze inhaalactie verliep helaas niet zo makkelijk als op zaterdag en dat zorgde ervoor dat de laatste kilometers erg zwaar waren. Uiteindelijk wonnen we de race wel en hadden we ons tweede blik en zelfs een baanrecord binnen!
Iedereen heel erg bedankt voor de felicitaties: wat een mooi begin van het seizoen! En natuurlijk blijven we keihard trainen om te zorgen dat we onze eerste plaats in het klassement behouden!
MGD ’12: Denise
Ook de dames van de MGD waren van de partij op de Winterwedstrijden. De twee 2-, met in de ene boot Pieternel Papineau Salm en Marloes Oldenburg en in de andere boot Eva Sprenger en Emma Corbijn van Willenswaard, kwamen afgelopen zondag uit in het DO2- veld.
In dit veld zijn ze met nog zeven anderen gestart.
Twee van hen vertrokken al vroeg vanuit Groningen om op tijd aanwezig te zijn, de andere twee hadden een prachtig slaapplaatsje gevonden vlakbij locatie. Alle vier stonden ze 's ochtends met hetzelfde gevoel op: wat een heerlijke dag zal het vandaag worden, het is prachtig weer en wij gaan even lekker een potje roeien.
Beide tweetjes startten in de middenmoot. Ze lagen na de eerste kilometer 4e(Eva en Emma) en 5e(Marloes en Pieternel). Eva en Emma hebben de hele race ongeveer op deze snelheid gevaren, ze hebben uiteindelijk een mooie constante race afgelegd. Marloes en Pieternel hebben de laatste kilometers nog even hard de benen eronder gezet en zijn uiteindelijk geëindigd op de 2e plaats.
Het was een mooie race. Door het heerlijke weer hebben de dames flink genoten van de eerste wedstrijd na het trainingskamp.
EJD4+: Linde
Zaterdagochtend, iets na negenen, de zon schijnt en de wind waait zacht. Prima omstandigheden dus. De zenuwen die constant rondgieren verdwijnen grotendeels zodra ik de paal pak. Bij de rest merk ik ook een kalmte. Vandaag starten we in het DN4+ veld, eerste keer 5 kilometer. “Gyas, bouw maar door.”- “Oke, meiden. We zijn begonnen.” We begonnen lekker, hadden snel een prima ritme. Maar we werden ook al vrij snel ingehaald door Argo, soepel en makkelijk. Daarna was het onze beurt om in te halen, Proteus was ons slachtoffer. Dit inhalen duurde lang en ging chaotisch. Dat was wat frustrerend voor ons, maar uiteindelijk hebben we ze toch goed ingehaald. Maar echt wegvaren gebeurde niet. Dus toen we de laatste kilometers ingingen vertrouwden we op onze eindsprint. Powerhouse duwt aan, en met zn allen pushen we door. De eindsprint ging goed.
Argo Blikte, wij werden 4e alle nieuwelingen boven ons (maar 2 seconden verschil met laga!), maar alle beginnelingen hebben we achter ons gelaten. De rest van de dag lekker meegefietst en genoten van het gevecht tussen de zware Aegir en Gyas. Mooier was toch het blik van de EJD8. De euforie die daarvan afsprong, ja! Dat willen wij ook.
Zondag. Je zou denken dat je minder zenuwachtig bent omdat je het al gedaan hebt, maar niets is minder waar. We waren op zaterdag sneller dan iedereen, maar alle kansen zijn weer op nul. Je moet net zo hard vechten voor dat blik, misschien nog wel harder.
De eerste 2 kilometer gingen lekker, weer hadden we dat goede ritme, weer haalden we Proteus in. Maar het zakte uit, we pakten het weer op, maar toch bleef het ook wel wegzakken. De 4e kilometer gingen we goed in, maar op het einde werd dat ook chaotisch. Vaag hoor ik aan de kant een coach roepen dat het verschil klein is, dat het nog kan. De stuur roept dat we de vijfde kilometer in gaan en aan de kant hoor ik vooral “GAAN, GAAN, GAAN!”. Dus we gingen, tandje erbij. Op 500 meter nog meer opbouwen, en dan de eindsprint. Het lawaai van de kant is enorm, het enige wat je denkt is hoelang deze eindsprint **** nog gaat duren, maar je krijgt tegelijk ook energie om door te pushen “gyyyaaass” (oprecht, het werkt). En dan het verlossende woord “Door!”
Ik kijk direct naar de kant waar ik de coaches verwoed hun smartphone zie vernieuwen. “JA!, We hebben m!!” later hoorden we dat we op 4 kilometer 2 seconden achter triton lagen, maar dat we blikten met 6 seconden verschil. Wàt een eindsprint, supermooi! Dit is het begin wat je wilt hebben.
Na overheerlijke biertjes en/of wijntjes en enorm nagenieten van de beelden van de wedstrijd trainen we op maandag lekker verder. Zoals ik zei; het is een mooi begin, maar we zijn er echt nog niet. Die triton meiden hijgen in onze nek.
Hieronder een aantal korte verslagjes van de winterwedstrijden.
EJL ’12: Robbert
"Gyas, u mag doorbouwen."
KLENG, KLENG, KLENG. Tien korte, sterke halen, en onze eerste wedstrijd is nu echt begonnen. Na die eerste tien halen hebben we een mooi tempo en een hoge snelheid. Nu de halen langer maken om 5 kilometer over de Schie in Delft naar de finish te vliegen. Die eerste 2 kilometer gaan heerlijk! We lopen in op Skøll, terwijl Njord (de hekkensluiter in deze achtervolgingsrace met 14 eerstejaars lichte 8+ boten) steeds iets verder achter ons komt te liggen. Na 2 kilometer roeien, beuken we nog steeds stug door. De wil is er, maar de invulling is niet meer zo sterk als in de eerste twee kilometers. 18 minuten en 21 seconden na de start finishen wij onze eerste race. Een achtste plek moeten we het mee doen. Genoeg ruimte dus voor verbetering, wij hebben er vertrouwen in.
EJD 8+ ’12: Nienke Tuinstra
De WinterWedstrijden 2012. Voor het eerst konden we kijken hoe we de 'ijstijd' zijn doorgekomen en hoe we het doen ten opzichte van alle andere Eerstejaarsdamesachten.
Tijdens het oproeien waren we allemaal eigenlijk vrij ontspannen. Nadat de slag nog snel even over de rigger had geplast, de mop was verteld en we onze yell hadden gedaan, waren we klaar om te starten. Het doorbouwen tijdens de start ging op zich prima, het had wat strakker gekund. Tijdens het uitlengen kwamen we goed met z'n achten samen en het roeide dan eigenlijk ook redelijk lekker en makkelijk (voor een 5k).
Na ongeveer 2 km kwam Okeanos snel dichterbij. Een opzetje om ernaast te komen en met een Killing Twenty waren we ze voorbij! Wat voelde dat goed! Op naar de volgende: met z'n achten gingen we ook Orca pakken. We hadden een kleine clash, omdat Orca's stuur niet wilde uitwijken toen wij erlangs wilden. Dit zorgde voor een heleboel verontwaardigd kabaal vanaf de kant. Toen zelfs Geanne op de stuur van Orca begon te schelden ("sukkel!!") werd het echt tijd om Orca in te halen. Het kostte wat meer moeite dan bij Okeanos, maar uiteindelijk waren we ook Orca voorbij.
Tijdens de laatste kilometer werden de aanmoedigingen van de kant steeds harder en enthousiaster. Ons roeien werd iets minder strak, maar we hebben er nog een aardige eindsprint uit geperst. Toen we gefinisht waren, kwam Petra naar ons toe "jullie zijn eerste geworden!". Wij dachten hier anders over en we wilden (of durfden?) Petra dan ook niet geloven. Enigszins vertwijfeld wachtten we tot de rest van het veld ook gefinisht was en toen durfden we pas blij te zijn. WAUW, WE HEBBEN GEWOON GEBLIKT!! Iedereen knuffelde en feliciteerde elkaar en er werden heel wat jankjokers ingezet. (Niet alleen door de roeisters..) Toen we de precieze uitslagen zagen werd het helemaal bizar: we hadden gewonnen met 40 seconden verschil met de nummer 2! Een overtuigende overwinning, of, zoals een omstander tegen ons zei: "overdrijven is ook een vak". Tijdens de prijsuitreiking bleek dat we, naast het DEj8+-veld, ook de Van Oord Bokaal hadden gewonnen.
Op zondag wachtte ons nog een 5k in het DB8+-veld. Hoewel iedereen de 5k van de dag ervoor wel een beetje voelde, begonnen we vol goede moed aan een nieuwe race. Het doorbouwen bij de start ging beter dan op zaterdag: het was strak en agressief. Het roeien was tijdens de race wel minder strak en het duurde ook langer voordat we met z'n achten een goed ritme te pakken hadden. Na ongeveer 2 kilometer kwamen we langzaam dichter bij Nereus. Onze inhaalactie verliep helaas niet zo makkelijk als op zaterdag en dat zorgde ervoor dat de laatste kilometers erg zwaar waren. Uiteindelijk wonnen we de race wel en hadden we ons tweede blik en zelfs een baanrecord binnen!
Iedereen heel erg bedankt voor de felicitaties: wat een mooi begin van het seizoen! En natuurlijk blijven we keihard trainen om te zorgen dat we onze eerste plaats in het klassement behouden!
MGD ’12: Denise
Ook de dames van de MGD waren van de partij op de Winterwedstrijden. De twee 2-, met in de ene boot Pieternel Papineau Salm en Marloes Oldenburg en in de andere boot Eva Sprenger en Emma Corbijn van Willenswaard, kwamen afgelopen zondag uit in het DO2- veld.
In dit veld zijn ze met nog zeven anderen gestart.
Twee van hen vertrokken al vroeg vanuit Groningen om op tijd aanwezig te zijn, de andere twee hadden een prachtig slaapplaatsje gevonden vlakbij locatie. Alle vier stonden ze 's ochtends met hetzelfde gevoel op: wat een heerlijke dag zal het vandaag worden, het is prachtig weer en wij gaan even lekker een potje roeien.
Beide tweetjes startten in de middenmoot. Ze lagen na de eerste kilometer 4e(Eva en Emma) en 5e(Marloes en Pieternel). Eva en Emma hebben de hele race ongeveer op deze snelheid gevaren, ze hebben uiteindelijk een mooie constante race afgelegd. Marloes en Pieternel hebben de laatste kilometers nog even hard de benen eronder gezet en zijn uiteindelijk geëindigd op de 2e plaats.
Het was een mooie race. Door het heerlijke weer hebben de dames flink genoten van de eerste wedstrijd na het trainingskamp.
EJD4+: Linde
Zaterdagochtend, iets na negenen, de zon schijnt en de wind waait zacht. Prima omstandigheden dus. De zenuwen die constant rondgieren verdwijnen grotendeels zodra ik de paal pak. Bij de rest merk ik ook een kalmte. Vandaag starten we in het DN4+ veld, eerste keer 5 kilometer. “Gyas, bouw maar door.”- “Oke, meiden. We zijn begonnen.” We begonnen lekker, hadden snel een prima ritme. Maar we werden ook al vrij snel ingehaald door Argo, soepel en makkelijk. Daarna was het onze beurt om in te halen, Proteus was ons slachtoffer. Dit inhalen duurde lang en ging chaotisch. Dat was wat frustrerend voor ons, maar uiteindelijk hebben we ze toch goed ingehaald. Maar echt wegvaren gebeurde niet. Dus toen we de laatste kilometers ingingen vertrouwden we op onze eindsprint. Powerhouse duwt aan, en met zn allen pushen we door. De eindsprint ging goed.
Argo Blikte, wij werden 4e alle nieuwelingen boven ons (maar 2 seconden verschil met laga!), maar alle beginnelingen hebben we achter ons gelaten. De rest van de dag lekker meegefietst en genoten van het gevecht tussen de zware Aegir en Gyas. Mooier was toch het blik van de EJD8. De euforie die daarvan afsprong, ja! Dat willen wij ook.
Zondag. Je zou denken dat je minder zenuwachtig bent omdat je het al gedaan hebt, maar niets is minder waar. We waren op zaterdag sneller dan iedereen, maar alle kansen zijn weer op nul. Je moet net zo hard vechten voor dat blik, misschien nog wel harder.
De eerste 2 kilometer gingen lekker, weer hadden we dat goede ritme, weer haalden we Proteus in. Maar het zakte uit, we pakten het weer op, maar toch bleef het ook wel wegzakken. De 4e kilometer gingen we goed in, maar op het einde werd dat ook chaotisch. Vaag hoor ik aan de kant een coach roepen dat het verschil klein is, dat het nog kan. De stuur roept dat we de vijfde kilometer in gaan en aan de kant hoor ik vooral “GAAN, GAAN, GAAN!”. Dus we gingen, tandje erbij. Op 500 meter nog meer opbouwen, en dan de eindsprint. Het lawaai van de kant is enorm, het enige wat je denkt is hoelang deze eindsprint **** nog gaat duren, maar je krijgt tegelijk ook energie om door te pushen “gyyyaaass” (oprecht, het werkt). En dan het verlossende woord “Door!”
Ik kijk direct naar de kant waar ik de coaches verwoed hun smartphone zie vernieuwen. “JA!, We hebben m!!” later hoorden we dat we op 4 kilometer 2 seconden achter triton lagen, maar dat we blikten met 6 seconden verschil. Wàt een eindsprint, supermooi! Dit is het begin wat je wilt hebben.
Na overheerlijke biertjes en/of wijntjes en enorm nagenieten van de beelden van de wedstrijd trainen we op maandag lekker verder. Zoals ik zei; het is een mooi begin, maar we zijn er echt nog niet. Die triton meiden hijgen in onze nek.
Reacties
Extra gegevens
