Het dagboek eindigt, daar waar het begon, hoog in de lucht ergens tussen Tokyo en Amsterdam. Het plan was om zondag een culturele dag in Kyoto te gaan doen, maar vanwege de uitspattingen in de verschillende kareokebars zat dat er helaas niet in. Wij waren wel allemaal op tijd bij het ontbijt, maar daar bleek dat het juiste momentum niet gecreëerd kon worden. Plan B is daarom tot uitvoering gebracht, wat er op neer kwam dat wij vrij rap na het ontbijt richting baan zijn vertrokken om de laatste wedstrijden van het toernooi te kunnen kijken. Wij moesten opschieten omdat alle wedstrijden anderhalf uur vervroegd waren vanwege een nieuwe, ja ja daar is hij weer, typhoon! Toen wij op de baan kwamen had de Acht al een tweede plaats in de B-finale zeker gesteld en sloten daarmee het toernooi op met een 8ste plaats af. Het wachten was nu op de mannendubbelvier-, de vrouwenacht- en de mannenachtfinale. Vooral de finale van de mannendubbelvier beloofde een mooi schouwspel te worden.

De races waren inderdaad interessant en leuk om te zien en de mannendubbelvier werd inderdaad een race om van te smullen. De damesacht stelde in een eveneens zeer spannende race het brons veilig en bracht daarmee het Nederlandse totaal op 4. Goud voor Marit, brons voor de adaptive viermet, brons voor de damesacht en zilver voor ondergetekende en kompanen. Na de races wat kleertjes ruilen met andere mensen, nog wat mensen gesproken en daarna de boot richting container gebracht voor vervoer terug naar Nederland. Lunchen en terug richting hotel, voor de laatste keer de busrit van baan naar hotel!

Omdat iedereen nog wat brak is van de vorige dag besluiten wij om vanavond maar eens af te wachten en in principe niet de stad in te gaan op zoek naar nog meer kareokebars. Het feit dat het bestuur van de KNRB iedereen van de equipe + fans echter uitnodigt voor een borrel in een nabij gelegen hotel, verandert dat plan echter vrij radicaal. Voor wij het weten slepen wij af en aan met grote kannen bier en binnen de kortste keren zit de sfeer er goed in, mede ook omdat iedereen drinkt op een nuchtere maag. De Zuid-Afrikanen komen ook nog even langs, er worden al liederen gezongen, het begint langzaam heerlijk uit de hand te lopen. De borrelorganisatoren hebben dit ook door en langzaam wordt iedereen gemaand weer naar ons eigen hotel te gaan.

De toon is echter gezet en in het hotel gaat het drinkgelag vrolijk door. De Wit-Russen en de Kroaten doen vrolijk mee, iedereen tovert ineens overal bier en sake vandaan en binnen de kortste keren is het in de dinerzaal al net zo gezellig als het een half uur geleden was. Naast sport verbroedert drank ook, kan ik zeggen, want overal zijn mensen samen aan het adjes sake trekken en wordt er vrolijk oplos gebabbeld met Jan en alleman. Rond een uur of 23.00 uur piep ik er tussen uit. Ik pak even mijn koffer en ga slapen, vannacht om 4.45 uur vertrekt de bus, welke ons richting vliegveld zal vervoeren en een beetje slapen lijkt mij wel lekker!

Het waren weer een paar mooie weken, maar ik ben erg blij als ik morgen weer voet op Nederlandse bodem kan zetten.