Dinsdag 28 april werd ik gebeld door David McGowan, bondscoach van de zware mannen, of ik mee op trainingskamp wilde naar Varese, Italië. Na het resultaat van de Hollandia en mijn afwezigheid bij de diverse bondstesten had ik dit telefoontje niet verwacht. Maar Gerrit heeft het’m weer geflikt. Want nu, ruim een week verder zit dan toch met de A-equipe in Varese den doe ik mee aan de selectie van de Holland acht.
Zaterdag 2 mei zijn we vertrokken vanuit Amsterdam, via Parijs naar Milaan. Ik zat in het vliegtuig met Ruben Knap en Diederik Simon. Nadat we om 0.00 uur aankwamen bij het hotel, hebben we nog een uur door de omgeving gecrosst opzoek naar eten. Uiteindelijk in Varese een zeer smakelijke pizza weten te bemachtigen waarna we direct naar het hotel gingen. Kamer opgezocht en tukken.
Zondag was een rustige dag. De ervaren jongens hadden hun fietsen mee, de rest ging een lange wandeling maken langs het meer. Er waren internnationale wedstrijden van het gehandicapten roeien dus we konden pas om vijf uur de baan op.
Om half drie richting botenterrein om de boten op te riggeren. Dit bleek een hele onderneming. Dan is het bij Gyas toch allemaal net wat beter geregeld. Bijna niemand had tools bij zich, er mistten bankjes, voetenboorden en al met al duurde het zo’n 3 uur voor de boot vaarklaar was. Er was ook geen gereedschapskist, behalve die van de stuur Peter, waar we uit konden putten voor de missende ringetjes en boutjes. Daar hadden roeiers, noch coach voor gezorgd.
Het roeien is hier prachtig, je vaart op een meer vanwaar je de witte toppen van de Zwitserse Alpen kan zien terwijl het zo’n 24 graden is met hier en daar een wolkje. Echt gevoel van vakantie (het is natuurlijk ook een trainingskamp) en buitenlandbesef is er overigens niet. Je zit met de hele equipe, allemaal Hollanders, en die 1,5 uur reizen met het vliegtuig- 2,5 inclusief overstap- duurt net zo lang als van Groningen naar Amsterdam, en daar zit je ook met dezelfde mensen. We trainen met uitzondering van zondag tot nog toe 3x per dag. Dat leek me wel wat veel en overbodig maar je doet echt niets anders dan eten roeien en chillen/slapen. Af en toe een boekje lezen en een uurtje aan de studie maar dat was het dan ook wel.
Het trainen gaat lekker en is ook leuk. Uiterlijk zondag wordt bekend gemaakt wie er in de acht zitten. Dat is nog wel een spannende zaak. Je moet je elke dag bewijzen en omdat Dave toch wat anders wil zien dan ik gewend ben moet ik daar scherp op blijven.
Vandaag gaan we sparren tegen de lichte acht. 3x 2 km op tempo 30. Ik vind het prachtig, Goeie halen in de acht en tussen de halen door nog even van het uitzicht genieten.
Iedereen veel succes op de ZRB komend weekend!!

Groet,

Nanne