Van onze correspondent ter plekke:
Onder het mom van ‘vakantie’ is het voltallige bestuur 08’-09’ afgelopen maandag naar Portugal vertrokken. Een vakantie is het echter allerminst. Het bleek niets minder dan een dekmantel te zijn. In plaats van het nuttigen van liters bier, bijbruinen in de stralende zon en het spelen van ellenlange potjes klaverjassen zijn de negen bestuurslieden zich aan het voorbereiden voor een van de zwaarste roeiwedstrijden van het jaar. Ja mensen, u leest het goed, bestuur van der Meer is op trainingskamp.

Ergens in centraal Portugal, zo’n 200 kilometer van Lissabon, ligt het prachtig authentieke heuveldorpje Avis. Aan de voet van dit dorp bevindt zich een meer. Op het eerste gezicht is hier niets bijzonders aan. Het is een meer zoals alle andere meren, groot, eindig, nat en diep. Deze week heeft het meer echter iets speciaals, iets mystieks, iets mythisch. Het meer is deze week namelijk van der MEER! De acht roeiers plus stuurman die bestuur van der Meer rijk is heeft de mogelijkheid gekregen gebruik te maken van de faciliteiten die het trainingskamp van Avis ter beschikking stelt. Het verhaal gaat zelfs dat het spiksplinternieuwe hotel, gelegen aan de rand van het meer, speciaal voor bestuur Van der Meer eerder is geopend. Dat deze mix8+ een halfjaar oude Hudson shark 8+ (type golden raand) te leen heeft gekregen lijkt haast vanzelfsprekend. Dat deze hiervoor speciaal naar Portugal vervoerd moest worden door Gyas-legendes Ruud “moet” Pepping en Anko “lebberkoning” Immink was een leuke bijkomstigheid. Enfin, met de accommodatie en het materiaal zat het wel goed dus.

De synergie die bestuur Van der Meer in het dagelijkse leven laat zien, heeft zich ook kunnen vertalen naar de boot. Exact vier stuur- en bakboordroeiers kan haast geen toeval zijn. De opstelling was dan ook gauw gemaakt (maar blijft wegens tactische redenen nog een geheim).
Hoewel de eerste halen nog wat onwennig waren (Tom: “ik moest wennen aan Hudson, normaliter roei ik alleen maar in die geile gele jetsers” en Kirsten: “Het Portugese water is toch wat stroever dan de pure H²O moleculen in ons eigen Noord-willemskanaal”) ging het al gauw stukken beter. Opzetjes van tempo 38 waren de normaalste zaak van de wereld. Een Scandinavische topskiffeur (wiens naam niet genoemd mag worden) kon het met de grootste moeite de acht bijhouden. Na een training van bijna twee uur kwamen de Groningse bestuurslieden weer aan wal. Uitgeput maar voldaan stapten ze de boot uit. Op naar het hotel, beentjes masseren, hapje eten en weer klaar maken voor de volgende outing…