Door een ruzie met de accu van de internetlaptop is er maar weinig terecht gekomen van een live verslag van de race der titanen. Gelukkig was er dit jaar de mogelijkheid om de ploeg via de racetracker te bekijken en aan de reacties te zien zijn er ook genoeg leden die hier gebruik van hebben gemaakt.

Na 28 kilometer waren het de mannen uit Zwolle die eerder bij de wissel in Klaarkamsterbrug arriveerden. Wim en Rolf kregen 10,5 kilometer de tijd om hun specialiteit, het temporossen, te gelde te maken. Met tempo 40+ knalden de lichten de schemering in om ruim 50 minuten later terug te keren uit Dokkum, als koplopers. Toch was de rit naar en van Dokkum ietwat frustrerend geweest, zo bleek achteraf. Wim vertelde dat ze zó hard gingen dat het slechts een kwestie van minuten zou zijn voordat de eerste plaats weer gegrepen zou zijn. Maar de boot van de Zwolsche, de Reinier Paping, is het gehele stuk niet in zicht geweest. Susan bleek de route in Dokkum een stuk beter te kennen dan de Zwolse stuurvrouw, die een verkeerde afslag nam. Het onbewust inhalen van de Reinier Paping en dus het idee nog steeds tweede te liggen heeft vooral bij Rolf bovenmenselijke krachten ontketend. “ Ik dacht dat ik de Ombra in tweeën zou breken,” aldus een natrillende Rolf.
De Duitsers van Team Lac Leman kwamen wel erg dicht achter Taco en Willem aan, die de boot overnamen van het lichte duo. Onze mannen van de Hunze wisten de Duitsers nog af te houden door hun jarenlange C2-ervaring. Tom en Ron wisten de voorsprong in het traject tussen Oudkerk en Leeuwarden echter niet te behouden. Deze Gorillas in the Mist zijn door het slechte zicht een paar keer de kant in gevaren. De equipe uit Duitsland bleek een stuur te hebben die vijfmaal per week door het Ruhrgebied naar het werk rijdt. Toen hij uitstapte hoorde ik hem nog verwonderd vragen, “Welche Nebel?”. De Reinier Paping zou 2 minuten later aanleggen bij de Wetterwille.
Bij de Leeuwarder roeivereniging werd de racetracker geprojecteerd op een groot scherm. Hierop was te zien dat de Duitsers compleet de verkeerde kant op voeren en, beter nog, dat Jitske zich niet in hun fout liet meesleuren en netjes de goede afslag nam waardoor de Ombra wederom de koploper was. De combinatie uit Groningen had er echter wel een geduchte tegenstander bij, de Mist. Ondanks het feit dat de Mist nooit als eerste over de finish zou komen, deed hij wel voorin mee (beetje de broer van tête de la course).
In het riet van Weidum was de Zwolsche combinatie alweer ingelopen en bij de volgende wissel, in Deersum, legden zij nipt eerder aan. De beruchte paal werd door Jitske ontweken als een ware straaljagerpilote, maar toch was de achterstand in Sneek, na ruim 77 kilometer, een ruime drie minuten.
Taco, Willem en Susan hebben over de 11,3 kilometers die volgden bijna anderhalf uur gedaan. In IJlst was hun achterstand nog te overzien, maar de route naar Woudsend heeft het trio voornamelijk doorgebracht in het riet, in de mist en in het donker. Met roeien had het weinig meer te maken. De achterstand op de Zwolsche was inmiddels opgelopen naar 18 minuten en de Duitsers stempelden op hetzelfde moment af als de Groningers. Een achterstand van 18 minuten is veel, te veel. Alleen een grote fout van het Zwolse team kon ons nog naar de winst leiden, of een klein wonder.
Vlak voor het Slotermeer werd een klein wonder teruggegeven aan de stuurvrouw, die op het vorige traject het kleine wonder in het donker niet goed kon bedienen. Het kleine wonder, GPS met waterkaarten, samen met een ander klein wonder, Susan, zorgden ervoor dat de Ombra gelijk met de Zwolsche en de Duitsers in Sloten arriveerde. Ruim honderd kilometer geroeid, en de top 3 lag weer naast elkaar. Door de superieure wissel van het Groningse team konden Niels en Cees als eerste verder, knallen naar Balk.
In Balk kwamen de drie ploeg wederom gelijk aan. De Duitsers wrongen zich net voor de instappende Pieter-Jan en Gerrit en nek-aan-nek hakten de drie ploegen zich een weg door de Luts, die een goede snoeibeurt heeft gekregen in het ochtendgloren.
De zware 11 kilometers naar Galamadammen resulteerden in het uit de mist opdoemen van drie ploegen, zij aan zij. Als er nog enige twijfel bestond, Pieter-Jan is zeker niet gaan zuipen de avond voor de race. Gerrit heeft hem tot het uiterste gedreven, maar de taaie coach kreeg zijn roeitelg niet kapot.
De lichte broeders namen de Ombra hier weer over voor een sprintje naar Stavoren, waar de boot na een stempel en wissel weer de haven uit dient te varen waar deze ook de haven in voer. Wederom kwamen de drie boten bijna gelijktijdig bij het wisselpunt aan maar door een behendig opzetje en een professionele stuurmanoeuvre van Susan verlieten Taco en Willem Stavoren ongeveer een halve minuut eerder dan de concurrentie. Hun vorige etappe verliep niet bepaald naar wens en in de opkomende zon, op spiegelglad water wilden de heren laten zien wat zij waard zijn, en dat deden ze. Druk pratend denderden ze onder de bruggen door en in Hindelopen was het gat vergroot naar 5,5 minuut op de Reinier Paping. De Duitsers voeren wederom verkeerd en verspeelden hiermee hun kans op de overwinning.
Tom en Ron voeren de volgende etappe tegen het sterkste koppel van de Zwolsche en zagen de voorsprong weer halveren. De smalle wateren veranderden in stroop onder hun tweehonderd kilo roeiersgewicht.
Cees en Niels stapten na 145 kilometer in met een voorsprong van slechts 2,5 minuut op de nummer twee. Ze behielden deze voorsprong op de zes kilometers die volgden. Pieter-Jan en Gerrit liepen op hun beurt zelfs weer wat uit richting Bolsward.
Tussen Bolsward en Hanzumatille, ten koste van Wim en Rolf, werd de voorsprong wederom gehalveerd. Hans had, bijna analoog aan de paradox van de haas en de schildpad, bedacht dat de winst naar Groningen zou gaan wanneer de voorsprong telkens gehalveerd zou worden. Ook hier zou de theorie niet stroken met de praktijk.
Taco en Willem, goed gekleed naar de steeds warmere omstandigheden, pakten weer twee minuten op hun rit naar Kimswerd. De twee minuten waren in Harlingen alweer verdwenen nadat het beukvee Tom en Ron het op had moeten nemen tegen twee nog verdacht frisse Zwollenaren. Cees en Niels hadden nog maar anderhalve minuut te verdedigen tegen de twee snelsten uit Zwolle. Ze weerden zich goed op hun laatste kilometers van de dag, maar verloren toch de voorsprong en legden de boot binnen een minuut achter de Zwolsche aan de wal bij de stempelpost. De mannen van Zwaar ’06 hebben zich op het met strijkijzers gevulde water helemaal leeggeroeid, ik hoop dat Niels inmiddels weer kan staan.
Gerrit en Pieter-Jan hielden het gat nagenoeg gelijk tijdens hun tocht naar Dronrijp, zo’n 14 kilometer van de meet. Rinze Krol de oud-Gyaan die zijn benen inzette voor de Zwolsche combinatie, kon het niet maken zich in te laten halen door zijn oude vereniging. Niet zonder dat het op competitievervalsing zou lijken.
Harde muziek, pet achterstevoren, zonnebril op, niets eten. Zouden Wim en Rolf nog genoeg energie hebben om de Zwollenaren voorbij te gaan? Ze hadden het kunstje al eens eerder geflikt. Zeven kilometer verderop stonden Taco en Willem al te springen om de boot in te gaan. Zeven kilometer boven de tempo dertig. Het inhalen lukte niet, maar het gat halveerde.
Taco en Willem stapten in Deinum in de Ombra. Een tactische switch zorgde ervoor dat ze tegen het sterkste koppel uit Zwolle moesten roeien. Het verschil tussen de twee boten zo’n dertig seconde. Daarbij kwam ook nog eens de 14 seconde startverschil. Als een dolle vlogen de twee boten richting Leeuwarden. Het gat bleef gelijk. Als een dolle vlogen de boten door Leeuwarden. Het gat bleef gelijk. Als een dolle vlogen de twee boten over de finish. Het gat bleef gelijk.
The Boat Race is ooit eens gewonnen op 30 centimeter. Maar ik vind dit minstens zo ongelofelijk.