10-4-2008
Terni, Italië

Als een waas voor mijn ogen. Woede, frustratie of gewoon niks. Vaag?! In elk geval was ik er helemaal klaar mee. Zonde van de zó ‘brood’ nodige energie, of dit een literair cryptisch omschreven, gebrek is, ja. Waarom? Nou omdat we moesten wachten. Lang, héél lang! Zo gaat dat hier kennelijk. Je koopt hier echt de mooiste handgemaakte maat schoenen, de beste pakken, over het eten kan ik alleen maar zwijgen. Alleen alles gaat wel op versnellingsbak die niet echt aan de praat te krijgen is. Ferrari, ook Italiaans, heeft ook niet de snelste gerobotiseerde handbak die er is. Ze genieten van het leven. Kortom wachten op twee coaches kan vervelend zijn.

Het ging nergens over dus vergeet al die onzin maar. Ik heb getraind vandaag. Lekker even roeien in de zon, op de thuisbaan van het nationale team van Italië. Het normale verhaal van aanriggeren ed. is al zo vaak vermeld dus nu even niet. Bij het roeien naar de ‘start’ zag ik sneeuw, op de bergen. He? We zitten toch redelijk zuidelijk? Ja klopt, maar er schijnt hier een verdwaalde top van 3000m te liggen. Tussen de omliggende bergen roeit het prima, de zijwind is wel een beetje vervelend, maar klagen doe ik niet. Beetje starts oefenen, stukje hard wat tempo wisselingen, techniekje klaar waren Roeland en ik.

Best een mooie dag. Bruin geworden en genoten van de sport. Wat wil je nog meer? Oh ja.... ik weet het! Rijden in een Fiat Panda 1.2!

Massolos en ik post wel weer na de wedstrijd tegen de Ito’s

Paulus