Kijkje van boven
-- anoniem --
Na al die onzin over woestijnen en dronken zware roeiers, is het tijd voor een mooi verhaal.
Woensdag was het zover, de laatste races in de acht en de bekendmaking die daarop zou volgen. De week voorafgaand aan Sevilla was besloten om mij ook op bakboord te racen.
Afgelopen najaar ben ik stuurboord gaan roeien, omdat er toen te weinig kwaliteit aan die kant zat, zodat de verhoudingen wel eens scheef konden worden. Nu bijna een half jaar later, is mede door de stormachtige ontwikkeling van Reinder, de situatie anders. Ondanks dat het stuurboord roeien niet rot gaat, merk ik zodra ik op bakboord ga zitten dat ik meer gemak en meer controle heb. Voor de andere jongens op bakboord was dit natuurlijk een vervelend verhaal aangezien ze er een concurrent bij krijgen.
's Ochtends 10.30; de meeste boten hebben de ochtendtraining erop zitten en dus is het water rustig genoeg om te racen. De eerste race mag ik aan de kant blijven en dan wordt je toch een stuk nerveuzer dan wanneer je in de boot zit. De tweede race stap ik in op de plek van Roel. Nu is het aan mij om te laten zien dat ik de boot harder kan laten gaan. Dat is dus niet alleen hard trappen, maar vooral ook ervoor zorgen dat de mensen om je heen makkelijk hun kracht kwijt kunnen. Zo ben ik vooral achterin veel druk aan het leveren om de boot rechter en beter door te laten lopen.
Naderhand bleek dat dit goed gewerk had. De 1000m met mij aan boord ging in 2m47. Geen slechte tijd voor een 1000m met beperkt tempo(T34), gelukkig was het ook 4 sec sneller dan Roel. Dus missie geslaagd. Na mij moest Peter en die ging met iets minder rugwind 2 sec langzamer, oftewel, mijn bakboord plek was binnen.
Na een lunch en een heel kort tukje was het tijd voor sessie 2. Deze races roeide ik alle drie mee. De eerste race roeide Peter op 6 en de tweede Jozef. Peter ging iets harder, maar Jozef had iets meer wind tegen. Het blijft een lastig verhaal om op deze manier te bepalen wie het snelst is. De laatste race werd Simon Glazenborg eruit gehaald, ging ik op stuurboord en kwam Peter er weer in. Toen werd mij echt duidelijk dat bakboord voor mij veel makkelijker is. Kennelijk was dat van de kant ook te zien.
Daarna in de loods kwam het hoge woorde er gelijk uit, Roel en Peter vielen af. Op zo'n moment kan je niet blij zijn dat je er wel inzit. Peter is degene uitonze groep met wie ik het best kan opschieten, ook woont hij bij mij in huis. Dat mijn switch naar bakboord hem zijn Olympische droom kost, had is iets wat ik niet verwacht had en zeker ook niet gewild had. Dit zijn de momenten dat je weer beseft hoe hard en kut topsport kan zijn. 4 jaar alles er voor opzij gezet en dan is het nu klaar voor hem. Op onze kamer is het in ieder geval veel stiller geworden.
Woensdag was het zover, de laatste races in de acht en de bekendmaking die daarop zou volgen. De week voorafgaand aan Sevilla was besloten om mij ook op bakboord te racen.
Afgelopen najaar ben ik stuurboord gaan roeien, omdat er toen te weinig kwaliteit aan die kant zat, zodat de verhoudingen wel eens scheef konden worden. Nu bijna een half jaar later, is mede door de stormachtige ontwikkeling van Reinder, de situatie anders. Ondanks dat het stuurboord roeien niet rot gaat, merk ik zodra ik op bakboord ga zitten dat ik meer gemak en meer controle heb. Voor de andere jongens op bakboord was dit natuurlijk een vervelend verhaal aangezien ze er een concurrent bij krijgen.
's Ochtends 10.30; de meeste boten hebben de ochtendtraining erop zitten en dus is het water rustig genoeg om te racen. De eerste race mag ik aan de kant blijven en dan wordt je toch een stuk nerveuzer dan wanneer je in de boot zit. De tweede race stap ik in op de plek van Roel. Nu is het aan mij om te laten zien dat ik de boot harder kan laten gaan. Dat is dus niet alleen hard trappen, maar vooral ook ervoor zorgen dat de mensen om je heen makkelijk hun kracht kwijt kunnen. Zo ben ik vooral achterin veel druk aan het leveren om de boot rechter en beter door te laten lopen.
Naderhand bleek dat dit goed gewerk had. De 1000m met mij aan boord ging in 2m47. Geen slechte tijd voor een 1000m met beperkt tempo(T34), gelukkig was het ook 4 sec sneller dan Roel. Dus missie geslaagd. Na mij moest Peter en die ging met iets minder rugwind 2 sec langzamer, oftewel, mijn bakboord plek was binnen.
Na een lunch en een heel kort tukje was het tijd voor sessie 2. Deze races roeide ik alle drie mee. De eerste race roeide Peter op 6 en de tweede Jozef. Peter ging iets harder, maar Jozef had iets meer wind tegen. Het blijft een lastig verhaal om op deze manier te bepalen wie het snelst is. De laatste race werd Simon Glazenborg eruit gehaald, ging ik op stuurboord en kwam Peter er weer in. Toen werd mij echt duidelijk dat bakboord voor mij veel makkelijker is. Kennelijk was dat van de kant ook te zien.
Daarna in de loods kwam het hoge woorde er gelijk uit, Roel en Peter vielen af. Op zo'n moment kan je niet blij zijn dat je er wel inzit. Peter is degene uitonze groep met wie ik het best kan opschieten, ook woont hij bij mij in huis. Dat mijn switch naar bakboord hem zijn Olympische droom kost, had is iets wat ik niet verwacht had en zeker ook niet gewild had. Dit zijn de momenten dat je weer beseft hoe hard en kut topsport kan zijn. 4 jaar alles er voor opzij gezet en dan is het nu klaar voor hem. Op onze kamer is het in ieder geval veel stiller geworden.
