Eindelijk mogen we. Na 2 weken trainingskamp in Frankrijk en inmiddels alweer 1,5 week hier mogen we eindelijk weer los. Vroeg opgestaan, zodat we voor de wedstrijden begonnen nog een stukje kunnen roeien. Het stukje werd 8 kilometer, maar toen was het gevoel goed. Daarna nog een 750 meter knallen op de ergometer. Het zuur komt maar niet en ik ga maar wat harder trappen. Netjes even het zuur aangetikt, uitroeien en Rogier is er klaar voor.

Boven op de dijk hebben wij een mooie ruimte met airco gevonden. Ook de stoelen zijn goed, er stonden zelfs televisie, zodat we alle races goed konden volgen. Paul ging wel goed, maar raakte een bal, die moet dus morgen opnieuw om zijn plek in de halve finale te halen, ik denk dat hem dat wel gaat lukken.

Rond 11 uur gaan we eindelijk naar de boot. Hoe goed zijn we, hoe goed is de rest, zijn we beter dan in Luzern? We denken zelf van wel, maar is dat ook zo. Het oproeien voelt goed en ook de stress en twijfels die de laatste dagen bij mij de kop opstaken zijn verdwenen. Het licht wordt rood, duurt lang, duurt lang en groen. We vertrekken, na de start liggen we er goed bij, aan de overkant gaan de Russen er als een debiel vandoor. Op de 500 liggen we laatste, maar alles ligt nog zo dichtbij elkaar. Zelfs de Canadezen hebben maar een kleine voorsprong. Terwijl er in die boot alleen maar topjongens zitten. De 2e 500 loopt niet echt, er is wel ritme, maar het sprankelt niet en langzaam gaat het veld op de Kroaten na er van door. Op 900m komt er eindelijk een push goed uit, de Kroaten laten we definitief achter ons. Een halve boot achter Canada en de rest is weg, verdomme langs die Canadezen, we ruiken ze, ze zijn te pakken.

We gaan goed, niet top, maar de pushes doen hun werk. Vanuit de ooghoeken zien we Wit-Rusland terug schuiven. De Duitsers zijn er echt vandoor. Op de 1500 meter starten we met onze eindsprint, dit kunnen we, dit wordt ons stuk. Langs die Canadezen, we lopen in, maar die laten zich niet verschalken. Wit-Rusland aan de overkant komt steeds meer in ons vizier, als we die pakken hebben we waarschijnlijk de makkelijkere herkansing. Ze begonnen met een lengte voor, maar op de finish hebben we die helemaal ingelopen, we hebben zelfs 0,15 seconde over. 4e, we hadden gehoopt op de 3e plek, maar zijn toch tevreden. Het gat met de Duitsers is maar 4 sec en we hebben de snelste 2e kilometer van iedereen geroeid. Die Russen die komen morgen wel aan de beurt.

Inderdaad die 4e plek was cruciaal, we varen nu in de herkansing tegen Frankrijk en Kroatie. Dit zijn ploegen waar we altijd van moeten winnen. Dan blijven er drie ploegen over, Rusland, Polen en wij. 1 van die drie zal moeten afvallen voor de finale en wij zullen het niet zijn. Ik ben nu eindelijk op de WK, na 6 jaar trainen, wil nu ook A-finale varen ook. Dus de kloten zullen op het blok gaan en dan aan het eind maar eens kijken of ze er nog aanzitten.

Na de race extreem lang uitroeien (8km), zodat ik al het zuur kwijt ben. Het laatste zuur dat er nog zat is er door de masseur Jouke uitgekneed. Lekker eten, wedstrijd vanavond nog eens duidelijk doorbespreken en dan de mand weer in. Morgen moet en GAAT het gebeuren.