!
Nanne Sluis
Na genoten te hebben van de verhalen van de olympische roeiers is het nu tijd voor een echte mannen wedstrijd. Henley Royal Regatta op de Thames in Henley.
Een wedstrijd waar geen lichten en slechts enkele vrouwenvelden zijn uitgeschreven. Waar je 75 pond betaald om op de tribune te mogen zitten en applaudiseert in plaats van schreeuwt wanneer het spannend wordt. De coach in het volgbootje mag zitten en Jort Kelder (jawel)je op staat te wachten met een camera. Dit laatste geldt overigens niet voor alle ploegen, heeft weinig met roeien te maken, maar is wel grappig. En die Jort is best een aardige kerel.
Terug naar het roeien. Je roeit hier 1 tegen 1 over een baan van bijna 2,2 km, aangemoedigd door engels gepeupel, uitgeroeide roeiers de Stewards en andere geinteresseerden.
Gisteravond hebben we een goede training gedraaid die veel vertrouwen gaf. Iedereen had er zin in, was gretig, hongerig en vol vertrouwen. Langzaam voelde je de spanning in de ploeg groeien en we wisten dat we nu moesten laten zien wat we waard waren, 1 kans heb je maar om door te gaan.
Vanmiddag aan de start voelde het goed. De jongens naast ons hadden we in het oproeien aanschouwd, en hoewel enkelen van ons verbaasd waren door hun kwaliteiten wisten we dat ze van ons waren.
De start, eerste haal goed, de rest rommelig, haastig, maar toch lagen we voor. 200 meter verder lagen we een taft achter en op de helft van de race lagen we naast elkaar. Push na push, elkaar kapot makend wisten we dat net voorbij de helft ons deel van de race kwam. Hoewel we liever eerder de race beslist hadden en ik op dit deel al goed in het zuur (sorry Gerrit) zat begonnen we daar te schuiven tot we er een boot voorlagen. Toen zakte het weer weg. We hielden de voorsprong maar konden deze niet uitbreiden. Nog nooit heb ik zo diep moeten gaan in een acht. nog 400 meter. Eindsprint GAAN!! De Amerikanen kwamen terug, het gevecht begon opnieuw.
Met nog 2/3 boot voorsrong klonk het eindsignaal 6:32. De snelste tijd van de dag. Ook op alle meetpunten had onze race de snelste tijd. Hoopgevend maar het moet morgen beter, harder en met meer overtuiging. 14:40 local time verschijnen we weer aan de start, dit keer tegen de duitsers. Jullie gaan het zien, wij gaan het doen.
Iedereen op de NSRF veel succes en vooral plezier. Geniet van de laatste race van het seizoen.
Nanne
Een wedstrijd waar geen lichten en slechts enkele vrouwenvelden zijn uitgeschreven. Waar je 75 pond betaald om op de tribune te mogen zitten en applaudiseert in plaats van schreeuwt wanneer het spannend wordt. De coach in het volgbootje mag zitten en Jort Kelder (jawel)je op staat te wachten met een camera. Dit laatste geldt overigens niet voor alle ploegen, heeft weinig met roeien te maken, maar is wel grappig. En die Jort is best een aardige kerel.
Terug naar het roeien. Je roeit hier 1 tegen 1 over een baan van bijna 2,2 km, aangemoedigd door engels gepeupel, uitgeroeide roeiers de Stewards en andere geinteresseerden.
Gisteravond hebben we een goede training gedraaid die veel vertrouwen gaf. Iedereen had er zin in, was gretig, hongerig en vol vertrouwen. Langzaam voelde je de spanning in de ploeg groeien en we wisten dat we nu moesten laten zien wat we waard waren, 1 kans heb je maar om door te gaan.
Vanmiddag aan de start voelde het goed. De jongens naast ons hadden we in het oproeien aanschouwd, en hoewel enkelen van ons verbaasd waren door hun kwaliteiten wisten we dat ze van ons waren.
De start, eerste haal goed, de rest rommelig, haastig, maar toch lagen we voor. 200 meter verder lagen we een taft achter en op de helft van de race lagen we naast elkaar. Push na push, elkaar kapot makend wisten we dat net voorbij de helft ons deel van de race kwam. Hoewel we liever eerder de race beslist hadden en ik op dit deel al goed in het zuur (sorry Gerrit) zat begonnen we daar te schuiven tot we er een boot voorlagen. Toen zakte het weer weg. We hielden de voorsprong maar konden deze niet uitbreiden. Nog nooit heb ik zo diep moeten gaan in een acht. nog 400 meter. Eindsprint GAAN!! De Amerikanen kwamen terug, het gevecht begon opnieuw.
Met nog 2/3 boot voorsrong klonk het eindsignaal 6:32. De snelste tijd van de dag. Ook op alle meetpunten had onze race de snelste tijd. Hoopgevend maar het moet morgen beter, harder en met meer overtuiging. 14:40 local time verschijnen we weer aan de start, dit keer tegen de duitsers. Jullie gaan het zien, wij gaan het doen.
Iedereen op de NSRF veel succes en vooral plezier. Geniet van de laatste race van het seizoen.
Nanne
