Verhalen schrijven is zoveel leuker als je wint. Maar afgelopen week was wel echt een achtbaan. Zo heftig dat ik er nu goed ziek van ben.

Ik dacht oprecht dat ik hier wat te zoeken had. Ik heb al sinds februari een spier in mijn bil die voor wat zit en voornamelijk oprij problemen zorgt. Die blessure wisselde een beetje per week. Niemand kon mij echt vertellen wat het was dus ik heb:
Bankjes gewisseld
3x p dag oefeningen gedaan
Kussentjes getest
Naalden in mijn reet laten zetten
En 10.000 zalfjes gesmeerd

Soms was het heel erg,soms was het dagen weg. Maar helaas,
zo snel als het ging, zo snel kwam het ook weer terug maar dan elke keer heviger.

Met nog twee weken te gaan wisselde ik na de EK van fysio welke de oorsprong achterhaalde. Een lumbaal discogene afwijking (aka zwakke kut plek ik je onderrug) welke zorgde voor wat zenuw problemen. Niks spier, niks bankjes, niks zalfjes. Gewoon wat duwen, rust en niet meer zitten maar de hele dag op je buik liggen werkte erg goed.

Helaas ging het niet zo snel weg als vorige keer en besloten we dat ik 1x p dag roeide en de tweede training draaide Lisa met karien. Het idee was dat ik wat hersteldtijd had en Lisa haar onrust/bewegingstherapie uurtje had. Niemand van ons dacht dat die training met karien nog wel is van pas zou komen.

De nacht van de voorwedstrijd was echt beroerd. Slecht slapen voor een wedstrijd is normaal. Maar 8x de pot vol spetteren is dat niet. Toen sochtends de wekker ging was ik volledig uitgedroogd. Ik was 4kg lichter dan de avond ervoor en bij het opstaan viel ik steeds flauw.
Lisa dacht dat ik een spelletje speelde. Maar na de derde keer opstaan en tegen de deurpost leunend met een bezweet lijkwit voorhoofd wist Lisa dat er iets mis was. Lisa ging niet de wedstrijd met mij roeien.

Auw!!


En toen ging het snel. De voorwedstrijd werd met karien geroeid. De herkansing ook en de finale ging ik hoe dan ook roeien.
Met de halve medicijnkist stond ik aan de start. Ik voelde mij eigenlijk best goed. Maar na 400m konden we niet mee met de rest. Alsof we elke haal 10cm tekort kwamen. Maar je blijft gaan, want je weet het nooit. Na de finish was ik diep teleurgesteld in mezelf. We werden vijfde maar we verloren van ploegen waar we op Tsjechië na nooit van verloren hadden.


Natuurlijk toen ik vorig jaar Josy vroeg wat de vereiste waren voor mogelijke deelname aan de OS, had ik nooit verwacht dat er zo een jaar zou uitrollen. Het direct verhuizen naar Eindhoven, 3x op trainingskamp, weekenden in Tilburg, fiets middagen door België, Wereldbeker, EK.

Ik heb minder spannende jaren gehad. Maar toch.....
Wat was het focking vet als het wel gelukt was!



P.s
Er zijn echt veel mensen die ik wil bedanken, maar ik doe jullie tekort hier even op te noemen.