Woensdagavond rond 20u, samen met Mitchel en Titus hebben we de voorbespreking voor de halve finale net afgerond. Enthousiast en met de zenuwen in de buik wachten tot we los mogen.

Mijn telefoon gaat af. Email binnen, afkomstig van Hans Douwe. Het onderwerp verraad het al, Hans is overleden. Hoewel niet onverwacht schrik je toch, maar als ik de mail open en zie dat hij in z'n laatste dagen de moeite heeft genomen om me een persoonlijke mail te sturen, breek ik en zit ik als een kleine jongen te huilen op de bank.

Van alles gaat er door je hoofd, maar uiteindelijk kom je toch uit bij het feit dat je de dag erna moeilijk hard moet roeien. Dus probeer je je emoties aan de kant te zetten. Een manier voor mij om dat te doen is, praktische dingen regelen. Zoals de andere Gyas mensen hier op de hoogte stellen, maar ook rouwlint regelen.

Het is moeilijk om je race weer belangrijk te maken en daar volop mee bezig te zijn. Om zoveel mogelijk te kunnen controleren wanneer je met je race en wanneer met het overlijden van Hans bezig bent lever ik mijn telefoon en Ipad in bij coach Titus. Ff geen berichten van buitenaf.

Voor de race heb je een vast ritueel waar je juist nu niet van afwijkt. 2u van te voren op de baan, laatste materiaalcheck, nog even je hendel opschuren. 75min van te voren spring ik op de wattbike. De wattages zijn hoog en het gaat makkelijk. De benen zijn dus goed en dat brengt wat rust in mijn hoofd.

Oproeien gaat prima, maar ik merk dat de echte spanning er niet is, normaal ga ik met tegenzin naar de start. Nu is dat niet zo. De race is niet goed en ik heb minder door wat er precies gebeurd dan normaal. De conclusie is eerlijk en hard: Uitgeschakeld, niet alleen geen medaille in eigen land, maar wij racen zelfs niet mee als ze verdeeld worden.

Vaak reageer ik dan kwaad of verdrietig, nu niet. Dit was niet goed genoeg om een WK finale te halen is de eerlijke conclusie.

Op iedere andere dag was het in onze huidge vorm al extreem moeilijk geweest, maar nu luktte het gewoon niet. Vandaag (vrijdag) probeer ik me op te laden voor de B-finale morgen. Zodat we in ieder geval de laatste race voor het thuispubliek als 1e over de finish komen.

Voor de mensen die naar de bosbaan komen zaterdag, mijn excuus dat jullie nu zo vroeg uit bed moeten om me te zien roeien, maar ik hoop dat jullie er in grote getale zullen zijn