Eindelijk in Luzern aangekomen en we vielen meteen met onze neus in de boter. Finales van het Olympisch kwalificatie toernooi. Bijna iedere NLse roeier heeft dat wel eens meegemaakt en dus was de spanning op de kant te snijden.

Alle drie ploegen hebben het gehaald. Ik ben zelf het meest blij met de lichte dames dubbel. Maaike, een van die meiden is mijn huisgenoot in Amsterdam en heeft het meer dan verdiend om met ons mee te gaan naar Londen.

Waar iedereen superverveeld en chagrijnig uit Varese was vertrokken, want 6 weken opgesloten boven op een berg in 3maanden is echt teveel. Is de sfeer nu gelijk weer super.

Vandaag gaan we nog de laatste afstandjes doen, een 1000m en 500m. Voor het eerst dit jaar zijn we uitgerust, voor het eerst roeien we afstandjes in de nieuwe boot met de nieuwe carbon riggers. Tijd dus voor een paar PRtjes.

De nieuwe boot trekt hier zoveel bekijks dat we gisteren de hoes er maar weer overheen hebben gegooid, zodat niet iedereen er heel de tijd aanzit. Moet daar hard om lachen, maar laatde tegenstand maar denken

Wij gaan wel gewoon stinkend hard roeien. Met de nummer 1t/m7 vd WK aan de start beloofd het een mooie pot te worden.