Twee zonder
Zo, eindelijk een kamp dat Rogier mij een beetje tijd heeft gegeven om ook weer een verslag te plaatsen. Het trainingskamp is top. Wat voor sommigen misschien klinkt als een nachtmerrie vind ik wel lekker. We staan om 6:00 op, vertrekken om 6:30 naar de baan en stappen om 7:00 de boot in. De eerste dagen was dat omdat het na 9:00 al 25graden+ was en een uur later rond de 30. Klinkt lekker maar op zo’n meer fik je toch aardig weg.
Nu doen we het nog omdat je dan het meer voor je alleen hebt, weinig last van deining, zelden wind en je daarna weer lekker je nest in kan duiken. We worden nu gecoacht door de Australiër en dat gaat best aardig. We zijn het vaak niet met elkaar eens maar dat voelt wel vertrouwt. Het is alleen even wennen dat ik nu degene ben die zijn zin moet doordrukken en zich met het schema moet bemoeien want mijn ploeggenoot vindt bijna alles wel prima.
Technisch maken we ook wel stappen, we hebben allebei hetzelfde idee bij lekker roeien, en dit wordt ook telkens door de klok bevestigd. De weg er naartoe kan nog wat soepeler, meestal beschuldigen we elkaar van dingen die we zelf beter moeten doen, maar uiteindelijk komen we eruit en sluiten we bijna alle trainingen af met goed roeien en ook het instapniveau wordt steeds hoger.
We hebben besloten niet veel rust te nemen voor Luzern omdat we de afgelopen tijd al zoveel piekmomenten gehad hebben dat we nu even door willen trainen. Ik ben heel benieuwd naar wat we uit de trainingen mee kunnen nemen naar de wedstrijd en wat het ons oplevert. Ik denk dat het ook wat minder uitgerust harder kan dan in Belgrado maar dat is iets wat we eerst maar moeten laten zien.
Nu zijn we hier vooral lekker en hard aan het trainen. Eindelijk maken we weer kilometers in de boot en is het tijdperk van 5xroeien om 8 landtrainingen per week voorbij, en zelfs meer dan omgekeerd. Genieten dus, want uiteindelijk is roeien toch het mooiste wat er is.
Groeten,

Nanne