Afgelopen periode was een die ik mijn leven lang niet zal vergeten. Ik heb geroeid op een wereldkampioenschap voor roeiers onder de 23.
Drie jaar geleden liep ik over de informatiemarkt op de vismarkt. Eens even kijken wat er allemaal te doen is in Groningen. Ik wil wel graag sporten. Maar wat? Ik zal een marktje met een rode ster. Dit blijkt Aegir te zijn. Ze praten me om, en ik wil wel langskomen. Een dag later stap ik op de fiets om te een kijkje te nemen. Wat bleek, het was niet te vinden. Ik hoor van Gyas en vind het gelijk. Het is gezellig en alles. Ik wordt lid, wordt omgehaald om te gaan wedstrijdroeien.

Na drie jaar knallen heb ik een snufje mogen nemen aan het roeien op een WK. Het is me gelukt om de top te bereiken in deze korte periode. Dit is allemaal mogelijk gemaakt door intensieve coaching en een enorm stimulerende omgeving dat Gyas biedt. Het begon allemaal zo simpel met die keuzes. Sporten of niet? Wat dan? Gyas, Aegir? Je moet de juiste keuzes maken om alles uit je zelf te kunnen halen. Gyas biedt dit. Gyas geeft gezelligheid, sfeer, professionele omgeving voor topsporters en vooral die mensen wie jij zoekt om een nieuw leven op te bouwen in deze toch wel grote stad. Gyas is een totaalpakket.

Dit jaar is begonnen met een heftige thuissituatie, mijn vader werd ziek. Ondanks deze afleiding heb ik veel mogen trainen onder de coaching van Niels van den Bovenkamp en Mark Emke. Beide hebben internationaal veel faam behaald door hun prestaties. Eerst in de skiff en de lange baan in de acht. Hier hebben we goed gevaren op de Head. De korte baan werd de 2- met Thomas. Dit was een fantastische uitdaging en super mooi om te doen. Al ging het op de wedstrijden niet altijd even goed, de trainingen waren doolhof en zoektocht naar de goede halen. Heel leerzaam. Daarna werd ik gevraagd om deel te nemen aan de selecties voor de mannen acht voor het SB WK. Dit kwam een beetje uit de lucht vallen. Het betekende seatracen (stukjes hard om je plekje te bemachtigen in de acht). Dit werd in twee weekenden gedaan. Het eerste weekend was vrij makkelijk maar zwaar. Ik hoorde er duidelijk bij. In het tweede weekend kwamen er goede gasten bij die al WK's hadden gevaren. Hiervoor moest ik helaas plaats maken. De overigen werd de vraag gesteld of wij het de uitdaging aan wilden gaan om een 4+ te starten en daar zo hard mogelijk in te gaan. We vonden het al bullshit dat we niet in de acht zaten dus hell yea. Bring it on!

Na 3 trainingen kwam de ARB. Hier moesten we tegen een vier van Groningen en de 8 roeiers van de mannen acht. Eerst in de 4- en daarna de 4+. De vierzonder was super gaaf. De eerste keer pakten we 1 viertje van de acht en lieten merken dat we genoeg waard waren. Een weekend trainen daarna voor goede halen resulteerde de week daarop (een kwalificatierace voor de WK) in hard raggen om zo langs de vier van Groningen te komen. Hiermee was de uitzending binnen.

Na deze periode van selecteren en kwalificeren gingen we na de Slotwedstrijden aan de bak. Hier heb ik heel veel geleerd. Roeien is een sport van vraagtekens die je beetje bij beetje kan invullen. En net als in de wetenschap zorgt het beantwoorden van die vragen weer voor meer vragen. Helaas hebben we op de WK niet echt harde halen kunnen laten zien. Zenuwen of weer terugvallen in de oude haal? Het was in ieder geval niet het roeien van de trainingen.

Ik neem mee wat ik heb geleerd om volgend jaar nog harder te gaan. Dit is waar ik voor train en waarom ik afzien accepteer voor wat het is. Roeien is een test voor je fysieke maar vooral mentale kracht. Het kleurt je voor het leven. Roeien is als het leven. Je kan niet alleen mooie dingen meemaken. Juist het afzien maakt de mooie dingen mooi. Mijn vader is 5 april overleden. Ook voor hem heb ik geroeid en geleefd. Er is geen reden om depressief te zijn, alleen verdrietig. Want verdriet laat ook de zon weer schijnen.

Pieter Buisman.