En die is binnen, mijn eerste WK-finale! Na een heerlijke nacht waarin ik geslapen heb als een baby, relaxed opgestaan en alles klaar gemaakt voor vertrek. Wij hebben afgesproken om de bus te nemen van 09.30 uur richting baan. Na het ontbijt nog even de DVD gekeken en toen de koptelefoon op en richting bus. Tijdens de rit naar de baan is iedereen op zijn eigen manier bezig met het voorbereiden van de race en is het vrij stil. Op de baan met de fysio richting behandelruimte om nog even de heupstrekkers op de rekken en daarna richting ergometers.

Tijdens het opwarmen blijkt dat iedereen "goed" is, iedereen voelt zich sterk en dat geeft vertrouwen. Wij hebben ons gisteravond voorgenomen om de race te winnen, hoe zwaar het ook zal zijn. Samen met de Tsjechen, Aussies, Kiwi's, Amerikanen en de Duitsers moeten wij uitvechten welke drie ploegen naar de A-finale mogen. De Tsjechen hebben nog een aantal strafhalen openstaan van Eton, waar zij op de gunstige boei een medaille voor onze neus wegkaapten en ook de Amerikanen (vier slagen uit de Olympische acht) hebben er nog heel wat openstaan voor Athene!

Na het opwarmen op de ergometer nog een uur zitten in de tent. Een beetje races kijken en nadenken over hetgeen komen gaat. Met nog 40 minuten tot onze race pakken wij de boot en lopen richting vlotten. Het oproeien is ok, maar minder dan voor de voorwedstrijd. Door een technisch mankement aan een van de startvlotten wordt de race 10 minuten uitgesteld, zodat wij nog een klein rondje kunnen varen, waarna wij allemaal oplijnen aan de startvlotten.

De ploegen worden één voor één afgeroepen, licht op rood, en ....GO! Hoewel de eerste halen een klein beetje rommelig zijn trekken wij daarna zo ongenadig hard weg bij de rest van het veld dat wij op de 500 meter al een lengte op iedereen hebben. Wij dieselen door en achter ons vindt het gevecht plaats voor de overige twee plaatsen. De Amerikanen liggen veilig op twee, maar achter hen is het spannend. Op de finish zijn het de Kiwi's die zich na ons en de Amerikanen plaatsen voor de eindstrijd op zaterdag. Onze tijd van 5,46.33 min. is een nieuw Nederlands record, voor wat het waard is, en een seconde langzamer dan de tijd van de Britten in de andere halve finale.

Na de race is het vooral het gemak waarmee wij gewonnen hebben hetgeen waarover wij ons verbazen, maar na een paar grappen ligt de focus gelijk weer bij zaterdag. Zaterdag zal er uit een ander vaatje getapt moeten worden, want dan zal het er zeker anders aan toe gaan. Zaterdag om 13.45 uur zal er een strijd gaan plaatsvinden die zijn weerga niet kent denk ik en daar zullen wij vanaf nu weer mee bezig moeten zijn. Daar moeten wij het echt moeten laten zien. De Britten, Amerikanen, maar ook de Canadezen en de Denen zijn allemaal potentieel medaillekandidaat, een foutje kan genoeg zijn om de droom slechts een droom te laten blijven.

Na het koelen in de vesten rustig uit ergometeren en om 15.30 uur nog even een baantje uitroeien. Daarna terug richting hotel om weer even heerlijk te badderen met zijn vieren. Na het diner nog even een medisch rondje gemaakt. Even langs Jouke om de benen te laten masseren en daarna naar Jelle om de heupstrekkers nog een keer te rekken. Nog even lezen in bed en dan de oogjes toe. Dromen over mooie dingen en uitrusten van vandaag!