Eindelijk! Vandaag mogen wij eindelijk de wei in voor het echie. Voor mijn gevoel zitten wij echt al een eeuwigheid in Japan en de drang om hard te roeien werd maar groter en groter. Vandaag is het dan eindelijk zover, de voorwedstrijden!

Gisteravond de race voorbesproken met Mark. In alle rust even alles doorgenomen, wat moeten wij doen, hoe moeten wij dat doen, wat kunnen wij verwachten, het raceplan en natuurlijk de logistiek. Wij starten in de eerste voorwedstrijd tegen de Australiërs, de Ieren, de Italianen, de Koreanen en de Japanners. In de breedte denk ik de zwaarste voorwedstrijd, maar wij hebben gelukkig geen Britten of Amerikanen, en de eerste twee van iedere voorwedstrijd gaan door.

’s Morgens op tijd de wekker, even douchen en voor het ontbijt nog even de naar de DVD van vorig jaar gekeken, altijd goed. Met de 09.00 uur bus richting baan, waar ik om 10.00 uur een afspraak met Jelle, de fysio, heb om even mijn heupstrekkers te rekken. Daarna het gebruikelijke opschudden van het lijf op de ergometer en dan nog een uur wachten tot wij verzamelen bij de boot. De tijden die gevaren worden zijn snel en PR’s worden aan de lopende band verbroken. Hoewel er in de krant al werd gerept over het verbreken van wereldrecords is dat nu absoluut (nog) niet aan de orde. Eindelijk is het dan zo ver en leggen wij de boot in water. Wij zetten af en Mark geeft ons mee, wat hij ons altijd meegeeft als wij uitzetten; “Jongens, doen wat wij moeten doen en plezier maken, lekker roeien!”.

Het inroeien is van een erg hoge kwaliteit, makkelijk, ritmisch , gewoon heel erg goed. De zin in de race neemt steeds meer toe, kom maar, wij zijn er klaar voor. Oplijnen, licht op rood, …licht op groen en weg! Wij trekken hem lekker weg, hoewel de start niet helemaal vlekkeloos is en op de 500 meter liggen wij een halve lengte voor op de Ito’s en meer dan een lengte op het hele veld. Wij bouwen de voorsprong op de Ito’s uit tot een lengte en tot de finish blijft dit zo. Op de streep hebben wij 3 sec. over, doel bereikt!

Na de streep zijn de meningen wat verdeeld. Ik vond het een goede race, gedaan wat wij moesten doen en het roeien was ok. Niet zo goed als het oproeien, zeker niet, maar beter dan wij hier de afgelopen dagen hebben gedaan. Thijs was echter niet tevreden over de race en vond dat wij verder weg hadden moeten varen bij de Ito’s. Onze tijd van 5,50.39 min. is niet alleen een PR voor ons, maar blijkt ook de snelste tijd te zijn die er in alle voorwedstrijden gevaren is.

Heel kort uitroeien en richting aanlegvlotten, op naar de koelvesten. Snel de boot wegleggen en onszelf in de koelvesten hijsen. Terwijl wij “gekoeld” worden even de koolhydraten bijvullen en dan op naar de ergometers om een minuut of twintig rustig uit te roeien. Na het uitroeien met tegenzin naar de eetzaal voor de lunch. Ik heb nog helemaal geen zin in eten, maar je weet dat je toch wat moet eten. Wat salade en wat brood met kip, meer krijg ik er niet in, dat komt dan vanavond wel weer.

De bus van 15.00 uur terug richting hotel. Even bij-skypen met het thuisfront en dan met zijn vieren weer richting de 10de etage. Weer even heerlijk badderen in het warme en koude dompelbad. Fris als een hoentje nog even wat lezen en surfen om mij vervolgens richting diner te begeven. Na het diner wederom even wat lezen op bed en om 20.30 uur richting vergaderzaal voor een meeting met Mark. Even rustig de race nabespreken en de komende dagen doorlopen. Na de bespreking in de lobby een nieuw spel geleerd van de dames uit de acht, Ligretto, een soort behendigheidsspel. Ik begon voortvarend, maar eindigde helaas minder sterk.

Na het spelletje richting scheepshut om te slapen. Heerlijk slapen, het was een mooie dag in Gifu!