Zoals jullie wellicht gelezen hebben was de typhoon Mawar letterlijk een storm in een glas water, hier in Gifu dan. Vlak voor de kust boog de typhoon met een handrembocht af richting Tokyo om daar te gaan etteren. Het enige wat wij gemerkt hebben van Mawar was een beetje meer wind dan de dag ervoor, vergelijkbaar met de eerste dag dat wij hier geroeid hebben.

Omdat de baan helemaal afgebroken was en dus ook alle in- en uitstapvlotten weg waren konden wij niet roeien en waren aan alle landen ergometertijden toebedeeld. Het Nederlandse blok was van 12.00 uur tot 13.00 uur, dus met zijn allen in de bus van 10.30 uur richting de baan. De oorspronkelijke VIP-tent was ontruimd om plaats te maken voor een stuk of 120 ergometers. Samen met roeiers van allerlei andere naties onze training weggezet, even uitzweten en op naar de lunch.
Omdat de typhoon heel erg blijkt mee te vallen gaan er al weer roddels dat het programma gewoon op zondag gaat beginnen. Gelijk zijn er weer tegenroddels dat dit niet kan omdat verschillende equipes hun vlucht hebben omgeboekt (nog niet alle landen zijn hier namelijk) en dat dit niet kan. Uiteindelijk zullen wij ’s avonds horen dat in plaats van dinsdag de wedstrijden op maandag zullen beginnen en de WK dus een dag uitstel oploopt.

Na de lunch vertrekken wij richting hotel om daar de rest van de middag door te brengen. Ik besluit om mij maar eens naar de 10de etage te begeven, waar het warme en koude dompelbad gesitueerd is. Een aantal keer wissel ik van heel warm naar heel koud, heerlijk. Fris als een baby kom ik weer beneden. Nog een beetje lezen op bed en een beetje rusten en rond 16.30 uur afgesproken om even een rondje te gaan hobbelen. Vanuit het hotel richting Ogaki Castle, door een parkje, langs een gokhal en terug naar het hotel. Het oorspronkelijke plan was om een bezoek te brengen aan een hele grote shopping store, maar die hebben wij dus niet kunnen vinden. In het hotel vragen wij de weg en dan gaan wij opnieuw op pad. Na een beetje zoeken zitten wij dan eindelijk op de goede weg en komen wij Mark tegen, die net terugkomt van de store met zijn nieuwe aankopen. Hij besluit om te keren en nog even met ons mee te gaan. De enorme sportwinkel trekt meteen onze aandacht en wij wandelen een half uur verlekkerd tussen alle spullen door. Probleem is alleen dat de meeste dingen tot L te verkrijgen zijn en dat schoenen niet verder gaan dan maat 44 ½ , een maat die mij in ieder geval niet past.

De grote supermarkt aan de overkant hebben wij vrij snel gezien en met een taxi gaan wij terug richting hotel. ’s Avonds nog even verschillende mensen aan de Skype gehad om even bij te praten en daarna lekker het mandje in. Omdat Mawar zo mee/tegen viel is de baan weer vrijgegeven en kan er dus weer geroeid worden morgen.