Vannacht om kwart over 12 kwamen we aan in het hotel. Ik heb lekker geslapen tot 8 uur, dus tot zover geen last van een jet-lag. Waarschijnlijk door de pillen(metadine, of zoiets) en doordat we ’s avonds uit Nederland zijn vertrokken, zodat we 1 korte nacht hadden, maar ook 1 korte dag.
Het ontbijt zag er goed uit, veel westerse dingen, zoals croissant, maar ook de friet en de worstjes ontbraken niet. Niet alleen maar de Groningse boer uitgehangen, wat ik niet ken dat vreet ik niet, maar ook weer een lekker Japans noedelsoepje gehad.

Omdat we nu 200km van de baan af zitten, hebben we vandaag vrij en tijd om te relaxen. Dus tijd om dit stadje Takayama te bewonderen. Als een echte Japanner met de camera op de buik en overal foto’s van gemaakt. Op de foto geweest met een klein politiemannetje en veel flauwe grappen over lengte gemaakt. De meeste mensen lijken haast wel bang voor je. Maar ze zeggen ook dat men hier heel beleefd is, ondanks dat is het de gewoonste zaak voor de mensen die niet bang voor je zijn, om je keihard in je gezicht uit te lachen, helemaal als je ergens voor bukt vermaken ze zich kostelijk. Ook nog tegen beter weten in schoenen wezen kijken, het viel mee uiteindelijk was de grootste maat maar 1 maat te klein. Wel werd toen ik de winkel binnenkwam de dochter van een jaartje of 20 gehaald en in mijn richting geschoven, niet omdat zij engels sprak ofzo. Ik had bijna het idee dat ze me werd aangeboden, helaas zijn wij hier voor andere zaken dus heb ik het aanbod maar vriendelijk naast me neer gelegd.

Verder bestaat het centrum uit heel veel kleine winkeltjes meestal niet groter dan 20 vierkante meter, belletjes hangen overal om kwade geesten te verjagen en politieagenten staan op de meest rustige kruispunten heel de dag het verkeer te regelen. Overal hebben ze hier mensen voor, die moeten dan ook wel lang werken als ze zulke onzinnige dingen doen om hun salaris waard te zijn.
We kunnen hier totaal niet bellen of sms-en, maar gelukkig is er overal internet beschikbaar. Door heel het hotel heen hangen routers zodat overal wireless beschikbaar is.

’s Middags maar weer een rondje stad gedaan, anders was ik zeker in slaap gevallen. Even gekeken bij een karaokebar. Die Japanners zijn echt niet wijs, er is daar 1 lange gang met aan beide kanten deuren. Achter die deuren zitten heel veel kleine hokjes waar heel veel kleine japanners heel veel lawaai maken en dat gewoon om 3 uur ’s middags. Bij een school nog gezien hoe Japanse schoolkindjes worden gedrild. Dat zouden ze in Nederland ook moeten doen, zag er namelijk erg strak uit.

Alle WC’s hebben hier een spuit om je kont mee schoon te maken. Maar als je die op volle kracht zet terwijl je niet op de WC zit haal je echt de andere kant van de kamer met die Super Soaker. Eerst zelf een keer hard te grazen genomen. Men roept je naar de gang en terwijl je langs de badkamer loopt spuit iemand je in je nek. De rest van de 8 was toen natuurlijk aan de beurt. Ware het niet dat Gijs (Vermeulen) het tot 2 keer toe verknalde met een waardeloze timing. Na het eten in een restaurant in de stad zijn we naar een gokhal gegaan. Daar zitten Japanners een spel te doen met duizenden balletjes die dan de juiste snelheid moeten krijgen. Wij ook proberen natuurlijk, maar JW en ik faalden jammerlijk, niet alleen geluk dus dit spelletje. Ook hadden ze er gewone fruitautomaten. Femke (Dekker) kwam aanlopen en gaf ons allemaal een paar muntjes. Die dingen zaten koud in de automaat als ik JW 'rennen' hoor roepen. Dus ik snel die toko uit. Bleek dat Femke die muntjes uit een automaat had gehaald waar niemand zat. Toen ze op die automaat het bordje ‘Lunch Break’ vond stonden we snel buiten. Ik denk niet dat dat echt gewaardeerd werd in een land waar je overal je portemonnee kan laten liggen. Beschaamd liepen we verder, dat hoort hier want ze hebben hier een schaam i.p.v. een excuses-cultuur.

Morgen eindelijk weer roeien, voordat het vakantiegevoel teveel begint te overheersen.